Астане қаласындағы Niperten 10mg №30 Қойынды | KRKA d.d., Novo mesto

артериялық гипертензияны емдеуде

жүректің ишемиялық ауруын (стенокардияны) емдеуде

бисопрололға немесе «Дәрілік препараттың құрамы» бөлімінде атап келтірілген, препараттың қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

кардиогендік шок

жүректің жедел жеткіліксіздігі немесе венаішілік инотроптық ем жүргізуді қажет ететін, декомпенсация сатысындағы жүрек жеткіліксіздігі

атриовентрикулярлық (AV) блокаданың II – III дәрежесі (электрокардиостимуляторсыз)

cиноатриальді блокада

синустық түйін әлсіздігі синдромы

симптоматикалық брадикардия

симптоматикалық гипотензия (систолалық артериялық қысым <100 мм сн. бағ.)

бронх демікпесінің ауыр түрлері

шеткері қанайналым бұзылуының ауыр түрлері

Рейно ауруы

емделмеген феохромоцитома

метаболизмдік ацидоз

- балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер

- жүктілік және лактация кезеңі

Келесі препараттармен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды

Верапамил типті және, азғантай дәрежеде, дилтиазем типті кальций антагонистері: жиырылғыштыққа және атриовентрикулярлық өткізгіштікке жағымсыз ықпал етеді. Верапамилді вена ішіне енгізу β-блокаторларды қабылдап жүрген пациенттерде ауыр гипотензияға және, атриовентрикулярлық блокадаға алып келуі мүмкін.

Клонидин және басқалар (метилдофа, моксонидин, резерпин) сияқты гипотензиялық орталықтық әсері бар дәрілер: гипотензиялық орталықтық әсері бар дәрілерді бисопрололмен бір мезгілде қолдану орталық симпатикалық тонусты төмендету жолымен жүрек жеткіліксіздігін күшейтуі (жүректің жиырылу жиілігін және жүректегі қан ағынының көлемдік жылдамдығын төмендетуі, қантамырларды кеңейтуі) мүмкін. Күрт тоқтату, әсіресе, бета-блокаторларды тоқтатқанға дейін, «рикошеттік артериялық гипертензия» қаупін арттыруы мүмкін.

Сақтықпен қолданылуы керек біріктірілімдер  

Аритмияға қарсы 1 класты дәрілер (мысалы: хинидин, дизопирамид; лидокаин, фенитоин; флекаинид, пропафенон): атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытына, сондай-ақ, теріс инотроптық әсерінің артуына ықпалын күшейтуі мүмкін.

Нифедипин, фелодипин және амлодипин сияқты дигидропиридин типті кальций антагонистері: бір мезгілде қолдану артериялық гипертензия қаупін арттырады, жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде қарыншалардың сорғы функциясының ары қарай төмендеуі қаупін жоққа шығаруға болмайды.

Аритмияға қарсы III класты препараттар (мысалы, амиодарон): атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытына ықпалын күшейтуі мүмкін.

Жергілікті әсер ететін бета-блокаторлар (мысалы, глаукоманы емдеуге арналған, көзге тамызатын дәрі): бисопрололдың жүйелі әсерлерін күшейтуі мүмкін.

Парасимпатомиметикалық препараттар: бір мезгілде қолдану атриовентрикулярлық өткізгіштік уақытын және брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Инсулин және диабетке қарсы пероральді дәрілік заттар: қантты төмендететін әсері күшейеді. Бета-адренорецепторлардың блокадасы гипогликемия симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.

Анестетиктер: рефлекторлық тахикардия азаяды және артериялық гипотензияның даму қаупін жоғарылайды.

Жүрек гликозидтері: жүректің жиырылу жиілігі төмендейді, атриовентрикулярлық өткізгіштік уақыты ұзарады.

Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП): ҚҚСП бисопрололдың гипотензиялық әсерін төмендетуі мүмкін.

β-симпатомиметиктер (мысалы, изопреналин, добутамин): бисопрололмен біріктірілімі екі препараттың да әсерін төмендетуі мүмкін.

β- және α-адренорецепторларды белсендіретін симпатомиметиктер (мысалы, норэпинефрин, эпинефрин): аталған препараттардың α-адренорецепторлар түрткі болған вазоконстрикторлық әсерлерін күшейтіп, артериялық қысымның жоғарылауына және мезгіл-мезгіл ақсаңдаудың өршуіне алып келуі мүмкін. Мұндай өзара әрекеттесулердің ықтималдығы селективті емес бета-блокаторларды қолданғанда көбірек.

Трициклдық антидепрессанттар, барбитураттар, фенотиазиндер және басқа гипотензиялық препараттар: гипертензияға қарсы әсері күшейеді.

Қолдану кезінде назарға алу керек біріктірілімдер

Мефлохин: брадикардияның даму қаупін арттырады.

Моноаминоксидаза тежегіштері (MAO-B тежегіштерін қоспағанда): бета-блокаторлардың гипотензиялық әсерін, сондай-ақ гипертониялық криз қаупін күшейтеді.

Дозалау режимі

Ересектер: емдеу біртіндеп, азғантай дозаларынан басталып, содан соң арттырылуы тиіс. Барлық жағдайларда дозасы әр адамға жекелей, тамыр соғысының жиілігі мен емдік әсерін ескере отырып таңдалуы тиіс. Әдеттегі дозасы тәулігіне ұсынылған ең жоғары 20 мг дозасымен бірге тәулігіне бір рет 10 мг құрайды. Кейбір пациенттерге тәулігіне 5 мг дозасы жеткілікті болуы мүмкін.

Барлық жағдайларда дозасы әр адамға жекелей, тамыр соғысының жиілігі мен емдік әсерін ескере отырып таңдалуы тиіс.

Артериялық гипертония

Препараттың ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 5 мг құрайды.

Гипертонияның жеңіл (диастолалық артериялық қысым 105 мм сын.бағ. дейін) түрлерінде, тәулігіне бір рет 2,5 мг дозасымен емдеу жеткілікті болуы мүмкін.

Қажет болса, дозасын тәулігіне бір рет 10 мг дейін арттыруға болады.

Дозасын ары қарай арттыру негізделуі және ерекше жағдайларда ғана жүргізілуі тиіс.

Нипертен® препаратының ұсынылатын ең жоғарғы дозасы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.

Жүректің ишемиялық ауруы (стенокардия)

Нипертеннің ұсынылатын дозасы тәулігіне бір рет 5 мг құрайды.

Қажет болса, дозасын тәулігіне бір рет 10 мг дейін арттыруға болады.

Дозасын ары қарай арттыру негізделуі және ерекше жағдайларда ғана жүргізілуі тиіс.

Препараттың ұсынылатын ең жоғарғы дозасы тәулігіне бір рет 20 мг құрайды.

Емдеу ұзақтығы

Емдеу ұзақтығы шектеусіз және аурудың ағымы мен ауырлығына тәуелді.

Нипертен® препаратымен емдеуді, әсіресе, жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттерде күрт тоқтатпаған жөн, өйткені ол пациенттің денсаулық жағдайының жедел нашарлауына алып келуі мүмкін. Егер емдеуді тоқтата тұру қажет болса, дозасы біртіндеп (мысалы, дозасын аптасына бір рет екі есеге азайта отырып) төмендетілуі тиіс.

Пациенттердің ерекше топтары

Балалар

Бисопрололдың балалар мен 18 жасқа дейінгі жасөспірімдерде қолданылу тәжірибесі жоқ, сондықтан препаратты балаларда қолдану ұсынылмайды.

Егде жастағы пациенттер

Әдетте дозасын түзету қажет емес.

Бүйрек немесе бауыр функциясының бұзылулары бар пациенттер

Бүйрек немесе бауыр функциясы бұзылуының жеңіл және орташа дәрежесі бар пациенттер үшін, әдетте, дозасын түзету қажет емес.

Бүйрек функциясы бұзылуының ауыр сатысы (креатинин клиренсі <20 мл/мин) пациенттер және бауыр функциясының ауыр бұзылулары бар пациенттер үшін ең жоғарғы тәуліктік дозасы тәулігіне бір рет 10 мг бисопрололды құрайды. Төменірек дозаларын қолдану керек. Бисопрололды диализ жүргізілетін пациенттерде қолдану тәжірибесі шектеулі, ол дозалау режимін түзету қажеттілігін көрсетпейді.

Енгізу әдісі және жолы

Ішке қабылдауға арналған.

Нипертен® препаратын таңертең, таңғы асқа дейін, ас ішу кезінде немесе ішкеннен кейін қабылдау керек.

Таблеткаларды шайнамай, сұйықтықтың қажетті мөлшерімен ішіп жұтқан жөн.

Қабылдау уақытын көрсете отырып, қолдану жиілігі

Жүректің созылмалы тұрақты жеткіліксіздігін бисопрололмен емдеу титрлеу фазасын қажет етеді. Бисопрололмен емдеуді біртіндеп, дозасын организмнің жеке реакциясына байланысты арттыра отырып бастау керек.

Емдеу ұзақтығы

Бисопрололмен емдеу, әдетте, ұзақ мерзімді сипатқа ие.

Артық дозаланған жағдайда қолдану қажет шаралар

Симптомдары: Әдетте, бета-блокаторлармен артық дозаланған кезде күтілетін, анағұрлым жиі кездескен көріністер брадикардия, артериялық гипотензия, бронх түйілуі, жүректің жедел жеткіліксіздігі және гипогликемия болып табылады.

Емі: артық дозаланған жағдайда бисопрололмен емдеуді тоқтату және демеуші және симптомдық ем жүргізу керек. Бисопрололдың іс жүзінде диализдің көмегімен шығарылмайтындығын көрсететін деректер шектеулі. Болжамды фармакологиялық әсеріне және басқа бета-блокаторлар үшін ұсынымдарға байланысты, сәйкесінше клиникалық көрсетілімдері кезінде келесі жалпы шараларды қарастыру қажет.

Брадикардия кезінде: атропинді вена ішіне енгізу. Егер емге реакция жеткіліксіз болса, орципреналинді немесе басқа препаратты оң хронотроптық қасиеттері бар сақтықпен енгізуге болады. Кей жағдайларда трансвеноздық кардиостимулятор имплантациясы қажет болуы мүмкін.

Артериялық гипотензия кезінде: ерітінділер мен тамырды тарылтатын препараттарды вена ішіне енгізуді қолдану керек. Глюкагонды вена ішіне енгізу тиімді болуы мүмкін.

Атриовентрикулярлық блокада кезінде (екінші немесе үшінші дәрежелі): пациенттердің жай-күйін мұқият бақылау және изопреналин инфузиясын немесе кардиостимуляторды трансвеноздық орнатуды қолдану керек.

Жүрек жеткіліксіздігі өршіген кезде: диуретиктерді, инотроптық препараттарды, вазодилататорларды вена ішіне енгізу.

Бронх түйілуі кезінде: изопреналин, бета2-симпатомиметиктер және/немесе аминофиллин сияқты бронхдилататорлармен емдеу.

Гипогликемия кезінде: глюкозаны вена ішіне енгізу.

Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын жіберіп алғанда қажетті шаралар

Егер емдеуді тоқтата тұру керек болса, дозасын біртіндеп (мысалы, дозасын аптасына бір рет екі есеге азайта отырып) төмендету ұсынылады.

Тоқтату симптомдары қаупінің бар екендігі туралы нұсқау

Бисопрололмен емдеуді күрт тоқтатпаған жөн, өйткені бұл пациенттің жай-күйінің жедел нашарлауына әкеп соғуы мүмкін. Емдеуді әсіресе жүректің ишемиялық ауруы бар пациенттерде бірден тоқтатпаған жөн.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкерінің кеңесіне жүгіну бойынша ұсынымдар

Осы дәрілік препаратты қолдану бойынша қосымша сұрақтар туындаса, дәрігердің немесе фармацевттің кеңесіне жүгіну керек.

10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салынады.

Пішінді ұяшықты 3 қаптамадан қолдану жөніндегі қазақ және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салынады.

30 С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

2 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!