Актобе қаласындағы Окситоцин-Рихтер Ампулалары 5 ХБ/1 Мл №5 | Гедеон Рихтер ОАО

босану қызметі басталғанға дейін фетальді дистресстің дамуы;

жатырдың жиырылуы гипертониялық сипатта болса;

Егер табиғи жолмен босану қарсы көрсетілімді болса, окситоцинді босану қызметін индукциялау немесе күшейту үшін қолданбау керек. Ондай жағдайларға басқаларынан бөлек, келесілер кіреді:

клиникалық тұрғыдан тар жамбас,

шарананың дұрыс қалыпта жатпауы,

плацентаның толықтай алда жатуы немесе кіндік қантамырларының алда жатуы,

плацентаның ажырауы,

кіндікбаудың алда жатуы немесе шығып кетуі,

көп ұрықты жүктілік кезіндегідей, жатырдың созылып кетуі немесе жыртылуға қарсылығының бұзылуы,

қағанақ суының көптігі,

көп ұрықты жүктілік,

кесарь тілігін немесе жатырдағы басқа да операцияларды бастан өткергеннен кейін тыртықтардың болуы

Окситоцинді жатырдың жиырылуы баяу жүретін, окситоцинге резистентті, ауыр преэклампсиялық токсемиясы немесе жүрек-қантамыр жүйесінің ауыр аурулары бар пациент әйелдерде ұзақ уақыт бойы қолданбау керек.

Окситоцинді қынаптық простагландиндерді қолданғаннан кейінгі 6 сағат ішінде енгізуге болмайды («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).

Окситоцин-Рихтер жатырдың жиырылу қызметін қоздыру және стимуляциялау үшін қолданылады.

Босанғанға дейінгі кезеңде қолданылуы

Босану қызметін қоздыру: окситоцинді медициналық көрсетілімдер бойынша, мысалы, жүктілік мерзімі асып кеткен, шарана қабығының мерзімінен бұрын жарылып кетуі немесе жүктіліктен туындаған артериялық гипертензия (преэклампсия) жағдайында босануды индукциялау мақсатында қолданады.

Босану қызметін стимуляциялау: босанудың алғашқы және екінші кезеңдерінде окситоцинді ұзаққа созылған босануларда, босану қызметі болмаған немесе әлсіз болған жағдайда, жатырдың жиырылу қызметін күшейту үшін инфузия түрінде вена ішіне енгізуге болады.

Жүктіліктің ерте мерзімінде қолданылуы: толық емес, қауіп төндіретін немесе аяқталмаған аборт кезінде қосымша ем ретінде.

Босанғаннан кейінгі кезеңде қолданылуы

Табиғи жолмен босанулар жағдайында да, кесарь тілігі жағдайында да (босанғаннан кейін), босанудан кейінгі жатыр атониясы мен қан кетулерді болдырмау және емдеу мақсатында.

Инъекцияға арналған окситоцинді келесі жағдайларда қолдануға болмайды:

әсер етуші затына немесе «Дәрілік препарат құрамы» бөлімінде атап келтірілген қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық.

босану қызметі басталғанға дейін фетальді дистресстің дамуы;

жатырдың жиырылуы гипертониялық сипатта болса;

Егер табиғи жолмен босану қарсы көрсетілімді болса, окситоцинді босану қызметін индукциялау немесе күшейту үшін қолданбау керек. Ондай жағдайларға басқаларынан бөлек, келесілер кіреді:

клиникалық тұрғыдан тар жамбас,

шарананың дұрыс қалыпта жатпауы,

плацентаның толықтай алда жатуы немесе кіндік қантамырларының алда жатуы,

плацентаның ажырауы,

кіндікбаудың алда жатуы немесе шығып кетуі,

көп ұрықты жүктілік кезіндегідей, жатырдың созылып кетуі немесе жыртылуға қарсылығының бұзылуы,

қағанақ суының көптігі,

көп ұрықты жүктілік,

кесарь тілігін немесе жатырдағы басқа да операцияларды бастан өткергеннен кейін тыртықтардың болуы

Окситоцинді жатырдың жиырылуы баяу жүретін, окситоцинге резистентті, ауыр преэклампсиялық токсемиясы немесе жүрек-қантамыр жүйесінің ауыр аурулары бар пациент әйелдерде ұзақ уақыт бойы қолданбау керек.

Окситоцинді қынаптық простагландиндерді қолданғаннан кейінгі 6 сағат ішінде енгізуге болмайды («Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі» бөлімін қараңыз).

Каудальді анестезия – вазоконстрикторлар

Окситоцин тіпті, жергілікті анестезияға арналған препараттардың құрамындағы вазоконстрикторлар мен симпатомиметиктердің де тамырды тарылтатын әсерлерін күшейтуге қабілетті. Вазоконстрикторларды каудальді анестезиямен бірге профилактикалық мақсатта қолданғаннан кейін үш-төрт сағаттан соң окситоцинді енгізгенде, ауыр артериялық гипертензия жағдайлары сипатталды.

Ингаляциялық анестетиктер (мысалы: циклопропан, галотан, севофлуран, десфлуран, энфлуран)

Ингаляциялық анестетиктер жатырға босаңсытқыш әсер береді және жатыр тонусының елеулі әлсіреуін туғызады, сол арқылы, окситоциннің стимуляциялайтын әсерін төмендетеді. Ингаляциялық анестетиктерді окситоцинмен бір мезгілде қолданғанда, жүрек ырғағы бұзылған жағдайлар тіркелген.

Циклопропанмен, энфлуранмен, галотанмен және изофлуранмен анестезия кезінде окситоциннің жүрек-қантамыр жүйесіне әсері өзгеруі және артериялық гипотензия түріндегі күтілмеген жағымсыз реакция дамуы мүмкін. Окситоцинді циклопропанмен анестезия аясында енгізгенде, анасында синустық брадикардия мен патологиялық атриовентрикулярлық ырғақ дамыған жағдайлар сипатталған.

Жүрек-қантамыр жүйесінің аурулары

Артериялық қысымның және жүректің жиырылу жиілігінің елеулі өзгерістерін болдырмау үшін, окситоцинді жүрек-қантамыр жүйесінің ауруларынан (мысалы, гипертрофиялық кардиомиопатия, клапандық аппараттың зақымдануы және (немесе) жүректің ишемиялық ауруы, соның ішінде, коронарлық артериялардың түйілуі) зардап шегіп жүрген және миокард ишемиясына бейімділігі бар пациент әйелдерде айрықша сақтықпен қолдану керек.

QTсиндром

Окситоцинді «QT аралығының ұзаруы синдромы» немесе сонымен байланысты симптомдары бар пациенттерге, сондай-ақ, QT аралығын ұзартатын препараттарды қабылдап жүрген пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.

Шарана дистресі және шарана өлімі.

Окситоцинді шамадан тыс дозаларда енгізу жатырдың шамадан тыс стимуляциялануына әкеледі, бұл шарана дистресіне, асфиксиясына және өліміне ұшыратуы мүмкін немесе жатыр гипертонусына, тетаниялық жиырылуына немесе жыртылуына әкелуі мүмкін. Әркімнің жеке реакциясына қарай дозаны түзетуге мүмкіндік болуы үшін, жүректің жиырылу жиілігіне және жатыр моторикасына (жиырылудың жиілігі, күші және ұзақтығы) мұқият мониторинг қажет.

Шекаралық бассүйек-жамбас диспропорциясы, жатырдың салдарлы инерттілігі, жүктіліктен туындаған гипертензияның жеңіл немесе орташа дәрежесі немесе жүрек ауруы бар болғанда, сондай-ақ 35 жастан асқан немесе анамнезінде жатырдың төменгі бөлігіне кесарь тілігі жасалған пациент әйелдерде ерекше сақтық талап етіледі.

Диссеминацияланған тамырішілік ұю

Сирек жағдайларда, окситоцинді қоса утеротоникалық препараттарды қолданумен, босануларды фармакологиялық тұрғыдан индукциялау кезінде, босанғаннан кейінгі кезеңде диссеминацияланған тамырішілік ұю (ДТІҰ) синдромның даму қаупінің жоғарылағаны байқалады. Бұл қауіп нақты бір препаратты қолданумен емес, фармакологиялық индукциямен тікелей байланысты. Қауіп ең алдымен, ДТІҰ қосымша қауіп факторлары бар әйелдерде жоғары: 35 жастан асқандар, жүктілік ағымының асқынуы (мысалы, гестациялық диабет, артериялық гипертензия, гипотиреоз), 40 аптадан асқан гестация мерзімі. Мұндай әйелдерде окситоцин мен баламалы дәрілік заттар сақтықпен қолданылуы тиіс, ал дәрігер ДТІҰ симптомдарына қатысты сақтық танытуы тиіс.

Шарананың жатырішілік өлімі

Шарананың жатырішілік өлімі және/немесе мекониймен боялған қағанақ суы болған жағдайларда қарқынды босандырудан аулақ болу керек, өйткені ол қағанақ суының әсерінен эмболияны туғызуы мүмкін.

Гипергидратация

Окситоциннің антидиуретиктік әсері әлсіз болғандықтан, препараттың жоғары дозаларын сұйықтықтардың үлкен көлемін енгізумен бірге ұзақ уақыт бойы в/і енгізу (мысалы, қауіп төндіретін немесе аяқталмаған абортты немесе босанғаннан кейінгі кезеңдегі қан кетулерді емдеуде) гипонатриемиямен біріккен гипергидратацияны туғызуы мүмкін. Окситоцинді енгізгенде және сұйықтықтарды в/і енгізгенде біріккен антидиуретиктік әсері байқалады, соның нәтижесінде гиперволемия туындайды, оның артынан өкпенің гипонатриемиясыз жүретін жедел ісінуінің гемодинамикалық түрі дамиды. Мұндай сирек кездесетін асқынуларды болдырмау үшін, окситоциннің жоғары дозаларын ұзақ уақыт бойы енгізгенде, келесі сақтық шараларын қадағалау керек: құрамында электролиттер бар еріткішті (физиологиялық ерітінді немесе Рингер лактат ерітіндісі) пайдалану керек және инфузияға арналған глюкоза ерітіндісін пайдалануға болмайды.

Сұйықтықтардың инфузиясын азғантай көлемде жүргізу керек (жүктіліктің соңғы мерзімдерінде босану қызметін индукциялау немесе стимуляциялау кезінде окситоцинді ұсынылғанынан артық концентрацияларда енгізуге жол беріледі); сұйықтықтарды ішу арқылы қабылдау шектелуі тиіс; электролит теңгерімінің бұзылғанына күдіктенген жағдайда сұйықтықтар теңгерімінің кестесін жүргізу және қан сарысуындағы электролиттер деңгейін өлшеу керек.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Судың іркілу ықтималдығы және окситоциннің жинақталу мүмкіндігіне байланысты, бүйректің ауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде сақтық танытқан жөн.

Латекске аллергиясы бар әйелдердегі анафилаксиялық реакциялар

Латекске белгілі аллергиясы бар әйелдерде окситоцинді енгізгеннен кейін анафилаксиялық реакциялар дамыған жағдайлар тіркелген. Өзінің құрылымы жағынан окситоцин латекспен гомологиялы болғандықтан, латекске аллергия/ латексті көтере алмаушылық, окситоцинді енгізгеннен кейінгі анафилаксиялық реакцияға бейімділіктің маңызды факторы болуы мүмкін.

Қасиеттері белгілі қосымша заттар

Бұл дәрілік заттың құрамында әр дозасында 1 ммольден аз натрий бар (23 мг), яғни, шын мәнінде «натрий жоқ».

Бұл дәрілік заттың құрамында аздаған мөлшерде, бір дозасында 100 мг-ден аз этанол бар.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүктілік

Препараттың қолданылу тәжірибесінің молдығын, химиялық құрылымын және фармакологиялық қасиеттерін ескерсек, оны көрсетілімдері бойынша (босану қызметін индукциялау немесе күшейту мақсатында) тағайындағанда, шарана дамуында ақаулардың түзілу қаупі күтілмейді. Жүктіліктің алғашқы триместрінде окситоцин тек өздігінен болған немесе жасанды аборт кезінде ғана қолданылады.

Емшек емізу

Окситоцин аз ғана мөлшерлерде емшек сүтінде анықталады.

Алайда, окситоциннің жаңа туған нәрестеге теріс әсер ететіндігі туралы болжам жасауға негіз жоқ, өйткені, ондай жағдайда ол ас қорыту жолына түсіп, сол жерде жылдам инактивацияға ұшырайды.

Препараттың көлік құралын және қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Окситоцин толғақ туғызуы мүмкін, сондықтан көлік құралдарын басқарғанда немесе механизмдермен жұмыс істеген кезде сақ болу керек. Жатырдың жиырылуы бар әйелдердің машина жүргізуіне немесе механизмдермен жұмыс істеуіне болмайды.

Дозалану режимі

Дозасы жекелей, көрсетілімдеріне сәйкес және ана мен шарананың препаратты енгізуге реакциясын ескере отырып таңдалады.

Ұсынылған дозалары препаратты түрлі режимдерде және түрлі көрсетілімдері кезінде пайдалану тәжірибесіне негіздеген.

Босануды қоздыру және босану қызметін күшейту

Простагландиндердің қынапішілік түрлерін қолданғаннан кейін алғашқы 6 сағаттың ішінде окситоцинді енгізуге болмайды. Босану қызметін индукциялау немесе стимуляциялау үшін окситоцинді тек вена ішіне тамшылатып инфузиялау түрінде қолданады. Инфузия жылдамдығын қатаң сақтау міндетті шарт болып табылады. Босану қызметін қауіпсіз индукциялауды немесе стимуляциялауды қамтамасыз ету үшін, окситоцинді инфузиялық помпаның немесе сол сияқты басқа аппараттың көмегімен енгізу керек.

В/і инфузия жасау үшін 5 ХБ окситоцинді (1 мл) 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде сұйылтады. Біркелкі араластыру үшін окситоцині бар құтыны инфузия басталар алдында бірнеше рет аударып-төңкеру керек. Препаратты енгізуді 20 минуттан кем емес уақыт бойы минутына 2−8 тамшыдан (1-ден 4 мХБ/мин дейін) бастайды, әрі қарай инфузия жылдамдығын босану әрекетінің сипатына қарай минутына 2−4 тамшыдан асырмай ұлғайтады. Инфузияның ұсынылатын ең жоғары жылдамдығы минутына 40 тамшыдан (20 мХБ/мин немесе 20 мл/мин) аспайды. Тұрақты босану әрекетіне жеткенге дейін (10 минут ішінде жатыр бұлшықеттерінің 3−4 жиырылуы, толғақ арасында жатыр босаңсуға тиіс) жатырдың жиырылу жиілігін, күші мен ұзақтығын және шарана жүрегінің жиырылу жиілігін (ЖЖЖ) мұқият бақылау қажет. Жатырдың жиырылу белсенділігінің талапқа сай деңгейіне жеткеннен кейін инфузия жылдамдығын азайтуға болады. Жатыр бұлшықеттерінің гипертониялық жиырылуы пайда болғанда және/немесе шарана дистресі дамығанда окситоцин енгізуді дереу тоқтату қажет, бұл кезде жатыр бұлшықетінің шамадан тыс белсенділігінің тез азаюы байқалады. Айрықша жағдайларда, окситоциннің жоғарырақ дозаларын енгізу қажет болғанда (шарананың жатырішілік өлімі кезінде жатырдың окситоцинге сезімталдығы азайғанда немесе босануды жүктіліктің ертерек мерзімінде индукциялағанда ) окситоцинді 10 ХБ (2 мл) дозада 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде енгізген дұрыс. Егер мерзімі жеткен немесе мерзімі жақындаған әйелде 5 ХБ жалпы мөлшерін енгізгеннен кейін тұрақты толғақ анықталмаса, босануды стимуляциялау әрекеттерін тоқтату ұсынылады; оны келесі күні, тағы да 1–4 мХБ/мин жиіліктен бастап қайталауға болады («Қолдануға болмайтын жағдайлар» бөлімін қараңыз).

Босануды индукциялау немесе күшейту үшін окситоцин қабылдайтын әйелдерде, босанудың үшінші кезеңінде және осыдан кейін келесі бірнеше сағаттың ішінде инфузияны ұлғайтылған жылдамдықпен жалғастыру керек.

Жүктіліктің I триместрінде медициналық немесе өздігінен болған аборттан кейін немесе II триместрде жүктілікті үзгеннен кейін жатырдан қан кетудің профилактикасы және емдеу үшін.

Жүктіліктің I триместрінде медициналық немесе өздігінен болған аборттан кейін физиологиялық ерітіндіде сұйылтылған 5 ХБ окситоцинді в/і сорғалатып баяу (5 минут ішінде) немесе 5−10 ХБ б/і енгізеді, қажет болса – 5−10 ХБ окситоцинді 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде в/і тамшылатып, минутына 20−40 тамшы (10-20 мл/мин) жылдамдықпен инфузия жасайды. Жүктіліктің IІ триместрінде басталған немесе толық емес абортта: 5 ХБ окситоцин 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде в/і тамшылатып минутына 20−40 тамшы (10-20 мл/мин) жылдамдықпен.

Босанудан кейін жатырдан қан кетудің профилактикасы үшін

Босанудың III кезеңінде (плацента ажырағаннан кейін) босанудан кейінгі ерте кезеңде: 5 ХБ окситоцин (1 мл) 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде в/і тамшылатып немесе в/і баяу сорғалатып (5 минут ішінде). Балама ретінде 5−10 ХБ (1−2 мл) б/і енгізуге жол беріледі. Босану әрекетіне стимуляция жасалған әйелдерге, окситоцин инфузиясы босанудың III кезеңі ішінде және босанудан кейінгі кезеңде бірнеше сағат ішінде жүргізілуге тиіс.

Кесарь тілігі (шарананы шығарып алудан және жолдасын алып тастаудан кейін) операциясы кезінде: физиологиялық ерітіндіде сұйылтылған 5 ХБ в/і баяу сорғалатып.

Босанудан кейінгі кешірек кезеңде окситоцинді б/і 5 ХБ дозада тәулігіне1 немесе 2 рет енгізу ұсынылады.

Босанудан кейін жатырдан қан кетуді емдеу үшін: окситоцин 5−10 ХБ (1−2 мл) дозада 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде немесе 5% декстроза (глюкоза) ерітіндісінде в/і тамшылатып, минутына 60 тамшы (125 мл/сағ) жылдамдықпен, ауыр жағдайларда (жатыр атониясында –20 ХБ (4 мл) дейін; немесе 10 ХБ-дан сұйылтумен в/і баяу сорғалатып енгізіледі. Ең жоғары тәуліктік доза құрамында окситоцин (60 ХБ) бар 3 л ерітіндіден аспайды.

Окситоциннің ең жоғарғы дозасы анықталмаған.

Симптомдары: Окситоциннің белсенділігі ас қорыту жолындағы протеолитикалық ферменттердің әсерімен жойылады. Сәйкесінше, препарат ішекте сіңірілмейді, ал оны ішу арқылы қабылдағанда, уытты әсерлерінің даму ықтималдығы аз.

Артық дозалануының симптомдары негізінен жатырдың окситоцинге сезімталдығына тәуелді және препаратқа аса жоғары сезімталдықтың болуымен байланысты емес. Гиперстимуляция кезінде күшті (гипертониялық) немесе ұзаққа созылатын (тетаниялық) жиырылулар немесе тыныштық күйіндегі жатыр тонусының 15-20 мм. су бағ. және одан да жоғарылауы (екі жиырылудың арасында) туындайды, бұл босану қызметінің жүйесіздігіне, жатыр денесінің немесе мойнының, қынаптың жарылуына, босанғаннан кейінгі кезеңдегі қан кетуге, утеро-плаценталық жеткіліксіздікке, шаранадағы брадикардияға, оның гипоксиясына, гиперкапнияға және өліміне алып келеді.

Препараттың жоғары дозаларын ұзақ уақыт бойы енгізгенде (40-50 мл/мин) гипергидратация мен құрысулар түріндегі күрделі жағымсыз реакция дамуы мүмкін, бұған окситоциннің антидиуретиктік әсері түрткі болады.

Емі: гипергидратацияның емі келесілерден тұрады: окситоцинді тоқтату, сұйықтық тұтынылуын шектеу, диуретиктерді қолдану, натрий хлоридінің гипертониялық ерітіндісін в/і енгізу, электролит теңгерімін қалпына келтіру, құрысуларды барбитураттардың сәйкесінше дозаларымен басу және кома жағдайындағы пациент әйелге кәсіби күтім жасалуын қамтамасыз ету.

Окситоциннің үздіксіз в/і инфузиясы кезінде артық дозалануының белгілері немесе симптомдары туындаған жағдайда, инфузияны дереу тоқтату және анасына оттегін беру қажет. Гипергидратация кезінде сұйықтық тұтынылуын шектеу, диурезді стимуляциялау, электролит теңгерімін түзету және уақыт өте келе дамуы мүмкін құрысуларды бақылауға алу маңызды. Кома жағдайында, тыныс жолдарының өткізгіштігін ессіз күйдегі пациентке күтім жасау кезінде қолданылатын әдеттегі әдістермен демеп отыру қажет.

Тіркеуден кейінгі қолданылуы кезінде байқалған жағымсыз реакциялар өздігінен келіп түскен хабарламалардан және әдеби дереккөздерден алынған. Ондай реакциялар туралы хабарламалар ерікті түрде келіп түсетіндіктен, ал популяциясының көлемі белгісіз болғандықтан, реакциялардың кездесу жиілігін нақты бағалау мүмкін емес.

Кейбір жағымсыз әсерлері күрделі болуы мүмкін. Егер мыналардың біреуі орын ала қалса, бұл туралы дәрігеріңізге дереу хабарлаңыз:

Келесі жағымсыз әсерлер окситоцинді енгізген кезде тіркелген:

Босанған әйелдерде

Жиі (шамамен 10 пациенттің 1-де кездеседі):

бас ауыруы,

тахикардия, брадикардия,

жүрек айнуы, құсу.

Жиі емес (100 пациенттің 1-де кездеседі):

жүрек ырғағының бұзылуы

Сирек (1000 пациенттің 1-де кездеседі):

ентігумен, гипотензиямен немесе анафилаксиялық /анафилактоидты шокпен байланысты анафилаксиялық /анафилактоидты реакция,

терідегі бөртпе

Белгісіз (қолда бар деректердің негізінде жиілігін анықтау мүмкін емес):

миокард ишемиясы, QT аралығының ұзаруы,

артериялық гипотензия,қан құйылу,

ангионевроздық ісіну,

жатыр гипертонусы, жатырдың тетаниялық жиырылуы, жатырдың жыртылуы,

судан уыттану, гипонатриемия,

өкпенің жедел ісінуі,

гиперемия,

диссеминацияланған тамырішілік ұю.

Шаранада/жаңа туған нәрестеде

Белгісіз (қолда бар деректердің негізінде жиілігін анықтау мүмкін емес):

жаңа туған нәрестелердегі гипонатриемия

көздің торқабығына неонатальді қан құйылу

аритмия, синустық брадикардия, тахикардия

5-ші минуттаАпгар шкаласы бойынша төмен баға

шарананың дистресс-синдромы, асфиксия, шарананың өлімі.

2 0С-ден 15 0С-ге дейінгі температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды