Астане қаласындағы Изоптин Таблеткалары 40 Мг №100 | Фамар А.В.Е.Антуса

- жүректің ишемиялық ауруында: тұрақты кернеулі стенокардия, тұрақсыз стенокардия (үдемелі стенокардия, тыныштық күйдегі стенокардия), вазоспазмдық стенокардия (нұсқалық стенокардия, Принцметал стенокардиясы), жүрек жеткіліксіздігі жоқ пациенттердегі инфарктіден кейінгі стенокардияда, егер бета-адреноблокаторлар көрсетілмесе

- ырғақ бұзылуында: пароксизмалық қарыншаүстілік тахикардия, атриовентрикулярлық өткізгіштігі жылдам жүрекшелердің дірілдеуі/жыпылықтауы, Вольф – Паркинсон - Уайт (WPW) синдромын немесе Лоун-Ганонг-Левин (LGL) синдромын қоспағанда

- артериялық гипертензия

- верапамилге немесе қосымша мәліметтер бөлімінде тізілген, оның ішінде құрамында натрий бар, қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- кардиогенді шок

- II немесе III дәрежедегі атриовентрикулярлық блокада (істеп тұрған электрокардиостимуляторы бар пациенттерден басқа).

- синустық түйін әлсіздігі синдромы (қызмет істеп тұрған электрокардиостимуляторы бар пациенттерден басқа)

- лықсыту фракциясы 35 %-дан төмен және/немесе өкпе артериясының қысылу қысымы 20 мм сын.бағ. жоғары жүрек жеткіліксіздігі (егер тек бұл жағдай, Изоптин® препаратымен емдеуге бағынатын қарыншаүстілік тахикардияға қатысты салдарлы жағдай болмаса)

- қосымша өткізгіш жолдар болғанда жүрекшелердің дірілдеуі/фибрилляциясы

(мысалы, WPW-синдром, LGL-синдром). Мұндай пациенттерде Изоптин® препаратын қолданғанда қарыншалық фибрилляцияны қоса, қарыншалық тахикардияның даму қаупі бар

- ивабрадинмен біріктіріп қолдану

- Изоптин® препаратымен емдеу кезінде бета-блокаторларды вена ішіне қолданбаған жөн (қарқынды ем жүргізу жағдайларын қоспағанда;)

- Жүктіліктің I және II триместрі

Верапамил гидрохлориді Р450 CYP3A4, CYP1A2, CYP2C8, CYP2C9 және СYР2С18 цитохромымен метаболизденеді. Изоптин® CYP3A4 ферменттері мен Р-гликопротеиндердің (Р-gp) тежегіші болып табылады. CYP3A4 тежегіштерімен клиникалық тұрғыдан маңызды өзара әрекеттесулері туралы хабарланды, олар қан плазмасындағы верапамил гидрохлориді деңгейінің артуымен қатар жүрді, ал CYP3A4 индукторлары верапамил гидрохлоридінің қан плазмасындағы деңгейінің төмендеуін туғызды, сондықтан басқа дәрілік заттармен өзара әрекеттесуіне мониторинг жүргізу қажет.

CYP-450 ферменттік жүйесімен байланысты потенциалды өзара әрекеттесулер

Празозин: празозиннің Сmax (~40 %) жартылай шығарылу кезеңіне әсер етпей артуы. Аддитивтік гипотензиялық әсері.

Теразозин: теразозиннің AUC (~24 %) және Сmax (~25 %) жоғарылауы. Аддитивтік гипотензиялық әсері.

Хинидин: пероральді қабылдаған кезде хинидин клиренсінің төмендеуі (~35%). Артериялық гипотензия дамуы, ал гипертрофиялық обструкциялық кардиомиопатиясы бар пациенттерде өкпе ісінуі дамуы мүмкін.

Флекаинид: қан плазмасындағы флекаинидтің клиренсіне әсері аз (<~10 %); қан плазмасындағы верапамилдің клиренсіне әсер етпейді.

Амиодарон: плазмадағы амиодарон деңгейінің жоғарылауы

Теофиллин: оральді және жүйелі клиренсінің шамамен 20 %-ға, шылымқорларда 11 %-ға төмендеуі.

Карбамазепин: рефрактерлік парциальді эпилепсиясы бар пациенттерде карбамазепиннің AUC жоғарылауы (~46 %); карбамазепин деңгейінің жоғарылауы, бұл диплопия, бас ауыруы, атаксия немесе бас айналуы сияқты карбамазепиннің жағымсыз әсерлерін туғызуы мүмкін.

Фенитоин: қан плазмасындағы верапамил концентрациясының төмендеуі.

Имипрамин: белсенді метаболит дезипраминге әсер етпестен имипраминнің AUC (~15%) ұлғаюы.

Глибенкламид: глибенкламидтің Сmax шамамен 28 %, AUC ‑ 26 %-ға артады, верапамил гидрохлоридінің плазмадағы деңгейлерінің жоғарылауы.

Метформин: верапамилмен бірге қабылдау метформиннің тиімділігін төмендетуі мүмкін.

Колхицин: колхициннің AUC (шамамен 2 есе) және Сmax (шамамен 1,3 есе) артуы. Колхицин дозасын азайту ұсынылады, колхицин мен верапамил гидрохлоридін бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Кларитромицин, эритромицин, телитромицин: верапамил деңгейінің жоғарылауы мүмкін.

Рифампицин: гипотензиялық әсері төмендеуі мүмкін. Верапамилді пероральді қолданғаннан кейін AUC (~97 %), Сmax(~94 %) және биожетімділігі (~92 %) төмендейді.

Доксорубицин: доксорубицин мен Изоптин® препаратын бір мезгілде қолданғанда (пероральді) өкпенің ұсақ жасушалы обыры бар науқастарда қан плазмасындағы доксорубициннің AUC (~104 %) және Сmax (~61 %) артады.

Клотримазол, кетоконазол, интраконазол: верапамил деңгейінің жоғарылауы мүмкін.

Фенобарбитал: верапамилдің оральді клиренсі шамамен 5 есе жоғарылайды.

Буспирон: буспиронның AUC мен Сmax шамамен 3,4 есе артады.

Мидазолам: мидазоламның AUC шамамен 3 есе және Сmax 2 есе артады. Верапамил гидрохлоридінің плазмадағы деңгейі жоғарылайды.

Метопролол: стенокардиясы бар пациенттерде метопрололдың AUC (~32,5 %) мен Сmax (~41 %) артады. Верапамил гидрохлоридінің плазмадағы деңгейі жоғарылайды

Пропанолол: стенокардиясы бар пациенттерде пропранололдың AUC (~65 %) және Сmax артады (~94 %). Верапамил гидрохлоридінің плазмадағы деңгейі жоғарылайды

Дигоксин: дені сау еріктілерде дигоксиннің Сmax (~44 %), С12h (~53 %), Css (~44 %) және AUC (~50 %) жоғарылауы. Дигоксин дозасын азайту ұсынылады.

Дигитоксин: дигитоксин клиренсінің (~27 %) және экстраренальді клиренсінің азаюы (~29 %).

Циметидин: R- және S-верапамил клиренсінің сәйкесінше төмендеуімен, R-верапамил (~25 %) мен S-верапамилдің AUC артады (~40 %).

Циклоспорин: циклоспориннің AUC, Сmax, СSS 45 %-ға жуық артуы.

Эверолимус: эверолимустың AUC (шамамен 3,5 есе) пен Сmax ұлғаюы (шамамен 2,3 есе). Верапамилдің Ctrough артады (шамамен 2,3 есе). Эверолимустың концентрациясы мен дозасын дәл анықтау қажет болуы мүмкін.

Сиролимус: сиролимустың AUC жоғарылайды (шамамен 2,2 есе), S-верапамилдің AUC жоғарылайды (шамамен 1,5 есе). Сиролимустың концентрацияларын анықтау және дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Такролимус: бұл препараттың қан плазмасындағы деңгейі артуы мүмкін.

Аторвастатин: аторвастатин деңгейінің жоғарылауы мүмкін. Аторвастатин верапамилдің AUC шамамен 43 %-ға арттырады.

Ловастатин: ловастатин деңгейінің жоғарылауы мүмкін. Верапамилдің AUC (~63 %) және Смах (~32%) ұлғаюы.

Симвастатин: симвастатин AUC шамамен 2,6 есе, симвастатиннің Сmax – 4,6 есе артуы.

Алмотриптан: алмотриптанның AUC 20 %-ға, Сmax 24 %-ға артады. Верапамил гидрохлоридінің плазмадағы деңгейі жоғарылайды.

Сульфинпиразон: верапамилдің оральді клиренсінің жоғарылауы (шамамен 3 есе), верапамилдің биожетімділігінің 60 %-ға азаюы. Гипотензиялық әсерінің төмендегені байқалуы мүмкін.

Дабигатран: дереу босап шығатын таблеткалар түріндегі верапамил дабигатранның Cmax (180%-ға дейін) және AUC арттырады (150 %-ға дейін). Қан кету қаупі артуы мүмкін. Пероральді верапамилмен бір мезгілде қолданғанда дабигатран дозасын азайту қажет болуы мүмкін.

Тікелей әсер ететін басқа да пероральді антикоагулянттар:

Тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттар абсорбциясының артуы олар гликопротеин-Р субстраты болып табылатындықтан және 3A4 цитохромымен метаболизденетін тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттар элиминациясы азайғаны сондай-ақ болып жатса, онда ол тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттардың жүйелі биожетімділігін арттыруы мүмкін.

Кейбір деректер әсіресе қауіп факторы бар пациенттерде қан кету қаупінің арттыруы мүмкін екендігі жөнінде дәлел болады. Тікелей әсер ететін пероральді антикоагулянттардың дозасы азайтылуы мүмкін.

Ивабрадин: верапамилдің жүректің жиырылу жиілігін қосымша төмендететін әсеріне байланысты, ивабрадинмен бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді.

Грейпфрут шырыны: R-верапамилдің (~49 %) және S-верапамилдің (~37 %) AUC артады, R-верапамилдің (~75 %) және S-верапамилдің (~51 %) Сmax жартылай шығарылу кезеңі мен бүйректік клиренсінің өзгерісінсіз артады. Грейпфрут шырынының Изоптин® препаратымен пайдаланылуын болдырмау керек.

Шайқурай: Сmax сәйкесінше төмендеуімен R-верапамилдің (~78 %) және S-верапамилдің (~80 %) AUC азаяды.

Басқа өзара әрекеттесулер

Вирусқа қарсы (АИТВ) дәрілер: АИТВ инфекциялары кезінде қолданылатын ритонавир сияқты кейбір вирусқа қарсы дәрілердің метаболизмді бәсеңдетуге қабілеттілігіне байланысты, верапамилдің плазмадағы концентрациялары артуы мүмкін Препаратты сақтықпен тағайындау керек немесе Изоптин® препаратының дозасын төмендету қажеттілігі туындауы мүмкін.

Литий: литий препараттарын верапамил гидрохлоридімен бір мезгілде қолданғанда, қан плазмасындағы литий деңгейінің жоғарылауымен немесе олардың өзгерісінсіз литийдің нейроуыттылығының жоғарылығы туралы хабарланды. Алайда литийдің бірдей дозасын ішу арқылы тұрақты түрде қабылдаған пациенттерде верапамил гидрохлоридін қосу қан плазмасындағы литий деңгейлерінің төмендеуіне алып келген. Екі дәрілік затты да қабылдап жүрген пациенттер, дәрігердің мұқият бақылауында болуы тиіс.

Нейробұлшықеттік блокаторлар: Изоптин® нейробұлшықеттік блокаторлардың (кураре тәрізді және деполяризацияланатын) белсенділігін көтермелеуі мүмкін. Бір мезгілде қолданған кезде Изоптин® препаратының дозасын және/немесе нейробұлшықеттік блокатордың дозасын төмендету қажеттілігі туындауы мүмкін.

Ацетилсалицил қышқылы: қан кету ықтималдығы жоғары.

Этанол (алкоголь): қан плазмасындағы этанол деңгейінің жоғарылауы.

Гипертензияға қарсы дәрілер, диуретиктер, вазодилататорлар: гипотензиялық әсерінің күшеюі.

Липидті төмендететін дәрілер (ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері (статиндер)): Изоптин® қабылдап жүрген пациенттерде ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштерімен (симвастатин, аторвастатин, ловастатин) емдеуді мүмкін болатын ең төменгі дозаларынан бастау және оларды біртіндеп арттыру керек. Егер Изоптин® препаратты бұрыннан қабылдап жүрген пациентке ГМГ-КоА-редуктаза тежегішін тағайындау қажет болса, статиндер дозасының қажетті төмендетілуін ескеру және дозасын қан плазмасындағы холестерин концентрациясына сәйкес таңдап алу керек.

Верапамил мен симвастатин, аторвастатин, ловастатин жоғары дозаларда бір мезгілде қолданылған кезде, миопатия/рабдомиолиз қаупі артады. Тиісінше, симвастатин дозасы тиісті түрде түзетілуі тиіс.

Флувастатин, правастатин және розувастатин CYP3A4 цитохромы арқылы метаболизденбейді және Изоптин® препаратымен өзара әрекеттесу ықтималдығы аз.

Гипотензиялық дәрілер, диуретиктер, тамырды кеңейтетін дәрілер:

Қан қысымының шамадан тыс төмендеу қаупімен жүретін гипертонияға қарсы әсерінің күшеюі.

Аритмияға қарсы дәрілер (мысалы, флекаинид, дизопирамид), бета адреноблокаторлар (мысалы, метопролол, пропранолол), ингаляциялық анестетиктер:

Жүрек-қантамырлық әсерлерінің өзара әлеуеттенуі (ауыр атриовентрикулярлық блокада, жүректің жиырылу жиілігінің айтарлықтай баяулауы, жүрек жеткіліксіздігінің дамуы, айқын гипотензиялық әсері).

Арнайы ескертулер

Педиатрияда қолдану.

Изоптин® 40 мг препаратын балаларға тек жүрек ырғағының бұзылулары кезінде ғана қолдануға болады.

Жүктілік. Изоптин® плаценталық бөгет арқылы өтуі мүмкін. Кіндік венасының қан плазмасындағы концентрациясы анасының қан плазмасындағы концентрациясының 20%-92 аралығын құрайды. Препараттың жүктілік кезінде қолданылу тәжірибесі жеткіліксіз. Алайда, препаратты жүктілік кезінде ішке қабылдаған әйелдердің шектеулі санынан алынған деректер, тератогендік әсерін білдірмейді. Жануарларда репродуктивті уыттылық байқалды.

Осылайша, Изоптин® препаратын жүктіліктің бірінші және екінші триместрі кезінде қолданбау керек. Препаратты жүктіліктің үшінші триместрінде тек, айрықша көрсетілімдері жағдайында ғана, ана мен бала үшін қаупін ескере отырып қолдануға болады.

Лактация кезеңі. Изоптин® мен оның метаболиттері емшек сүтіне өтеді (сүттегі концентрациясы анасының қан плазмасындағы концентрациясының шамамен 23%-ын құрайды). Адамның қатысумен жүргізілген зерттеулерде ішу арқылы қабылдануы туралы шектеулі мәліметтер, верапамилдің нәрестенің организміне түсетін дозасы төмен болып табылатынын көрсетеді (анасы қабылдаған дозасының 0,1–1 %-ы), сондықтан Изоптин® препаратын қолдану бала емізумен үйлесімді болуы мүмкін, алайда нәрестелер/сәбилер үшін қаупі барын жоққа шығаруға болмайды. Емшек еметін нәрестелерде күрделі жағымсыз реакцияларының пайда болу қаупін ескере отырып, Изоптин® препаратын бала емізу кезінде тек анасы үшін аса қажет жағдайда ғана қолдану керек.

Жекелеген жағдайларда верапамилдің гиперпролактинемия мен галакторея тудыруы мүмкін екендігі туралы мәліметтер бар.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Изоптин® препаратының гипертензияға қарсы әсеріне байланысты, жекелей реакцияларға байланысты, көлік құралдарын басқару, механизмдермен жұмыс жасау немесе қауіпті жағдайларда жұмыс жасау қабілеті бұзылуы мүмкін. Бұл әсіресе емдеуді бастау, дозасын арттыру, препаратты ауыстыру, сондай-ақ препаратты алкогольмен бір мезгілде қабылдау кезеңдеріне қатысты. Изоптин® препараты қан плазмасындағы алкоголь деңгейін арттыруы және оның шығарылуын баяулатуы мүмкін, сондықтан алкогольдің әсері күшеюі мүмкін.

Изоптин® препараттың бір дозада 1 ммоль аз натрий (23 мг) бар, яғни «натрийсіз».

Дозалау режимі

Верапамил гидрохлоридінің дозасы әр пациент үшін аурудың ауырлығына сәйкес жекелей таңдап алынады.

Көп жылдық клиникалық тәжірибеден кейін барлық дерлік көрсетілімдер бойынша орташа доза тәулігіне 240 мг мен 360 мг аралығында болады.

Ұзақ мерзімді терапия кезінде тәуліктік доза 480 мг аспауы керек, алайда қысқа мерзімді емде жоғарырақ тәуліктік дозаны қолдануға болады.

Миокард инфарктісінен кейінгі стенокардиясы бар пациенттерде Изоптин® препаратын жедел миокард инфарктісінен кейін тек 7 күннен соң қолдануға болады.

Ересектер мен дене салмағы 50 кг асатын жасөспірімдер:

Жүректің ишемиялық ауруы, пароксизмальді қарыншалық тахикардия, жүрекшенің дірілдеуі/жыпылықтауы:

Ұсынылатын тәуліктік доза 3-4 қабылдауға бөлінген 120мг-240мг - 480 мг құрайды. Ең жоғары тәуліктік доза - 480 мг.

Артериялық гипертензия

Ұсынылатын тәуліктік доза 3 қабылдауға бөлінген 120мг-240мг-360 мг құрайды.

Пациенттердің ерекше топтары

Балалар (тек жүрек ырғағының бұзылуымен):

Мектеп жасына дейінгі 6 жасқа толмаған балалар: күніне 80-ден 120 мг-ға дейін, 2-3 қабылдауға бөлінеді.

6-14 жастағы балалар: күніне 80-360 мг, 2-4 қабылдауға бөлінеді.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Қолжетімді деректер «Қолдану кезіндегі қажетті сақтық шаралары» бөлімінде сипатталған. Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге Изоптинді® сақтықпен және дәрігердің мұқият бақылауымен қабылдаған жөн.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр функциясы бұзылған пациенттерде препараттың метаболизмі бұзылулардың ауырлық дәрежесіне байланысты баяулайды, соның салдарынан Изоптин® препаратының әсері күшейеді және ұзарады. Сондықтан, мұндай жағдайларда дозасын ерекше сақтықпен таңдап алу және ең аз дозаларынан бастау керек (мысалы, бауыр функциясы бұзылған науқастар үшін алдымен күніне 2–3 рет 40 мг-ден, тиісінше тәулігіне 80–120 мг).

Енгізу жолы және тәсілі

Тек ішке қабылдау үшін.

Препаратты сормай және жеткілікті мөлшерде сұйықтықпен (мысалы, бір стақан су, бірақ грейпфрут шырыны емес) шайнамай қабылдау керек, дұрысы тамақтану кезінде немесе одан кейін бірден қабылдау керек.

Изоптин® препаратын жатқан қалыпта қабылдауға болмайды.

Емдеу ұзақтығы

Препаратпен емдеу ұзақтығы шектелмейді.

Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын жіберіп алған кезде қажетті шаралар

Кезекті қабылдауды өткізіп алған кезде препараттың қосарлы дозасын қабылдамау керек.

Тоқтату симптомдары қаупінің болуына нұсқау

Ұзақ уақыт қолданғаннан кейін Изоптин® препаратымен емдеуді күрт тоқтатпау керек, дозасын біртіндеп төмендету ұсынылады.

25 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамада.

4 пішінді қаптамадан қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.

25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

3 жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды.

Сақтау шарттары

25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!