Таразе қаласындағы Стопресс Таблеткалары 8 Мг №30 | Фармацевтический завод Польфарма

- артериялық гипертензия

- жүректің cозылмалы жеткіліксіздігі

- жүректің ишемиялық ауруы: анамнезінде миокард инфарктісі және/немесе реваскуляризациядан кейінгі жай-күйі бар пациенттерде жүрек-қантамырлық асқынулар қаупін төмендету

- периндоприлге, басқа АӨФ тежегіштеріне немесе препараттың қосымша заттарының кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- анамнездегі АӨФ тежегіштерін қабылдаумен байланысты ангионевроздық ісіну

- тұқым қуалайтын немесе идиопатиялық ангионевроздық ісіну

- Стопресс препаратын және құрамында әсер етуші зат ретіндегі алискирен бар препараттарды бір мезгілде қолдану қант диабеті немесе бүйрек функциясының бұзылуы (ШСЖ < 60 мл/мин/1,73 м2) бар пациенттерде қарсы көрсетілімді

- сакубитрил/валсартан біріктірілімімен бір мезгілде қабылдау. Периндоприл қабылдауды сакубитрил мен валсартан біріктірілімінің соңғы дозасынан кейін 36 сағат өтуінен ерте бастауға болмайды

- қанның теріс зарядталған беткейлермен жанасуына әкелетін экстракорпоральді ем

- бүйрек артерияларының айқын екі жақты стенозы немесе жұмыс істейтін жалғыз бүйрек артериясының стенозы

- жүктілік және лактация кезеңі

- балалар және 18 жасқа дейінгі жасөспірімдер

АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (РААЖ) қосарлы бөгеу, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін бір ғана препаратты қолданумен салыстырғанда, гипотензия, гиперкалиемия, сондай-ақ бүйрек функциясының нашарлауы (бүйректің жедел жеткіліксіздігін қоса) түріндегі жағымсыз құбылыстардың өте жоғары жиілігімен астасады.

Гиперкалиемияны индукциялайтын препараттар

Кейбір препараттарды немесе препараттар кластарын қолдану гиперкалиемияның туындау жиілігінің артуына әкелуі мүмкін: алискирен, калий тұздары, калий жинақтаушы диуретиктер, АӨФ тежегіштері, ангиотензин-II рецепторларының антагонистері, ҚҚСП, гепариндер, циклоспорин немесе такролимус, триметоприм сияқты иммунодепрессанттар. Осы препараттарды біріктірілімде қолданғанда гиперкалиемия қаупі артады.

Бір мезгілде қолдану қарсы көрсетілімді

Алискирен

Диабеті бар пациенттерде немесе бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде гиперкалиемия, бүйрек функциясының нашарлауы және жүрек-қантамырлық асқынулар мен өлімге ұшырау қаупі артады.

Сакубитрил және валсартан біріктірілімі

Сакубитрил және валсартан біріктірілімімен АӨФ тежегіштерін бірге қабылдау ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне орай қарсы көрсетілімді.

Бір мезгілде қолдану ұсынылмайды

Алискирен

Диабеті және бүйрек жеткіліксіздігі диагностикаланған пациенттерден тыс, басқа топтардың пациенттерінде гиперкалиемияның туындау, бүйрек функциясының нашарлау қаупі және жүрек-қантамыр ауруына шалдығу және өлімге ұшырау қаупінің артуы болады.

АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторлары блокаторымен

бір мезгілде емдеу

Диагностикаланған атеросклерозы, жүрек жеткіліксіздігі, қант диабеті немесе нысана-мүшелердің зақымдануы бар пациенттерде АӨФ тежегішімен және ангиотензин рецепторларының блокаторымен бір мезгілде емделу, ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесіне әсер ететін бір ғана препаратты қолданумен салыстырғанда, гипотензия, естен танулар, гиперкалиемия, сондай-ақ бүйрек функциясы нашарлауының (соның ішінде, бүйректің жедел жеткіліксіздігі) аса жоғары жиілігімен байланысты. Қосарлы бөгет қолдануды (мысалы, ангиотензин II рецепторларының антагонисіне АӨФ тежегішін қосу) шектеу және бүйрек функциясына, калий және артериялық қысым деңгейлеріне мұқият мониторинг өткізу аясында жекелеген жағдайларда ғана қолдану керек.

Эстрамустин

Ангионевроздық ісіну (Квинке ісінуі) сияқты жағымсыз әсерлер жиілігінің жоғарылау қаупі.

Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, триамтерен, амилорид), калий тұздары

Периндоприл қабылдайтын кейбір пациенттерде қан сарысуында калий деңгейінің, әдетте, қалыпты мәндер шегінде қалатынына қарамастан, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуымен біріккен (гиперкалиемияның аддитивті әсерлері) гиперкалиемия (өлім қаупі зор) дамуы мүмкін. Калий жинақтаушы диуретиктер (мысалы, спиронолактон, триамтерен немесе амилорид), калий препараттары немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштары сарысуда калий концентрациясының едәуір жоғарылауына әкелуі мүмкін. Сондай-ақ периндоприлді триметоприм мен ко-тримоксазол сияқты қандағы калий деңгейін арттыратын басқа дәрілік заттармен (триметоприм мен сульфаметоксазол біріктірілімі) бірге абайлап қолдану керек, өйткені триметоприм әсерінің амилорид сияқты калий жинақтаушы диуретиктер әсеріне ұқсас екені белгілі. Осылайша, периндоприлді жоғарыда атап көрсетілген препараттармен бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер жоғарыда атап көрсетілген препараттарды бір мезгілде қолдану қажет болып саналса, оларды сақтықпен қолдану және сарысудағы калий деңгейін жиі бақылап отыру керек.

Жүрек жеткіліксіздігінде спиронолактон қолдану жөніндегі ақпаратты төменнен қараңыз.

Литий препараттары

Литий препараттарын АӨФ тежегіштерімен қатарлас қолданғанда сарысулық литий концентрациясы мен оның уыттылығының қайтымды артуы болды. Периндоприлді литий препараттарымен біріктіріп қолдану ұсынылмайды, алайда, осындай біріктірілімді қолдану қажет болса, сарысулық литий деңгейіне мұқият мониторинг өткізу керек.

Ерекше назар аударуды талап ететін қатарлас емдеу

Диабетке қарсы препараттар (пероральді гипогликемиялық препараттар және инсулин)

АӨФ тежегіштері мен диабетке қарсы препараттарды (инсулиндер, пероральді гипогликемиялық дәрілер) бірге қолдану гипогликемияның даму қаупімен гипогликемиялық әсерінің күшеюін туғызуы мүмкін. Бұл құбылыс бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде біріктіріп емдеудің алғашқы апталарында зор ықтималдықпен дамиды.

Баклофен

Гипертензияға қарсы әсердің күшеюі. Қажет болса, артериялық қысымға мониторинг өткізіп, гипертензияға қарсы препараттар дозаларын икемдеу керек.

Калий жинақтамайтын диуретиктер

Диуретиктермен емделу аясында, әсіресе, электролиттер жоғалтуы және/немесе гиповолемиясы бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емдеу басталған соң артериялық қысымның шамадан тыс төмендеуі дамуы мүмкін. Периндоприлдің төмен және біртіндеп арттырылатын дозаларымен емдеу басталғанша диуретиктермен емді тоқтату, АҚК көбейту немесе тұз қабылдау есебінен гипотензиялық әсерлерінің даму ықтималдығын төмендетуге болады.

Артериялық гипертензияда, осының алдында диуретиктермен ем электролиттер жоғалтуға/гиповолемияға әкелуі мүмкін болғанда АӨФ тежегішімен емдеу басталғанша диуретикті тоқтату керек, ал бұл жағдайда калий жинақтамайтын диуретикті қайта тағайындауға болады немесе АӨФ тежегішімен емдеуді төмен дозадан бастап, біртіндеп арттыру керек.

Жүректің іркілісті жеткіліксіздігінде, сол себепті диуретиктер қолданылғанда АӨФ тежегішімен емдеуді, мүмкін, бір мезгілде қолданылған калий жинақтамайтын диуретик дозасын азайтудан кейін өте төмен дозалардан бастау керек.

Осындай пациенттерде бүйрек функциясын (креатинин деңгейлері) АӨФ тежегішімен емдеудің алғашқы бірнеше аптасында қадағалау керек.

Калий жинақтаушы диуретиктер (эплеренон, спиронолактон)

Эплеренон немесе спиронолактонды АӨФ тежегіштерінің төмен дозаларымен тәулігіне 12,5-тен 50 мг дейінгі дозаларда қолданғанда:

Бұрын АӨФ тежегіштерін және ілмекті диуретиктер қолдануға себеп болған <40% лықсыту фракциясымен II-IV класты (NYHA) жүрек жеткіліксіздігін емдегенде, әсіресе, осы біріктірілімді қолдану нұсқаулары қадағаланбаған жағдайда өліммен аяқталуға әкелуі мүмкін гиперкалиемия қаупі болады.

Осы біріктірілімді қолдануды бастар алдында гиперкалиемияның және бүйрек функциясы бұзылуының жоқ екеніне көз жеткізген жөн.

Емдеудің алғашқы айының ішінде басында аптасына бір рет және кейіннен ай сайын қандағы калий және креатинин деңгейіне мұқият мониторинг өткізу ұсынылады.

Қабынуға қарсы стероидты емес препараттар (ҚҚСП), тәулігіне ≥ 3 г дозалардағы аспиринді қоса

АӨФ тежегіштері мен қабынуға қарсы стероидты емес дәрілерді (мысалы, қабынуға қарсы ем аясындағы ацетилсалицил қышқылы, ЦОГ-2 тежегіштері және селективті емес ҚҚСД) бір мезгілде қолданғанда гипертензияға қарсы әсерінің әлсіреуі білінуі мүмкін. ҚҚСД және АӨФ антагонистерін бір мезгілде қолдану, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылулары бұрыннан бар пациенттерде бүйрек функциясының жоғары нашарлау қаупіне, оның ішінде бүйректің жедел жеткіліксіздігіне және қан сарысуында калий деңгейінің жоғарылауына себеп болуы мүмкін. Біріктірілген емді, әсіресе, егде жастағы пациенттерде абайлап жүргізген жөн. Біріктіріп емдеу басталған соң, сондай-ақ одан әрі мезгіл-мезгіл пациенттерді талапқа сай гидратациямен қамтамасыз ету және бүйрек функциясына бақылап отыру керек.

Рацекадотрил

АӨФ тежегіштері (оның ішінде периндоприл) ангионевроздық ісінудің дамуына түрткі болуы мүмкін. Бұл қауіп рацекадотрилмен (жедел диареяны емдеуге арналған препаратпен) бір мезгілде пайдаланғанда арта түседі.

mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус)

АӨФ тежегіштерімен бір мезгілде mTOR тежегіштерін қабылдайтын пациенттерге ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупі төнеді.

Циклоспорин

АӨФ тежегіштері мен циклоспорин бірге қолданылғанда гиперкалиемия дамуы мүмкін. Қан сарысуында калий деңгейін бақылау ұсынылады.

Гепарин

АӨФ тежегіштері мен гепарин бірге қолданылғанда гиперкалиемия дамуы мүмкін. Қан сарысуында калий деңгейін бақылау ұсынылады.

Белгілі бір назар аударуды талап ететін қатарлас емдеу:

Гипотензиялық препараттар және вазодилататорлар

Осы препараттарды қатарлас қолдану периндоприлдің гипотензиялық әсерін күшейтуі мүмкін. Нитроглицерин мен өзге нитраттарды немесе басқа да вазодилататорларды бір мезгілде қабылдау артериялық қысымды қосымша төмендетуі мүмкін.

Глиптиндер (линаглиптин, саксаглиптин, ситаглиптин, вилдаглиптин)

АӨФ тежегішін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде глиптиндердің әсер етуімен дипептидил пептидаза IV (DPP-IV) белсенділігінің төмендеуімен байланысты ангионевроздық ісіну қаупі жоғарылаған.

Ацетилсалицил қышқылы, тромболитиктер, бета-блокаторлар, нитраттар

Периндоприлді ацетилсалицил қышқылымен (тромболитик ретінде тағайындалған), тромболитиктермен, бета-блокаторлармен және/немесе нитраттармен бірге қолдануға болады.

Трициклды антидепрессанттар/психозға қарсы дәрілер/анестетиктер

АӨФ тежегіштерімен кейбір анестетиктерді, трициклды антидепрессанттарды және психозға қарсы дәрілерді бір мезгілде қолдану артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Жүректің тұрақты ишемиялық ауруы. Егер тұрақсыз стенокардия көрінісі (айқын немесе айқын емес) периндоприлмен емдеудің алғашқы айында дамыса, емдеуді жалғастырар алдында пайда және қауіп арақатынасын мұқият бағалау керек.

Гипотензия. АӨФ тежегіштері артериялық қысымды төмендетуі мүмкін. Гипертензиясы асқынбаған пациенттерде клиникалық айқын гипотензия сирек кездеседі; ол гиповолемиясы бар, яғни диуретиктер алатын, тағаммен тұз тұтынуды шектеген, гемодиализде жүрген пациенттерде, сондай-ақ диареясы бар немесе құсу болған пациенттерде немесе ауыр ренинге тәуелді гипертензиясы бар пациенттерде жиірек кездеседі. Қатарлас бүйрек жеткіліксіздігі бар/онсыз жүректің клиникалық айқын жеткіліксіздігіне шалдыққан пациенттерде клиникалық айқын гипотензия білінді. Клиникалық айқын гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттерге емнің басында мұқият қадағалау және дозаны түзету қажет болады. Осыған ұқсас талаптар артериялық қысымның шектен тыс төмендеуі миокард инфарктісінің дамуына немесе ми қан айналымының жедел бұзылуына әкелуі мүмкін ишемиялық жүрек ауруы немесе цереброваскулярлық ауруы бар пациенттерге қатысты.

Гипотензия дамуында пациентті шалқасынан жатқызып, қажет болса, натрий хлоридінің 0,9% ерітіндісін (9 мг/мл) вена ішіне енгізуді бастайды. Өткінші гипотензиялық жауап емдеуді жалғастыруға қарсы көрсетілім болып табылмайды, әдетте, оны АҚК артуымен байланысты артериялық қысымның көтерілуінен кейін асқынуларсыз жаңғыртуға болады. Жүректің іркілісті жеткіліксіздігі бар және артериялық қысымы қалыпты немесе төмендеп кеткен кейбір пациенттерде периндоприлмен емдеу жүйелі артериялық қысымның қосымша төмендеуіне әкелуі мүмкін. Бұл әсер күтіледі, әрі әдетте емдеуді тоқтатуға себеп болмайды. Клиникалық айқын гипотензия жағдайында периндоприл дозасын азайту немесе емдеуді тоқтату қажет болуы мүмкін.

Қолқа және митральді клапан стенозы/гипертрофиялық кардиомиопатия – периндоприл митральді клапан стенозы және сол жақ қарыншадан шығу жолының стенозы, мысалы, қолқа стенозы немесе гипертрофиялық кардиомиопатиясы бар пациенттерде абайлап қолданылу керек.

Бүйрек функциясының бұзылуы. Бүйрек функциясының бұзылуы жағдайында (креатинин клиренсі < 60 мл/мин) периндоприлдің бастапқы дозасын пациенттің креатинин клиренсіне сәйкес және пациенттің емдеуге жауабына қарай түзету керек. Ондай пациенттерге, әдетте, калий мен креатинин деңгейіне жоспарлы тәртіпте бақылау жүргізеді.

Жүректің клиникалық айқын жеткіліксіздігі бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеу басталған соң гипотензия дамуы бүйрек функциясының сәл нашарлауына әкелуі мүмкін. Осындай оқиғаларда, әдетте, қайтымды сипатта болатын бүйректің жедел жеткіліксіздігі сипатталды.

АӨФ тежегіштерімен ем қабылдаған бүйрек артериясының екі жақты стенозы немесе жалғыз бүйрек артериясының стенозы бар кейбір пациенттерде, әдетте, емді тоқтатудан кейін қайтымды сипатта болатын қан мочевинасы мен сарысу креатинині деңгейінің жоғарылауы болды. Бұл бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде ерекше ықтимал. Реноваскулярлық гипертензия жағдайында ауыр гипотензия мен бүйрек жеткіліксіздігінің қаупі жоғары болады. Осындай пациенттерде емдеуді мұқият медициналық бақылаумен төмен дозалардан бастап, келесі жолы дозаны абайлап таңдау керек. Диуретиктермен емдеу жоғарыда сипатталған құбылыстардың дамуына ықпал ететін фактор болғандықтан, периндоприлмен емдеудің алғашқы апталарында диуретиктерді тоқтатып, осы орайда бүйрек функциясын бақылау керек.

Гипертензиясы бар және осының алдында бүйректік тамыр зақымдануының айқын белгілері болмаған кейбір пациенттерде, әсіресе, периндоприлді диуретиктермен қатарлас қабылдағанда, әдетте, жеңіл және өткінші сипатта болатын қан мочевинасы және сарысу креатинині деңгейінің жоғарылауы байқалды. Бұл көріністер осының алдында бүйрек функциясының бұзылуы болған пациенттерде зор ықтималдықпен дамиды. Диуретик және/немесе периндоприл дозасын азайту және/немесе емдеуді тоқтату қажет болуы мүмкін.

Гемодиализ. Жоғары ағынды жарғақшалар қолданылатын диализде жүрген және АӨФ тежегішімен қатарлас ем қабылдайтын пациенттерде анафилактоидтық реакциялар байқалды. Осындай пациенттерде басқа типті диализдеуші жарғақшаны немесе басқа класты гипотензиялық препаратты қолдануды қарастыру керек.

Бүйрек трансплантациясы. Бүйрек трансплантациясы таяуда жасалған пациенттерде препаратты қолдану тәжірибесі жоқ.

Аса жоғары сезімталдық/ангионевроздық ісіну. Периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен ем алатын пациенттерде ара-тұра бет, аяқ-қол, ерін, шырышты қабықтар, тіл, дыбыс қатпарларының және/немесе көмейдің ангионевроздық ісінуі дамуы мүмкін. Бұл құбылыс емдеу кезінде кез келген сәтте дамуы мүмкін. Осындай жағдайларда периндоприлмен емдеуді дереу тоқтатып, жағдайға тиісті мониторинг өткізуді бастау керек, ол симптомдар толық басылғанша жалғасады. Ісіну бет және ерін аумағында шектелген жағдайларда симптомдарды жеңілдетуге антигистаминдік дәрілер пайдаланылса да, әдетте, құбылыс емдеусіз басылды.

Көмейдің ангионевроздық ісінуі өлімге әкелуі мүмкін. Тыныс алу жолдарының обструкциялану ықтималдығы жоғары болатын тіл, дыбыс қатпарлары және көмейдің ісінуі жағдайында дереу шұғыл ем тағайындау керек. Онда адреналин енгізу және/немесе тыныс жолдарының өткізгіштігін сақтау қамтылуы мүмкін. Пациент симптоматика толық және тұрақты басылғанша қалтқысыз медициналық бақылауда болуы тиіс.

Анамнезінде АӨФ тежегіштерімен емдеуге байланыссыз ангионевроздық ісінуі бар пациенттерде АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында ангионевроздық ісінудің даму қаупі жоғары болуы мүмкін. АӨФ тежегіштерімен ем алып жүрген пациенттерде ішектің ангионевроздық ісінуінің дамуы сипатталған. Осындай пациенттерде іштің ауыруы (жүрек айнумен немесе құсумен немесе оларсыз) байқалды; кейбір жағдайларда осының алдында беттің ангионевроздық ісінуі білінбеді, ал С-1 эстераза деңгейлері қалып шегінде болды. Ангионевроздық ісіну құрсақ қуысын КТ-сканерлеу, УДЗ арқылы немесе хирургиялық араласу кезінде диагностикаланды, осы орайда симптомдар АӨФ тежегіштерімен емдеуді тоқтатудан кейін басылды. Іштің ауыруы байқалатын АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде дифференциялық диагностика жүргізілгенде ішектің ангионевроздық ісінуін ескеру керек.

АӨФ тежегіштерін сакубитрил және валсартан біріктірілімімен бірге қабылдау ангионевроздық ісінудің жоғары даму қаупіне орай қарсы көрсетілімді. Сакубитрил және валсартан біріктірілімімен емдеуді периндоприлдің соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағат өткен соң барып бастау керек. Периндоприлмен емдеуді сакубитрил және валсартан біріктірілімінің соңғы дозасын қабылдаудан кейін 36 сағат өткен соң барып бастау керек.

АӨФ тежегіштерін рацекадотрилмен, mTOR тежегіштерімен (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус) қабылдайтын пациенттер ангионевроздық ісінудің (тыныс алудың бұзылуымен немесе онсыз тыныс жолдарының немесе тілдің ісінуі) жоғары даму қаупіне ұшырауы мүмкін. АӨФ тежегіштерімен ем қабылдап жүрген пациенттерде рацекадотрил, mTOR тежегіштері (мысалы, сиролимус, эверолимус, темсиролимус), сондай-ақ вилдаглиптин тағайындалғанда сақ болу керек.

Тығыздығы төмен липопротеидтер (ТТЛП) аферезі кезіндегі анафилактоидтық реакциялар. Сирек жағдайларда декстран сульфатымен тығыздығы төмен липопротеидтер (ТТЛП) аферезі кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде өмірге қатерлі анафилактоидтық реакциялар дамыды. Бұл реакциялардан әр аферез алдында АӨФ тежегішімен емдеуді уақытша тоқтатумен сақтануға болады. Десенсибилизация кезіндегі анафилаксиялық реакциялар. Жарғақ қанаттылар (ара, сона) уына десенсибилизация жүргізу кезінде АӨФ тежегіштерін қабылдау аясында пациенттердегі өмірге қатерлі тұрақты анафилактоидтық реакциялар туралы жекелеген хабарламалар болды. Алайда, бұл реакцияларға АӨФ тежегіштері де, десенсибилизация да қажет болатын пациенттерде ем басталуынан, кем дегенде, 24 сағат бұрын АӨФ тежегішін қолдануды уақытша тоқтату арқылы жол бермеуге болады.

Бауыр жеткіліксіздігі. Сирек жағдайларда АӨФ тежегіштерімен емдеу холестаздық сарғаюдан басталатын синдроммен қатар жүреді және бауырдың фульминантты некрозының дамуымен үдейді, ал кейде өлімге де ұшыратады. Осы синдромның даму механизмі белгісіз. Егер АӨФ тежегіштерімен емделу аясында сарғаю дамыса немесе бауыр ферменттерінің деңгейі елеулі жоғарыласа, АӨФ тежегішін тоқтатып, кейіннен тиісті медициналық бақылау тағайындалу керек.

Нейтропения/агранулоцитоз/тромбоцитопения/анемия. АӨФ тежегіштерін қабылдайтын пациенттерде нейтропения/агранулоцитоз, тромбоцитопения және анемияның дамуы болды. Бүйрек функциясы қалыпты және басқа да асқындыратын факторлар жоқ пациенттерде нейтропения сирек дамиды. Периндоприл коллагеноздары бар пациенттерде иммунодепрессанттық ем, аллопуринолмен немесе прокаинамидпен емдеу аясында немесе осы асқындыратын факторлар біріккенде, әсіресе, осының алдындағы бүйрек функциясының бұзылуы жағдайында аса сақтықпен пайдаланылу керек. Осы пациенттердің кейбіреуінде бірқатар жағдайларда бактерияға қарсы белсенді емге жауап бермейтін күрделі инфекциялар дамиды. Ондай пациенттерге периндоприл тағайындалғанда лейкоциттер деңгейіне мезгіл-мезгіл мониторинг өткізу ұсынылады. Пациенттерге инфекцияның кез келген белгілері (мысалы, тамақтың ауыруы, қызба) жөнінде хабарлауға нұсқау беру керек.

Нәсіл. АӨФ тежегіштері, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда, қара нәсіл өкілдерінде ангионевроздық ісінуді жиірек туындатады. Басқа да АӨФ тежегіштерімен ұқсастығы бойынша периндоприлдің, басқа нәсілді пациенттермен салыстырғанда, қара нәсіл өкілдерінде артериялық қысымды төмендету тиімділігі аз; оны гипертензиясы бар қара нәсіл өкілдері қауымында ренин мөлшерінің өте жиі төмендеуімен түсіндіруге болады.

Жөтел. АӨФ тежегіштері тағайындалғанда жөтел өнімсіз, тұрақты болады және емді тоқтатудан кейін басылады. Жөтелдің дифференциялық диагностикасы жүргізілгенде АӨФ тежегішінен болатын жөтелді ескеру керек.

Операциялық араласу/анестезия. Гипотензияның дамуына әкелетін препараттар пайдаланылатын ауқымды хирургиялық операция кезінде немесе анестезия кезінде периндоприл рениннің компенсаторлық босап шығуы салдарынан ангиотензин ІІ түзілуін бөгеуі мүмкін. Емдеуді операциядан бір күн бұрын тоқтату керек. Осы механизмге байланысты гипотензия дамығанда оны инфузиялық ем арқылы түзетуге болады.

Гиперкалиемия. Кейбір пациенттерде, периндоприлді қоса, АӨФ тежегіштерімен емдеу аясында сарысулық калий деңгейінің артуы білінді. Гиперкалиемияны дамытатын қауіп факторларына бүйрек жеткіліксіздігі, бүйрек функциясының төмендеуі, жас шамасы (> 70 жас), қант диабеті, қатарлас жай-күйлер, атап айтқанда, сусыздану, жүрек қызметінің жедел декомпенсациясы, метаболизмдік ацидоз және калий жинақтаушы диуретиктерді (мысалы, спиронолактон, эплеренон, триамтерен, амилорид), калий препараттарын және/немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарды, сондай-ақ сарысулық калий деңгейінің артуына әкелетін басқа да препараттарды (мысалы, гепарин) қатарлас қолдану жатады. Калий препараттарын, калий жинақтаушы диуретиктерді немесе құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын, әсіресе, бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттерде қолдану сарысуда калий деңгейінің елеулі артуына әкелуі мүмкін. Гиперкалиемия күрделі, кейде өлімге әкелетін аритмиялардың дамуына әкелуі мүмкін. Егер жоғарыда аталған препараттарды қатарлас қолдану қажет болып саналса, оларды абайлап тағайындау керек, осы орайда сарысуда калий деңгейін жиі бақылау ұсынылады.

Қант диабеті бар пациенттер. Диабетке қарсы ішуге арналған препараттар немесе инсулин алатын қант диабеті бар пациенттерде АӨФ тежегішімен емделген алғашқы ай бойына гликемия деңгейін жіті бақылап отыру керек.

Литий. Литий препараттары мен периндоприлді біріктіріп қолдану, әдетте, ұсынылмайды.

Калий жинақтаушы диуретиктер, калий препараттары және құрамында калий бар тұз алмастырғыштар. Периндоприл мен калий жинақтаушы диуретиктерді, калий препараттарын және құрамында калий бар тұз алмастырғыштарын біріктіріп қолдану, әдетте, ұсынылмайды.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін (РААЖ) қосарлы бөгеу. АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторлары блокаторларын немесе алискиренді бір мезгілде қолдану гипотензия, гиперкалиемия қаупін және бүйрек функциясының нашарлауын (оның ішінде, бүйректің жедел жеткіліксіздігі) арттырады. Сондықтан АӨФ тежегіштерін, ангиотензин II рецепторларының блокаторларын немесе алискиренді біріктіріп қолдану арқылы ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесін қосарлы бөгеу ұсынылмайды.

Егер қосарлы бөгеумен ем жүргізу абсолютті қажет болып саналса, оны тек маманның бақылауымен жүргізіп, сондай-ақ бүйрек функциясына, электролиттер және артериялық қысым деңгейлеріне жиі мұқият мониторинг өткізу керек.

Диабеттік нефропатиясы бар пациенттерде АӨФ тежегіштері мен ангиотензин II рецепторларының блокаторларын бір мезгілде қолдануға болмайды.

Алғашқы гиперальдостеронизм

Алғашқы гиперальдостеронизм бар пациенттер, әдетте, ренин-ангиотензин жүйесінің тежегіштерімен гипертензияға қарсы емге жауап бермейді. Соның салдарынан, бұл препаратты тағайындау пациенттердің осы тобында ұсынылмайды.

Педиатрияда қолдану. Периндоприлді балаларда қолдану тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған. Сол себепті, препаратты 18 жасқа дейінгі балаларда қолдану ұсынылмайды.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүктілік

АӨФ тежегіштерін жүктілік кезінде тағайындауға болмайды. Егер емді АӨФ тежегішімен жалғастыру қажет болмаса, жүктілікті жоспарлайтын пациент әйелдер жүктілік кезінде қолданудың қауіпсіздік бейіні айқындалған гипертензияға қарсы емнің өзге нұсқаларына көшуі тиіс. Жүктілік диагностикасы жағдайында АӨФ тежегіштерімен емдеуді дереу тоқтатып, өзге тиісті емді бастау керек.

АӨФ тежегіштерімен екінші және үшінші триместр кезінде емдеу фетоуыттанумен (бүйрек функциясының төмендеуі, қағанақ суының аздығы, бассүйектің сүйектену кідірісі), сондай-ақ жаңа туған нәрестеге қатысты уыттылықпен (бүйрек жеткіліксіздігі, гипотензия, гиперкалиемия) қатар жүреді. Қағанақ суының аздығы шаранада өкпе гипоплазиясымен және қаңқа деформацияларымен астасуы мүмкін. Жүктіліктің екінші триместрінде АӨФ тежегішімен емделген жағдайда шарананың бүйрек функциясы мен бассүйегіне ультрадыбыстық зерттеу жүргізу ұсынылады. Жүктілік кезінде аналары АӨФ тежегіштерін қабылдаған балалар гипотензияның дамуы тұрғысынан мұқият қадағалануы тиіс.

Лактация кезеңі

Стопресс препаратын бала емізу кезінде қолдану туралы ақпараттың болмауына байланысты, осы кезеңде Стопресс тағайындау ұсынылмайды. Емшекпен қоректендіру кезеңінде, әсіресе, жаңа туған немесе шала туған сәбиді қоректендіргенде бала емізу кезеңіндегі қауіпсіздік бейіні барынша зерттелген баламалы емге басымдық беріледі.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Периндоприл көлік құралын немесе аса қауіпті механизмдерді басқару қабілетіне тікелей ықпалын тигізбейді, алайда, препаратты қабылдағанда кейде бас айналу немесе әлсіздік болуы мүмкін екенін ескеру керек. Осы құбылыстардың ерекше жоғары қаупі емнің басында және біріктірілген ем қолданғанда байқалады. Осы симптомдар туындағанда аса қауіпті механизмдерді жүргізу немесе басқарудан бас тарту керек.

Дозалау режимі

Дозаны пациент бейінін және артериялық қысым деңгейінің динамикасын есепке алып, әркімге жеке таңдау керек.

Артериялық гипертензия

Стопресс препаратын монотерапия түрінде немесе басқа кластардың гипотензиялық препараттарымен біріктірілімде пайдалануға болады.

Ұсынылатын бастапқы дозасы күніне бір рет таңертеңгілік 4 мг құрайды.

Ренин-ангиотензин-альдостерон жүйесінің айқын белсенділенуі бар (әсіресе, реноваскулярлы гипертензиямен, айналымдағы қан көлемінің азаюымен, жүрек қызметінің декомпенсациясымен немесе ауыр гипертензиямен) пациенттерде препараттың бастапқы дозасын қабылдаудан кейін артериялық қысымның күрт төмендеуі болуы мүмкін. Осындай пациенттерге бастапқы 2 мг доза ұсынылады, емдеуді дәрігердің бақылауымен бастаған дұрыс.

Бір ай емделуден соң дозаны күніне бір рет 8 мг дейін арттыруға болады.

Периндоприлмен емдеу басталған соң диуретиктермен қатарлас емделетін пациенттерде ықтималдығы жоғары клиникалық айқын гипотензия дамуы мүмкін. Ондай пациенттерге айналымдағы қан көлемінің болжамды төмендеуіне және/немесе электролиттер тапшылығына байланысты препаратты абайлап қабылдауға кеңес беріледі.

Мүмкіндігінше, диуретиктерді периндоприлмен емдеудің басталуына дейін 2-3 күн бұрын тоқтату керек.

Диуретиктерді тоқтату мүмкін болмайтын гипертензиясы бар пациенттерде периндоприлмен емдеуді 2 мг дозадан бастаған жөн. Бүйрек функциясын және қандағы калий деңгейін бақылап отыру керек. Периндоприлдің келесі дозаларын артериялық қысым тарапынан болатын жауапқа сәйкес түзету керек. Қажет болса, диуретиктермен емдеуді жаңғыртуға болады.

Егде жастағы пациенттерде емдеуді 2 мг дозадан бастаған жөн, оны ай өткенде 4 мг дейін, ал артынан, қажет болса, бүйрек функциясына қарай 8 мг дейін арттыруға болады (төмендегі кестені қараңыз).

Жүректің созылмалы жеткіліксіздігі

Стопресс калий жинақтамайтын диуретиктер тағайындаумен және/немесе дигоксинмен және/немесе бета-блокаторлармен ара-тұра біріктіріледі; осындай жағдайларда препаратты таңертеңгілік ұсынылған бастапқы 2 мг дозада мұқият медициналық бақылаумен қабылдау керек. Жағымдылығы жақсы болса, кем дегенде, 2 апта өткенде бұл дозаны күніне бір рет 2 мг - 4 мг арттыруға болады. Дозаны таңдау нақты пациенттің клиникалық жауабына негізделуі тиіс.

Жүректің ауыр жеткіліксіздігінде және жоғары қауіп тобындағы басқа да пациенттерде (бүйрек функциясының бұзылуы мен электролиттік бұзылуларға бейімділігі бар пациенттерде, диуретиктер және/немесе вазодилататорларды қатарлас қабылдағанда) емдеуді қалтқысыз медициналық бақылаумен бастау керек.

Стопресс препаратымен емдеу басталғанша клиникалық айқын гипотензияның даму қаупі жоғары пациенттерде (яғни гипонатриемиямен/онсыз электролиттер жоғалтуы, гиповолемиясы бар пациенттерде немесе диуретиктермен қатарлас белсенді емделіп жүрген пациенттерде), мүмкіндігінше, осы жай-күйді түзету керек. Периндоприлмен емдеуге дейін және ем кезінде артериялық қысымды, бүйрек функциясын және сарысулық калий деңгейін бақылау керек.