Уральске қаласындағы Бикард АМ Таблеткалары 5 Мг/10 Мг №30 | СООО «Лекфарм»,

Әр 5 мг + 5 мг таблетка құрамында:

белсенді зат: 5 мг бисопролол фумараты және 5 мг амлодипин (6,93 мг амлодипин бесилаты түрінде);

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий крахмалгликоляты (А типі), магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы.

Әр 5 мг +10 мг таблетка құрамында:

белсенді зат: 5 мг бисопролол фумараты және 10 мг амлодипин (13,86 мг амлодипин бесилаты түрінде);

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий крахмалгликоляты (А типі), магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, темірдің қызыл тотығы (Е 172).

Әр 10 мг + 5 мг таблетка құрамында:

белсенді зат: 10 мг бисопролол фумараты және 5 мг амлодипин (6,93 мг амлодипин бесилаты түрінде);

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий крахмалгликоляты (А типі), магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы, темірдің сары тотығы (Е 172).

Әр 10 мг +10 мг таблетка құрамында:

белсенді зат: 10 мг бисопролол фумараты және 10 мг амлодипин (13,86 мг амлодипин бесилаты түрінде);

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, натрий крахмалгликоляты (А типі), магний стеараты, сусыз коллоидты кремнийдің қостотығы.

Бикард АМ дәрілік препараты артериялық гипертензияны емдеу үшін көрсетілген. Біріктірілген дәрілік препараттағы сияқты дозаларында амлодипин таблеткаларын және бисопролол таблеткаларын бірге қолданумен симптомдары талапқа сай бақыланатын пациенттерде орын басу емі ретінде пайдалануға болады.

Бисопролол бойынша:

инотропты ем жүргізуді талап ететін декомпенсация сатысындағы жедел жүрек жеткіліксіздігі немесе созылмалы жүрек жеткіліліксіздігі (СЖЖ);

электрокардиостимуляторсыз ІІ және ІІІ дәрежедегі атриовентрикулярлы (AV) блокада;

синустық түйін әлсіздігі синдромы (CТӘС);

синоатриальді блокада;

айқын брадикардия (минутына 60 реттен аз соғатын ЖЖЖ);

бронх демікпесінің немесе өкпенің созылмалы обструкциялық ауруының (ӨСОА) ауыр түрлері;

шеткері артерияльқ қан айналымының айқын бұзылулары немесе Рейно синдромы;

феохромоцитома (альфа-адреноблокаторларды бір мезгілде қолданусыз);

метаболизмдік ацидоз.

Амлодипин бойынша:

ауыр гипотония;

сол жақ қарыншадан қан лықсуының бөгелуі (айқын қолқа стенозы);

шок (кардиогенді түрін қоса);

миокард инфарктісінен кейінгі гемодинамикалық тұрақсыз жүрек

жеткіліксіздігі.

Бисопролол/амлодипин біріктірілімі бойынша:

амлодипинге, дигидропиридиннің басқа туындыларына, бисопрололға және/немесе қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық;

айқын артериялық гипотензия (100 мм. сын. бағ. аз систолалық АҚ);

шок (оның ішінде кардиогенді);

18 жасқа дейінгі балаларға (тиімділігі және қауіпсіздігі анықталмаған).

Бисопролол бойынша:

Бисопрололмен емдеу, әсіресе, ишемиялық жүрек ауруы жағдайында, егер препаратты тоқтатуға нақты көрсетілімдер болмаса ғана, күрт тоқтатылмауы тиіс, әйтпесе, бұл жүрек ауруының уақытша нашарлауына әкелуі мүмкін.

Бисопролол артериялық гипертензиясы немесе жүрек жеткіліксіздігімен байланысты стенокардия бар пациенттерге ерекше сақтықпен тағайындалуы тиіс. Бисопролол келесі жай-күйлерде сақтықпен қолданылуы тиіс:

- Қан глюкозасы деңгейінің ауқымды ауытқулары бар қант диабеті; гипогликемия симптомдары (тахикардия, жүректің дүрсілдеп соғуы, қатты тершеңдік) бүркемеленуі мүмкін.

- Қатаң түрде ашығу/диета.

- Бір мезгілде жүргізілетін десенсибилизациялау емі. Басқа да бета-блокаторлар сияқты, бисопролол аллергендерге сезімталдықтың артуын және анафилаксиялық реакциялардың ауырлауын туындатуы мүмкін. Адреналин қолдану үнемі күтілетін емдік әсер бере бермеуі мүмкін.

- Бірінші дәрежедегі АВ-блокада.

- Принцметалл стенокардиясы.

- Шеткері артериялардың окклюзиялық аурулары (шағымдардың күшеюі, әсіресе, емдеудің басында ерекше айқын болуы мүмкін).

- Псориаз немесе оның анамнезде болуы – бұл жағдайда бета-блокаторлар (мысалы, бисопролол) пайда және қауіптерінің арақатынасын мұқият бағалаудан кейін ғана пайдаланылуы тиіс.

- Бисопрололмен емдегенде гипертиреоз симптомдары бүркемеленген болуы мүмкін.

- Феохромоцитома бар пациенттерде бисопролол тек альфа-рецепторлар блокадасынан кейін ғана тағайындалуы тиіс.

- Жалпы анестезия жасалатын пациенттерде бета-блокада анестезияны индукциялау және интубация кезінде, сондай-ақ операциядан кейінгі кезеңде аритмия мен миокард ишемиясының жиілігін азайтты. Қазіргі уақытта бета-блокаданың операция үстінде жасалуын қамтамасыз етуге кеңес беріледі. Анестезиолог басқа препараттармен ықтималды өзара әрекеттесу мүмкіндігі себебінен брадиаритмияны, рефлекторлық тахикардияның әлсіреуін және қан жоғалтуды рефлекторлық толықтыру мүмкіндігінің бәсеңдеуін тудыруы мүмкін бета-блокада туралы есте сақтау керек. Егер хирургиялық араласу алдында бета-блокаторды тоқтату қажет болса, бұл біртіндеп орындалуы және анестезиядан шамамен 48 сағат бұрын аяқталуы тиіс.

- Кардиоселективті (β1-селективті) бета-блокаторлардың, іріктелмеген бета-блокаторлармен салыстырғанда, өкпе функциясына аз дәрежеде ықпал ететініне қарамастан, өкпенің обструкциялық ауруларында, басқа бета-блокаторлар сияқты, оларды қолданудан сақтану керек. Симптомдар тудыруы мүмкін бронх демікпесінде және өкпенің басқа созылмалы обструкциялық ауруларында бронх кеңейту емі қатар жүргізілуі тиіс. Кейде бронх демікпесі бар пациенттерде тыныс жолдарындағы кедергінің артуы дамуы мүмкін, сол себепті де β2-стимуляторлар дозасын арттыру қажет болуы мүмкін.

Амлодипин бойынша:

Гипертониялық криздерде амлодипин тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталмаған.

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер:

Жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерге препарат сақтықпен тағайындалу керек. NYHA бойынша III/IV класына жататын жүрек жеткіліксіздігі ауыр пациенттерде жүргізілген ұзақ мерзімді плацебо-бақыланатын зерттеу нәтижелеріне сәйкес, амлодипин тобында өкпе ісінуінің жиілігі плацебо тобынан жоғары, бірақ бұл жүрек жеткіліксіздігінің нашарлауымен байланысты болмады. Кальций өзекшелерінің блокаторларын, оның ішінде амлодипинді іркілісті жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттерде, одан әрі жүрек-қантамыр жүйесі тарапынан болатын оқиғалардың дамуы мен өлімге ұшырау қаупінің артуы мүмкін екеніне байланысты, сақтықпен қолдану керек.

Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттер:

Бауыр функциясының бұзылуы бар пациенттерде амлодипиннің жартылай ыдырау уақыты ұзарады және AUC мәні артады. Пациенттердің осы тобында дозалау бойынша ұсынымдар белгіленбеген, осылайша, оларға амлодипин абайлап тағайындалу керек.

Бүйрек функциясының бұзылуы бар пациенттер:

Пациенттердің осы тобында амлодипинді әдеттегі дозаларда қолдануға болады. Плазмада амлодипин концентрациясының өзгерістері бүйрек функциясының бұзылу дәрежесімен өзара байланысты емес. Амлодипин гемодиализбен шығарылмайды.

Егде жастағы пациенттер:

Егде жастағыларда дозаларды арттырғанда сақ болу керек.

Бисопролол бойынша:

Ұсынылмайтын біріктірілімдер

Верапамил және, аз дәрежеде, дилтиазем типті «баяу» кальций өзекшелерінің блокаторлары (БКӨБ) бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда миокард жиырылу қабілетінің төмендеуіне, АҚ айқын төмендеуіне және AV өткізгіштігінің бұзылуына әкелуі мүмкін. Атап айтқанда, бета-адреноблокаторлар қабылдап жүрген пациенттерге верапамилді вена ішіне енгізу айқын артериялық гипотензияға және AV блокадасына әкелуі мүмкін.

Орталық әсері бар гипотензиялық дәрілерді (клонидин, метилдопа, моксонидин, рилменидин сияқты) бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда ЖЖЖ сиреуіне және жүректе лықсудың төмендеуіне, сондай-ақ орталық симпатикалық тонус төмендеуі салдарынан вазодилатацияға әкелуі мүмкін. Кенеттен, әсіресе, бета-адреноблокаторларды тоқтатуға дейін тоқтату «рикошеттік» артериялық гипертензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Сақтануды талап ететін біріктірілімдер

Дигидропиридиннің БКӨБ туындыларын (мысалы, нифедипин) бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда артериялық гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін. ЖСЖ бар пациенттерде жүректің жиырылу функциясының кейіннен нашарлау қаупін жоққа шығаруға болмайды.

Аритмияға қарсы I класс дәрілері (мысалы, хинидин, дизопирамид, лидокаин, фенитоин, флекаинид, пропафенон) бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда AV өткізгіштігін және миокард жиырылу қабілетін төмендетуі мүмкін.

Аритмияға қарсы IІІ класс дәрілері (мысалы, амиодарон) AV өткізгіштік бұзылуын күшейтуі мүмкін.

Парасимпатомиметиктер бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда AV өткізгіштік бұзылуын күшейтуі және брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Жергілікті қолдануға арналған бета-адреноблокаторлар әсері (мысалы, глаукоманы емдеу үшін көзге тамызатын дәрілер) бисопрололдың жүйелік әсерлерін (АҚ төмендеуі, ЖЖЖ сиреуі) күшейтуі мүмкін.

Инсулиннің немесе ішке қабылдауға арналған гипогликемиялық дәрілердің гипогликемиялық әсері күшеюі мүмкін. Гипогликемия белгілері, атап айтқанда, тахикардия бүркемеленуі мүмкін. Осындай өзара әрекеттесулер іріктелмеген бета-адреноблокаторларды қолдану кезінде көбірек ықтимал.

Жалпы анестезия жасауға арналған дәрілер рефлекторлық тахикардияны әлсіретуі және артериялық гипотензияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

Жүрек гликозидтері бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда импульс өткізу уақытының ұзаруына және брадикардия дамуына әкелуі мүмкін.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер (ҚҚСД) бисопрололдың гипертензияға қарсы әсерін төмендетуі мүмкін. Бисопрололды бета-адреномиметиктермен (мысалы, изопреналин, добутамин) бір мезгілде қолдану екі препараттың да әсерінің төмендеуіне әкелуі мүмкін.

Бисопрололды бета- және альфа-адренорецепторларға (мысалы, норэпинефрин, эпинефрин) ықпал ететін адреномиметиктермен біріктіру альфа-адренорецепторлардың қатысуымен туындайтын осы дәрілердің вазоконстрикторлық әсерлерін күшейтіп, АҚ жоғарылауына әкелуі мүмкін. Осындай өзара әрекеттесулер іріктелмеген бета-адреноблокаторларды қолдану кезінде көбірек ықтимал.

Гипотензиялық дәрілер, гипертензияға қарсы болжамды әсері бар басқа да дәрілер (мысалы, трициклды антидепрессанттар, барбитураттар, фенотиазиндер) сияқты, бисопрололдың гипертензияға қарсы әсерін күшейтуі мүмкін.

Ескерілуі қажет біріктірілімдер

Мефлохин бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда брадикардияның даму қаупін арттыруы мүмкін.

МАО тежегіштері (МАО В тежегіштерін қоспағанда) бета-адреноблокаторлардың гипертензияға қарсы әсерін күшейтуі мүмкін. Бір мезгілде қолдану гипертониялық криз дамуына да әкелуі мүмкін.

Рифампицин бисопрололдың жартылай шығарылу кезеңін (Т1/2) аздап қысқартады. Әдеттегідей, дозаны түзету қажет емес.

Эрготамин туындылары бисопрололмен бір мезгілде қолданғанда шеткері қан айналымы бұзылуының даму қаупін арттырады.

Амлодипин бойынша:

Амлодипинді келесі дәрілік заттармен: тиазидтік диуретиктермен, β-блокаторлармен, әсері ұзаққа созылатын нитраттармен, тринитрат глицеринінің тіл астына салатын препараттарымен, қабынуға қарсы стероидты емес дәрілермен, антибиотиктермен, пероральді гипогликемиялық дәрілік заттармен қолдану қауіпсіз болды.

Басқа дәрілік заттардың амлодипинге әсері:

CYP3А4 тежегіштері: амлодипинді CYP3А4 қуатты немесе орташа тежегіштерімен (мысалы, протеаза тежегіштерімен, зеңге қарсы азолды дәрілік заттармен, мысалы, эритромицин немесе кларитромицин сияқты макролидтермен немесе верапамилмен немесе дилтиаземмен) біріктіргенде қан плазмасындағы амлодипин концентрациясының клиникалық мәнді деңгейлерге дейін жоғарылауын күтуге болады. Осы фармакокинетикалық өзгерістерді клиникалық тұрғыда түсіндіру егде жастағыларда айқынырақ болуы мүмкін, сондықтан жас пациенттерде клиникалық мониторинг өткізу және дозаларды әркімге жеке таңдау мақсатқа сай келеді және дилтиаземмен бірге егде жастағы пациенттерде плазмадағы амлодипин концентрациясы, тиісінше, 22% және 50% жоғарылады. Алайда осы бақылаудың клиникалық маңызы белгісіз. CYP3А4 қуатты тежегіштерінің (кетоконазол, итраконазол, ритонавир) плазмадағы амлодипин деңгейінің, дилтиаземге қарағанда, едәуір көбірек жоғарылауына әкелуі мүмкін екенін жоққа шығаруға болмайды. Амлодипинді, осындай біріктірілімдермен байланысты жағымсыз әсерлер жөнінде мәлімделмесе де, CYP3А4 тежегіштерімен абайлап біріктіру керек.

CYP3А4 индукторлары: CYP3А4 индукторларының амлодипинге әсері туралы деректер жоқ. CYP3А4 индукторларын (рифампицин, шілтер жапырақты шайқурай) бірге қолдану плазмада амлодипин концентрациясын төмендетуі мүмкін. Амлодипинді CYP3А4 индукторларымен сақтықпен біріктіру керек.

Дәрілік өзара әрекеттесу зерттеулерінде грейпфрут шырыны, циметидин, алюминий/магний (антацид) және силденафил амлодипиннің фармакокинетикасына ықпал етпейтіні көрсетілді.

Дантролен (инфузия): жануарларда верапамилді вена ішіне енгізілген дантроленмен бірге қолданғанда өліммен аяқталатын қарыншалық фибрилляция, гиперкалиемиямен біріккен жүрек-қантамыр жеткіліксіздігі байқалды. Гиперкалиемияның даму қаупіне байланысты, қатерлі гипертермияға бейім пациенттерде және қатерлі гипертермияны емдегенде дантроленді кальций өзекшелерінің блокаторларымен, мысалы, амлодипинмен бір мезгілде қолданбау керек.

Амлодипиннің басқа препараттарға әсері:

Амлодипиннің гипертензияға қарсы әсері артериялық қысымды төмендететін басқа дәрілік заттардың гипертензияға қарсы әсерлерін күшейтеді. Дәрілік өзара әрекеттесу зерттеулерінде амлодипин аторвастатин, дигоксин немесе варфарин фармакокинетикасына ықпал етпейтіні көрсетілді.

Такролимус: амлодипинмен бірге қолданғанда қан плазмасында такролимус деңгейінің жоғарылау қаупі туындауы мүмкін, алайда, осы өзара әрекеттесудің фармакокинетикалық механизмі соңына дейін анықталмаған. Такролимус уыттылығына жол бермеу үшін такролимус қабылдап жүрген пациенттерге амлодипин тағайындау қандағы такролимус деңгейін жүйелі бақылауды және, егер ол қажет болса, оның дозасын нақтылауды талап етеді.

Циклоспорин: амлодипиннің циклоспоринмен өзара әрекеттесуі, циклоспориннің әртүрлі дәрежедегі ең төмен концентрациясының жоғарылауы (0-40%) байқалған бүйрегін алмастырып салған пациенттерді қоспағанда, дені сау еріктілерде де, басқа топтарда да зерттелмеді. Амлодипин қабылдап жүрген, бүйрегі ауыстырып салынған пациенттерде циклоспорин деңгейлеріне мониторинг өткізу мақсатқа сай болуы мүмкін, ал қажет болса, циклоспорин дозасын төмендету керек.

Симвастатин: амлодипинмен бірге қолдану қан плазмасында симвастатин деңгейін арттыруы мүмкін. Симвастатиннің 20 мг/тәуліктен асатын дозалары амлодипин қабылдап жүрген пациенттерге ұсынылмайды.

Амлодипин зертханалық зерттеулер нәтижелеріне ықпал етпейді.

Бикард АМ дәрілік препараты, егер тек оның қатаң көрсетілімдері болмаса, жүктілік кезінде қолдануға ұсынылмайды. Егер Бикард АМ дәрілік препаратымен емдеу қажет болса, жатыр-плаценталық қан ағымы және шарананың өсуі мұқият мониторингтелуі тиіс. Жүктілікке немесе шаранаға теріс ықпал ету жағдайында баламалы емдеу мәселесін шешу керек.

Босанудан кейін жаңа туған нәрестені мұқият тексеруден өткізу керек. Өмірінің алғашқы үш күнінде брадикардия және гипогликемия симптомдары туындауы мүмкін.

Бисопролол мен амлодипиннің адамның емшек сүтіне бөлінуін айғақтайтын деректер жоқ. Алайда, дигидропиридиннің кейбір БКӨБ туындылары емшек сүтімен экскрецияланады. Осыған байланысты, лактация кезеңінде дәрілік препаратты тағайындау қажет болса, бала емізуді тоқтату керек.

Дозалау режимі

Ұсынылатын тәуліктік доза – белгілі бір дозада күніне 1 таблетка.

Дәрігер Бикард АМ препаратының құрамына кіретін белсенді ингредиенттері бар монокомпонентті препараттарды тағайындау барысында әр пациент үшін жеке дозаны таңдау мен титрлеуді жүзеге асырады.

Енгізу әдісі және жолы

Ішке қабылдауға арналған таблеткалар. Таблеткаларды ас ішуге байланыссыз шайнамай қабылдау керек.

Таблеткалардағы сызықтар таблетканы екі дозаға бөлу үшін емес, тек қана бір таблетканы қабылдауды оңайлатуға (таблетканы екі жартыға сындыру арқылы) арналған.

Емдеу ұзақтығы

Бикард АМ препаратымен емдеу, әдетте, ұзақ уақыттық ем болып табылады.

Емдеуді күрт тоқтатуға болмайды, өйткені бұл клиникалық жай-күйдің уақытша нашарлауына алып келуі мүмкін. Әсіресе, ИЖА бар пациенттерде емдеуді кенет тоқтатуға болмайды. Дозаны біртіндеп төмендету ұсынылады.

Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар

Бисопролол бойынша:

Симптомдары: AV блокада, айқын брадикардия, АҚ айқын төмендеуі, бронх түйілуі, жедел жүрек жеткіліксіздігі және гипогликемия.

Бисопрололдың жоғары дозасын бір рет қабылдауға сезімталдық жекелеген пациенттер арасында қатты ауытқып отырады, ЖСЖ бар пациенттер жоғары сезімталдық иеленеді.

Емдеу: артық дозалану туындағанда, бәрінен бұрын, препарат қабылдауды тоқтату және симптоматикалық демеуші емді бастау қажет.

Айқын брадикардияда: вена ішіне атропин енгізу. Егер әсері жеткіліксіз болса, хронотропты оң әсері бар дәріні енгізуге болады. Кейде жасанды ырғақ жетектегішін уақытша орнату қажет болуы мүмкін.

АҚ айқын төмендеуінде: вена ішіне плазма алмастырғыш ерітінділер мен вазопрессорлық препараттарды енгізу. Глюкагонды вена ішіне енгізу де көрсетілуі мүмкін.

AV блокадасында: пациенттер тұрақты қадағалауда болуы және изопреналин сияқты бета-адреномиметиктермен ем алуы тиіс. Қажет болған жағдайда – жасанды ырғақ жетектегішін орнату.

ЖСЖ ағымының өршуінде: вена ішіне диуретиктер, оң инотропты әсері бар препараттарды, сондай-ақ вазодилататорлар енгізу.

Бронх түйілуінде: бронходилататорлар, оның ішінде бета2-адреномиметиктер және/немесе аминофиллин тағайындау.

Гипогликемияда: вена ішіне декстроза (глюкоза) енгізу. Бисопролол диализге мүлде берілмейді.

Амлодипин бойынша:

Симптомдары: рефлекторлық тахикардия мен шамадан тыс шеткері вазодилатацияның даму мүмкіндігімен АҚ айқын төмендеуі (айқын және тұрақты артериялық гипотензияның даму қаупі, оның ішінде шок дамуымен және өліммен аяқталумен).

Емдеу: асқазанды шаю, белсендірілген көмір тағайындау, жүрек-қантамырлық жүйе функциясын демеу, жүрек және өкпе функциясының көрсеткіштерін бақылау, аяқтарды жоғары көтеріп қою, айналымдағы қан көлемін және диурезді бақылау. Қарқынды симптоматикалық ем. Тамырлар тонусын қалпына келтіру үшін – тамыр тарылтатын препараттарды қолдану (оларды қолдануға қарсы көрсетілімдер болмаса); кальций өзекшелері блокадасының зардаптарын жою үшін – вена ішіне кальций глюконатын енгізу. Гемодиализ тиімсіз.

Бисопролол бойынша:

Симптомдары: AV блокада, айқын брадикардия, АҚ айқын төмендеуі, бронх түйілуі, жедел жүрек жеткіліксіздігі және гипогликемия.

Бисопрололдың жоғары дозасын бір рет қабылдауға сезімталдық жекелеген пациенттер арасында қатты ауытқып отырады, ЖСЖ бар пациенттер жоғары сезімталдық иеленеді.

Емдеу: артық дозалану туындағанда, бәрінен бұрын, препарат қабылдауды тоқтату және симптоматикалық демеуші емді бастау қажет.

Айқын брадикардияда: вена ішіне атропин енгізу. Егер әсері жеткіліксіз болса, хронотропты оң әсері бар дәріні енгізуге болады. Кейде жасанды ырғақ жетектегішін уақытша орнату қажет болуы мүмкін.

АҚ айқын төмендеуінде: вена ішіне плазма алмастырғыш ерітінділер мен вазопрессорлық препараттарды енгізу. Глюкагонды вена ішіне енгізу де көрсетілуі мүмкін.

AV блокадасында: пациенттер тұрақты қадағалауда болуы және изопреналин сияқты бета-адреномиметиктермен ем алуы тиіс. Қажет болған жағдайда – жасанды ырғақ жетектегішін орнату.

ЖСЖ ағымының өршуінде: вена ішіне диуретиктер, оң инотропты әсері бар препараттарды, сондай-ақ вазодилататорлар енгізу.

Бронх түйілуінде: бронходилататорлар, оның ішінде бета2-адреномиметиктер және/немесе аминофиллин тағайындау.

Гипогликемияда: вена ішіне декстроза (глюкоза) енгізу. Бисопролол диализге мүлде берілмейді.

Амлодипин бойынша:

Симптомдары: рефлекторлық тахикардия мен шамадан тыс шеткері вазодилатацияның даму мүмкіндігімен АҚ айқын төмендеуі (айқын және тұрақты артериялық гипотензияның даму қаупі, оның ішінде шок дамуымен және өліммен аяқталумен).

Емдеу: асқазанды шаю, белсендірілген көмір тағайындау, жүрек-қантамырлық жүйе функциясын демеу, жүрек және өкпе функциясының көрсеткіштерін бақылау, аяқтарды жоғары көтеріп қою, айналымдағы қан көлемін және диурезді бақылау. Қарқынды симптоматикалық ем. Тамырлар тонусын қалпына келтіру үшін – тамыр тарылтатын препараттарды қолдану (оларды қолдануға қарсы көрсетілімдер болмаса); кальций өзекшелері блокадасының зардаптарын жою үшін – вена ішіне кальций глюконатын енгізу. Гемодиализ тиімсіз.

Бисопролол бойынша:

Жиі

бас ауыру**, бас айналу**, аяқ-қолдың мұздауын немесе ұйып қалуын сезіну, айқын АҚ төмендеуі; жүрек айну, құсу, диарея, іш қату, қатты қалжырау**.

Жиі емес

ұйқысыздық, AV өткізгіштігінің бұзылуы, брадикардия, СЖЖ ағымы симптомдарының ушығуы, ортостаздық гипотензия, анамнезінде бронх демікпесі немесе тыныс жолдарының обструкциясы бар пациенттерде бронх түйілуі, бұлшықет әлсіздігі, бұлшықеттердің құрысуы, жүдеп кету**.

Сирек

триглицеридтер концентрациясының жоғарылауы, елестеулер, түнгі қорқыныштар, естен тану, көз жасының аз ағуы (жанаспалы линзалар тағу кезінде ескеру керек), есту бұзылулары, аллергиялық ринит, гепатит, тері қышынуы, бөртпе, тері жабындарының гиперемиясы сияқты жоғары сезімталдық реакциялары, эректильді дисфункция, қанда «бауыр» трансаминазалары белсенділігінің (аспартатаминотрансфераза (ACT), аланинаминотрансфераза (АЛТ)) жоғарылауы.

Өте сирек

конъюнктивит, алопеция. Бета-адреноблокаторлар псориаз ағымы симптомдарының өршуіне ықпал етуі немесе псориаз тәріздес бөртпені тудыруы мүмкін.

**Әсіресе, осы симптомдар емдеу курсының басында жиі пайда болады. Әдетте, бұл құбылыстар жеңіл сипатта болады және, әдеттегідей, емдеу басталған соң 1-2 апта ішінде басылады.

Амлодипин бойынша:

Жиі

бас ауыру, бас айналу, ұйқышылдық (әсіресе, емдеудің басында), жүрек айну, іштің ауыруы, жүректің соғуын сезіну, бетке қан «тебу», шеткері ісінулер, қатты қалжырау, тобықтың ісінуі.

Жиі емес

ұйқысыздық, көңіл-күйдің өзгеруі (оның ішінде үрей), депрессия, естен тану, гипестезия, парестезия, дисгевзия, тремор, көрудің бұзылуы (оның ішінде диплопия), құлақтағы шуыл, құсу, дефекация режимінің өзгеруі (оның ішінде іш қату немесе диарея), диспепсия, ауыз қуысының шырышты қабығының құрғап кетуі, аритмия (брадикардия, қарыншалық тахикардия, жүрекшелер жыпылықтауы), поллакиурия, несеп шығару кезіндегі ауырсынулар, никтурия, АҚ айқын төмендеуі, алопеция, пурпура, тері түсінің өзгеруі, қатты терлеп кету, қышыну, бөртпе, экзантема, дене салмағының артуы, дене салмағының төмендеуі, «бауыр» ферменттері белсенділігінің артуы*, ентігу, ринит, импотенция, гинекомастия, кеуденің ауыруы, астения, ауырсыну, жалпы дімкәстану, артралгия, миалгия, бұлшықеттердің құрысуы, арқаның ауыруы.

Сирек

сананың шатасуы.

Өте сирек

лейкопения, тромбоцитопения, аллергиялық реакциялар, гипергликемия, бұлшықет гипертониясы, шеткері нейропатия, гастрит, қызылиек гиперплазиясы, панкреатит, гепатит*, сарғаю*, миокард инфарктісі, васкулит, жөтел, ангионевроздық ісіну, көп пішінді экссудаттық эритема, есекжем, эксфолиативті дерматит, Стивенс-Джонсон синдромы, Квинке ісінуі, фотосезімталдық, бауыр ферменттері белсенділігінің жоғарылауы*.

* Көптеген жағдайларда холестазбен.