Уральске қаласындағы Микосист Капсулалар 50 Мг №7 | Гедеон Рихтер

Микосист препараты зең инфекцияларын емдеуге арналған.

Микосист ересектерде келесі ауруларды емдеу үшін қолданылады:

• криптококктық менингит;

• кокцидиоидомикоз;

• инвазивтік кандидоз;

• шырышты қабықтардың кандидозы, соның ішінде, орофарингеальді кандидоз, өңеш кандидозы, кандидурия және тері мен шырышты қабықтардың созылмалы кандидозы;

• ауыз қуысының созылмалы атрофиялық кандидозы (тіс протездерінен болған стоматит), егер, ауыз қуысы гигиенасын сақатау және жергілікті емдеуге арналған дәрілер жеткіліксіз болып табылған жағдайда;

• жедел немесе қайталанатын формадағы қынап кандидозында жергілікті ем қолданылмағанда;

• кандидоздық баланитте, егер жергілікті ем қолданылмаса;

• дерматомикоздар, соның ішінде, табан дерматомикозында, арқа дерматомикозында, шап дерматомикозында, кебектәрізді теміреткіде және тері кандидозында жүйелі емдеу көрсетілген жағдайда;

• тырнақ дерматофитиясы (онихомикоз), егер емдеуде басқа препараттар жарамсыз деп танылса.

әсер ететін затқа, құрылымы ұқсас азолды қосылыстарға немесе қосымша заттардың кез келгеніне жоғары сезімталдық;

терфенадинмен бір мезгілде қабылдау (400 мг және одан асатын флуконазолдың бірнеше реттік дозаларын қолдану кезінде)

флуконазолды QT аралығын ұзартатын, P450 цитохромы (CYP) 3A4 арқылы метаболизденетін, цисаприд, астемизол, пимозид, хинидин және эритромицин сияқты препараттармен бірге қабылдау;

18 жасқа дейінгі балаларға (капсула құрамында бояғыш – индигокармин (E 132) болуына байланысты);

тұқым қуалайтын лактозаны, галактозаны көтере алмаушылық, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы.

Келесі дәрілік препараттармен бір мезгілде қолдануға болмайды.

Цизаприд: Флуконазол мен цизапридті бір мезгілде қолданған кезде жүрек тарапынан жағымсыз құбылыстар, соның ішінде «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардия байқалды. Бақыланатын зерттеуде флуконазолды тәулігіне 1 рет 200 мг дозада және цизапридті тәулігіне 4 рет 20 мг дозада бір мезгілде қабылдау қан плазмасындағы цизаприд концентрациясының елеулі ұлғаюына және QTc аралығының ұзаруына әкелетіні анықталды. Флуконазол мен цизапридті бір мезгілде қабылдауға болмайды.

Терфенадин: 200 мг тәуліктік дозада флуконазолды қолданумен бір зерттеуде QTc аралығының ұзаруын анықтау мүмкін болмады. Флуконазолдың 400 және 800 мг тәуліктік дозалары бар тағы бір зерттеуде тәулігіне 400 мг және одан жоғары дозалардағы флуконазол онымен бір мезгілде қолданған кезде қан плазмасындағы терфенадин концентрациясын едәуір арттыратыны көрсетілген. Флуконазолды 400 мг және одан да көп дозаларда терфенадинмен бір мезгілде қолдануға болмайды. Флуконазолды тәулігіне кемінде 400 мг дозада және терфенадинді бір мезгілде қолдануды қатаң бақылаумен жүргізу қажет.

Астемизол: Флуконазолды астемизолмен бір мезгілде қолдану астемизол клиренсін төмендетуі мүмкін. Бұл қан плазмасындағы астемизол концентрациясының жоғарылауымен бірге жүреді, бұл QT аралығының ұзаруына және сирек жағдайларда – «пируэт» типіндегі полиморфты қарыншалық тахикардияның дамуына әкелуі мүмкін. Флуконазол мен астемизолды бір мезгілде қолдануға болмайды.

Пимозид: Флуконазол мен пимозидті бір мезгілде қолдану пимозид метаболизмінің бәсеңдеуіне әкелуі мүмкін. Қан плазмасындағы пимозид концентрациясының жоғарылауы, өз кезегінде, QT аралығының ұзаруына және сирек жағдайларда — «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның дамуына әкелуі мүмкін. Флуконазол мен пимозидті бір мезгілде қолдануға болмайды.

Хинидин: Флуконазол мен хинидинді бір мезгілде қолдану хинидин метаболизмінің бәсеңдеуіне әкелуі мүмкін. Хинидинді қолдану QT аралығының ұзаруымен және сирек жағдайларда — «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның дамуымен қатар жүреді. Флуконазол мен хинидинді бір мезгілде қолдануға болмайды.

Эритромицин: Флуконазол мен эритромицинді бір мезгілде қолдану кардиоуыттылық әсерлердің (QT аралығының ұзаруы, «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардия) және соның салдарынан кенеттен жүректен болатын өлім қаупін арттыруы мүмкін. Флуконазол мен эритромицинді бір мезгілде қолдануға болмайды.

Келесі дәрілік препараттармен бірге қолдануға ұсынылмайды.

Галофантрин: Флуконазол CYP3A4 изоферментіне тежегіш әсеріне байланысты қан плазмасындағы галофантрин концентрациясын арттыруы мүмкін. Флуконазол мен галофантринді бір мезгілде қолдану кардиоуыттылық әсерлердің (QT аралығының ұзаруы, «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардия) және соның салдарынан кенеттен жүректен болатын өлім қаупін арттыруы мүмкін. Бұл біріктірілімнен аулақ болу керек.

Бір мезгілде қолданған кезде сақтық таныту керек.

Амиодарон: Флуконазолды амиодаронмен бір мезгілде қолдану QT аралығының ұзаруына әкелуі мүмкін. Флуконазол мен амиодаронды бір мезгілде қолдану қажет болған кезде, әсіресе флуконазолды жоғары дозада (800 мг) тағайындаған кезде сақтық таныту керек.

Келесі дәрілік препараттармен бірге қолдану сақтық танытуды және дозасын түзетуді қажет етеді

Басқа дәрілік заттардың флуконазолға әсері

Рифампицин: Флуконазол мен рифампицинді бір мезгілде қолдану флуконазолдың концентрация-уақыт қисығы (AUC) бойынша ауданының 25%-ға азаюына және оның жартылай шығарылу кезеңінің 20%-ға қысқаруына әкеледі. Рифампицинді бір мезгілде қабылдайтын пациенттерде флуконазол дозасын арттырудың орындылығын қарау қажет.

Өзара әрекеттесуді зерттеу флуконазолды тағаммен, циметидинмен, антацидтермен бір мезгілде қабылдаған кезде немесе сүйек майын трансплантациялауға дайындау кезінде денені толық сәулелендіргеннен кейін флуконазолды сіңіруі клиникалық маңызды бұзылмайтынын көрсетті.

Гидрохлоротиазид: Фармакокинетикалық өзара іс-қимылды зерттеуде флуконазол алған дені сау еріктілерде гидрохлоротиазидті бір мезгілде бірнеше рет қабылдау қан плазмасындағы флуконазол концентрациясының 40%-ға артуына әкелді. Мұндай әсер ету дәрежесі бір мезгілде диуретиктерді қабылдайтын пациенттерде флуконазолды дозалау режимін өзгертуді қажет етпейді.

Флуконазолдың басқа дәрілік заттарға әсері

Флуконазол Р450 (CYP) 2C9 және 3A4 цитохромы изоферменттерінің орташа тежегіші болып табылады. Флуконазол сонымен қатар CYP2C19 изоферментінің қуатты тежегіші болып табылады. Төменде көрсетілген бақыланатын/дәлелденген өзара әрекеттесулерден басқа, флуконазолмен бір мезгілде қолданған кезде CYP2C9, CYP2C19 және CYP3A4 изоферменттерімен метаболизденетін басқа қосылыстардың қан плазмасындағы концентрациясының жоғарылау қаупі бар. Осылайша, осы біріктірілімдерді қолданған кезде сақтық таныту қажет, ал пациенттер мұқият бақылауда болуы керек. Флуконазолдың ферменттерге тежегіш әсері ұзақ жартылай шығарылу кезеңіне байланысты оны қабылдауды тоқтатқаннан кейін 4-5 күн бойы сақталады.

Алфентанил: Дені сау еріктілерде флуконазолды (400 мг) бір мезгілде қабылдағанда және альфентанилді вена ішіне енгізгенде (20 мкг/кг) AUC10 альфентанил CYP3A4 тежелуіне байланысты 2 есе өсті. Альфентанил дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Амитриптилин, нортриптилин: Флуконазол амитриптилин мен нортриптилиннің әсерін күшейтеді. Біріктірілген емнің басында және бір аптадан кейін 5-нортриптилин және/немесе S-амитриптилин концентрациясын анықтауға болады. Қажет болса, амитриптилин/нортриптилин дозасын түзету керек.

Амфотерицин В: Иммундық жүйенің қалыпты және депрессиялық функциясы бар жұқпаланған тышқандарда флуконазол мен амфотерицинді бір мезгілде қолдану арқылы жүргізілген зерттеулер келесі нәтижелерді көрсетті: C. albicans тудырған жүйелік инфекцияларға аддитивті зеңге қарсы әсер аз, Cryptococcus neoformans тудырған бассүйек ішіндегі инфекция кезінде өзара әрекеттесудің болмауы және Aspergillus fumigatus тудырған жүйелік инфекция кезінде екі препараттың антагонизмі. Осы зерттеулер нәтижелерінің клиникалық маңызы анық емес.

Антикоагулянттар: Азол қатарындағы басқа да зеңге қарсы препараттарды қолданған кездегідей, тіркеуден кейінгі кезеңде бір мезгілде флуконазол мен варфарин алатын пациенттерде протромбин уақытының ұзаруына байланысты қан кетулер (қанталаулар, мұрыннан, асқазан-ішектен қан кетулер, гематурия және мелена) байқалды. Флуконазол мен варфаринді бір мезгілде қолданған кезде протромбин уақыты варфаринді метаболиздейтін CYP2C9 изоферментінің тежелуіне байланысты 2 есеге артты. Флуконазолмен бір мезгілде кумарин немесе индандион қатарының антикоагулянттарын алатын пациенттерде протромбин уақытын мұқият бақылау қажет. Антикоагулянттардың дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Бензодиазепиндер (әсер ету уақыты қысқа), мысалы, мидазолам, триазолам: Мидазоламды ішке қабылдағаннан кейін флуконазол мидазолам концентрациясын және оның психомоторлық әсерін едәуір арттырады. Флуконазолды 200 мг дозада және мидазоламды AUC ішіне 7,5 мг дозада бір мезгілде қабылдағанда және мидазоламның жартылай шығарылу кезеңі тиісінше 3,7 және 2,2 есе ұлғаяды. Флуконазолды тәулігіне 200 мг дозада және триазоламды AUC ішіне 0,25 мг дозада бір мезгілде қабылдағанда және триазоламның жартылай шығарылу кезеңі тиісінше 4,4 және 2,3 есе ұлғаяды. Флуконазолмен бір мезгілде қолданғанда триазоламның шамалануы және әсер ету ұзақтығының артуы байқалады. Флуконазол қабылдайтын пациенттерде бензодиазепиндермен емдеу қажеттілігі кезінде бензодиазепиндердің дозасын төмендетудің орындылығын қарастыру қажет. Пациенттер мұқият бақылауда болуы тиіс.

Карбамазепин: Флуконазол карбамазепиннің метаболизмін тежейді және оның қан сарысуындағы концентрациясын 30%-ға арттырады. Карбамазепиннің уытты әсерінің даму қаупі бар. Карбамазепин дозасын оның концентрациясының/әсерінің шамасына қарай түзету қажет болуы мүмкін.

Кальций өзекшелерінің блокаторлары: Кальций өзекшелерінің кейбір антагонистері (нифедипин, израдипин, амлодипин, верапамил және фелодипин) CYP3A4 изоферментімен метаболизденеді. Флуконазол кальций өзекшелері антагонистерінің жүйелік концентрациясын арттыруы мүмкін. Жағымсыз құбылыстарды уақтылы айқындау үшін тұрақты бақылау ұсынылады.

Целекоксиб: Флуконазолды (тәулігіне 200 мг) және целекоксибті (200 мг) бір мезгілде қабылдаған кезде қан плазмасындағы целекоксибтің ең жоғары концентрациясы (Cmax) және AUC тиісінше 68% және 134%-ға артты. Флуконазолмен бір мезгілде қолданғанда целекоксиб дозасын екі есе төмендету қажет болуы мүмкін.

Циклофосфамид: Циклофосфамидпен және флуконазолмен біріктірілген ем қан сарысуындағы билирубин мен креатинин концентрациясының жоғарылауына әкеледі. Бұл біріктірілімді қан сарысуындағы билирубин мен креатинин концентрациясының жоғарылау қаупін ескере отырып қолдануға болады.

Фентанил: Фентанилдің флуконазолмен ықтимал әрекеттесуі салдарынан фентанилмен улануына байланысты бір өлім тіркелген. Сонымен қатар, сау еріктілердің қатысуымен жүргізілген зерттеу флуконазолдың фентанилдің шығарылуын едәуір баяулататынын көрсетті. Фентанил концентрациясының жоғарылауы тыныс алу депрессиясына әкелуі мүмкін. Тыныс алу функциясын бәсеңдетудің ықтимал қаупіне байланысты пациенттер мұқият бақылауда болуы тиіс. Фентанил дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштері: Флуконазолды CYP3A4 (аторвастатин және симвастатин) немесе CYP2C9 (флувастатин) изоферментімен метаболизденетін ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда миопатия мен рабдомиолиздің даму қаупі артады. Біріктірілген ем қажет болған жағдайда пациенттер миопатия және рабдомиолиз симптомдарын анықтау мақсатында бақылауда болуы тиіс; сондай-ақ креатинфосфокиназа белсенділігін бақылау қажет. Креатинфосфокиназа белсенділігінің айқын жоғарылауы немесе миопатия/рабдомиолиз расталған/болжамды диагнозы кезінде ГМГ-КоА-редуктаза тежегіштерімен емдеуді тоқтату қажет.

Ибрутиниб: Флуконазол сияқты CYP3A4 изоферментінің орташа тежегіштері қан плазмасындағы ибрутиниб концентрациясын арттырады және уытты әсерлердің даму қаупін арттыруы мүмкін. Егер осы препараттарды біріктіріп қолдану қатаң қажет болса, тежегішті қабылдау кезеңінде ибрутиниб дозасын тәулігіне 1 рет 280 мг-ға дейін (2 капсула) төмендету және пациенттің клиникалық жағдайын қатаң бақылауды қамтамасыз ету керек.

Ивакафтор: Цистикалық фиброз (CFTR) кезінде трансмембраналық өткізгіштік реттегіші ивакафтормен бір мезгілде қолдану ивакафтордың жүйелік концентрациясын 3 есе, ал гидроксиметиливакафторды (М1) - 1,9 есе арттырады. Флуконазол және эритромицин сияқты CYP3A изоферментінің орташа тежегіштерін бір мезгілде қабылдайтын пациенттерге ивакафтор дозасын тәулігіне 1 рет 150 мг-ға дейін төмендету ұсынылады.

Олапариб: Флуконазол сияқты CYP3A4 изоферментінің орташа тежегіштері қан плазмасындағы олапариб концентрациясын арттырады; бір мезгілде қолдану ұсынылмайды. Егер біріктірілген қолдану аса қажет болса, олапариб дозасын тәулігіне 2 рет 200 мг дейін төмендету керек.

Иммун депрессанттары (яғни циклоспорин, эверолимус, сиролимус және такролимус):

Циклоспорин: Флуконазол циклоспориннің концентрациясын және AUC-ны едәуір арттырады. Флуконазолды тәулігіне 200 мг дозада және циклоспоринді (тәулігіне 2,7 мг/кг) бір мезгілде қолдану кезеңінде циклоспориннің AUC 1,8 есе өсті. Егер циклоспорин дозасын оның концентрациясына байланысты төмендетсе, мұндай біріктірілімді қолдануға болады.

Эверолимус: Флуконазол CYP3A4 изоферментін тежеу есебінен қан сарысуындағы эверолимус концентрациясын арттыруы мүмкін.

Сиролимус: Флуконазол CYP3A4 изоферменті мен Р-гликопротеиннің тежелуіне байланысты сиролимустың метаболизмін тежеп, болжам бойынша қан плазмасындағы сиролимус концентрациясын арттырады. Бұл біріктірілімді оның әсеріне/концентрациясына байланысты сиролимус дозасын түзеткеннен кейін қолдануға болады.

Такролимус: Флуконазол ішекте такролимустың метаболизмін қамтамасыз ететін CYP3A4 изоферментін басуға байланысты ішке қабылдау үшін такролимустың сарысулық концентрациясын 5 есеге арттыруы мүмкін. Такролимусты вена ішіне енгізген кезде маңызды фармакокинетикалық өзгерістер байқалмады. Такролимус концентрациясының жоғарылауы нефороуыттылық әсерге әкелуі мүмкін. Ішке қабылдау үшін такролимустың дозасын оның концентрациясына байланысты төмендету қажет.

Лозартан: Флуконазол лозартанның оның белсенді метаболитіне (E-31 74) айналуын басады, ол II-ангиотензин рецепторларына антагонизммен байланысты әсерлердің басым бөлігінің дамуын негіздейді. Пациенттердегі қан қысымын үнемі бақылап отыру қажет.

Метадон: Флуконазол қан сарысуындағы метадон концентрациясын арттыруы мүмкін. Метадон дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Қабынуға қарсы стероидты емес дәрілер: Флуконазолмен бір мезгілде тағайындалғанда флурбипрофен Cmax және AUC, тиісінше, 23% және 81% жоғарылаған. Осыған ұқсас сипатта флуконазол рацемиялық ибупрофенмен (400 мг) бір мезгілде тағайындалған тұста фармакологиялық белсенді изомер [S-(+)-ибупрофен] Cmax және AUC, тиісінше, 15% және 82% ұлғайған.

Флуконазол CYP 2C9 қатысуымен метаболизденетін басқа ҚҚСД (мысалы, напроксен, лорноксикам, мелоксикам, диклофенак) жүйелі әсерлерін арттыра алады. ҚҚСД-мен байланысты жағымсыз реакциялар мен уыттану құбылыстарына мұқият мониторинг жасаған жөн. ҚҚСД дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Фенитоин: Флуконазол бауырдағы фенитоин метаболизмін тежейді. Флуконазолды 200 мг дозада және фенитоинді вена ішіне 250 мг дозада бір мезгілде көп рет қолдану AUC24 фенитоиннің 75%-ға, ал ең төменгі концентрацияның 128%-ға артуына алып келді. Бір мезгілде қолданған кезде фенитоиннің уытты әсерін болдырмау үшін қан сарысуындағы фенитоин концентрациясын бақылау қажет.

Преднизолон: Флуконазолмен үш айлық емдеуді тоқтатқаннан кейін преднизолон қабылдаған бауыр трансплантациясынан кейін пациентте бүйрек үсті безі қыртысының жедел жеткіліксіздігі жағдайы сипатталған. Флуконазолды тоқтату CYP3A4 изоферментінің белсенділігін арттырды, бұл преднизолон метаболизмінің күшеюіне әкелді. Флуконазолмен және преднизолонмен ұзақ ем алатын пациенттер флуконазолды тоқтатқан кезде бүйрек үсті безі қыртысы жеткіліксіздігінің белгілерін анықтау мақсатында мұқият бақылауда болуы тиіс.

Рифабутин: Флуконазол қан сарысуындағы рифабутин концентрациясын арттырады, бұл рифабутиннің AUC 80% өсуіне әкеледі. Флуконазол мен рифабутинді бір мезгілде қабылдаған пациенттерде увеиттің дамуы туралы хабарламалар бар. Біріктірілген ем жүргізген кезде рифабутиннің уыттылық симптомдарын қадағалау қажет.

Саквинавир: Флуконазол CYP3A4 изоферментімен жүзеге асырылатын бауырдағы саквинавирдің метаболизмінің бәсеңдеуіне және Р-гликопротеиннің тежелуіне байланысты саквинавирдің AUC және Cmax шамамен 50% және 55%-ға арттырады. Саквинавирмен/ритонавирмен өзара әрекеттесу зерттелмеген және айқын болуы мүмкін. Саквинавирдің дозасын түзету қажет болуы мүмкін.

Сульфонилмочевина препараттары: Дені сау еріктілердің қатысуымен жүргізілген зерттеулерде флуконазол сульфонилмочевина препараттарының ішке қабылдау үшін жартылай шығарылу кезеңін ұзартатыны анықталды (мысалы, хлорпропамид, глибенкламиа, глипизид, толубутамид). Флуконазолмен бір мезгілде қолданған кезде қан глюкозасының деңгейін тұрақты бақылау және сульфонилмочевина препараттарының дозасын тиісінше төмендету ұсынылады.

Теофиллин: Флуконазолды 14 күн ішінде 200 мг дозада қабылдау теофиллин плазмалық клиренсінің орташа жылдамдығының 18%-ға төмендеуіне әкелді. Теофиллинді жоғары дозаларда алатын немесе теофиллиннің уытты әсерінің даму қаупі жоғары пациенттер флуконазолды қабылдау аясында теофиллиннің уыттылық белгілерін анықтау үшін бақылауда болуы тиіс. Уытты әсер ету белгілерінің дамуымен емді түзету қажет.

Тофацитиниб: Тофацитинибтің жүйелік концентрациясы тофацитинибті CYP3A4 изоферментінің орташа тежегіштері және CYP2C19 изоферментінің қуатты тежегіштері болып табылатын препараттармен бір мезгілде қолданғанда артады (мысалы, флуконазол). Осылайша, егер ол осындай препараттармен бір мезгілде қолданылса, тофацитиниб дозасын тәулігіне 1 рет 5 мг-ға дейін төмендету ұсынылады.

Толваптан: Толваптанның экспозициясы (AUC - 200%; Cmax -80%) толваптанды CYP3A4 субстратымен, және флуконазолмен, CYP3A4 орташа тежегіштерімен бір мезгілде қолданғанда анағұрлым артады. Осы кезде жанама әсерлердің даму жиілігі біршама арту қаупі бар, әсіресе, диурез жоғарылауы, дегидратация және жедел бүйрек жеткіліксіздігі. Бір мезгілде қолданғанда толваптанның дозасын қолдану жөніндегі нұсқаулыққа сәйкес төмендету қажет және науқастың жағдайын толваптанды қолданумен байланысты жанама әсерлердің даму қаупінің көрінулерін жіті бақылау қажет.

Қабіршөп алкалоидтары: Флуконазол қабіршөп алкалоидтарының концентрациясын арттыруы мүмкін (мысалы. және CYP3A4 изоферментінің тежелуіне байланысты болуы мүмкін нейроуыттылық белгілердің дамуына әкелуі мүмкін.

А дәрумені: Толық транс-ретиноидты қышқылмен (А дәруменінің қышқыл түрі) және флуконазолмен біріктірілген ем қабылдаған пациентте мидың жалған ми ісігі түрінде орталық жүйке жүйесі (ОЖЖ) тарапынан жағымсыз құбылыстың дамуының бір жағдайының сипаттамасы бар. Флуконазол жойылғаннан кейін құбылыс жойылды. Бұл препараттарды біріктірілімде қолдануға болады, бірақ ОЖЖ тарапынан жағымсыз құбылыстардың туындауы мүмкін екенін есте ұстау қажет.

Вориконазол: CYP2C9, CYP2C19 және CYP3A4 изоферменттерінің тежегіші): Дені сау ер еріктіде вориконазолды (бірінші күні тәулігіне 2 рет 400 мг, содан кейін 2,5 күн ішінде тәулігіне 2 рет 200 мг) және флуконазолды (бірінші күні 400 мг, содан кейін 4 күн ішінде тәулігіне 1 рет 200 мг) бір мезгілде қабылдау Cmax және AUC вориконазолды орта есеппен тиісінше 57%-ға (90% ДИ 20-107 %) және 79%-ға (90% ДИ 40-128%) арттыруға әкелді. Вориконазол мен флуконазолдың дозасын және/немесе қабылдау жиілігін төмендету сипатталған әсерді жоюға әкелмеді. Вориконазолды флуконазолдан кейін бірден қолданған кезде вориконазолды қабылдаумен байланысты жағымсыз құбылыстарды бақылау ұсынылады.

Зидовудин: Флуконазол ішу арқылы қабылданған зидовудин клиренсін шамамен 45% төмендету нәтижесінде зидовудин Cmax және AUC мәндерін, тиісінше, 84% және 74% арттырады. Флуконазолмен біріктірілген емдеу кезінде зидовудиннің жартылай шығарылу кезеңі шамамен 128%-ға ұзарды. Осындай біріктірілім алатын пациенттер зидовудинге жағымсыз реакциялардың дамуына қатысты қадағалауда болуы тиіс. Зидовудин дозаcын азайтудың орындылығын қарауға болады.

Азитромицин: Флуконазол мен азитромицин арасында елеулі фармакокинетикалық өзара әрекеттесу байқалған жоқ.

Ішуге арналған контрацептивтік дәрілер: Флуконазолды 50 мг дозада қолдана отырып зерттеуде гормондар деңгейіне айтарлықтай әсер еткен жоқ, ал флуконазолды тәулігіне 200 мг дозада қабылдаған кезде этинил эстрадиол мен левоноргестрел AUC тиісінше 40% және 24%-ға артты. Осылайша, осы дозаларда флуконазолды бірнеше рет қабылдау біріктірілген ішуге арналған контрацептивтік дәрілер тиімділігінің әсеріне ықпал етпейді.

Құрғақ теміреткі

Флуконазолдың тиімділігі жағынан гризеофулвиннен аспайтындығы және сәтті емдеудің жалпы көрсеткіші 20%-дан аспайтындығы анықталды. Сонымен, Микосист препаратын құрғақ теміреткіні емдеу үшін қолдануға болмайды.

Кандидоз

Зерттеулер Candida штаммдары инфекцияларының C. albicans-тан өзгеше басым екенін көрсетті. Олар (мысалы, C. krusei және C. auris) жиі флуконазолға тұрақтылық көрсетеді немесе (C. glabrata) сезімталдығы төмен болады. Мұндай инфекциялар флуконазолмен емдеу тиімсіз болған жағдайда зеңге қарсы баламалы терапияны талап етуі мүмкін. Дәрігерлерге Candida түрлерінің флуконазолға төзімділігінің кең таралуын ескеру ұсынылады.

Криптококкоз

Флуконазолдың басқа оқшауланған криптококкозды емдеудегі тиімділігінің дәлелі (мысалы, өкпе және тері криптококкозы) шектеулі, бұл дозалау бойынша ұсынымдар беруге мүмкіндік бермейді.

Терең эндемиялық микоздар

Эндемиялық микоздардың басқа түрлерін, мысалы паракокцидиомикозды, лимфа-тері споротрихозы мен гистоплазмозды емдеудегі флуконазолдың тиімділігіне дәлелдер шектеулі, сондықтан, препаратты аталған жағдайларда дозалау бойынша нақты ұсынымдар беруге мүмкіндік бермейді.

Бүйрек функцияларының бұзылуы

Микосист препаратын бүйрек функциясы бұзылған пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.

Бүйрек үсті безінің жеткіліксіздігі

Кетоконазол бүйрек үсті безінің жеткіліксіздігін тудыратыны белгілі. Өте сирек болса да, бұл флуконазолды қолдану кезінде мүмкін. Преднизолонды бір мезгілде қабылдаумен байланысты бүйрек үсті безінің жеткіліксіздігі жағдайы сипатталған.

Гепатобилиарлық жүйе

Микосист препаратын бауыр функциясы бұзылған пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.

Флуконазолмен емдеу аясында, оның ішінде өліммен аяқталған, негізінен ауыр аялық аурулары бар пациенттерде ауыр гепатоуыттылықтың сирек жағдайлары сипатталған. Флуконазолды қабылдау аясында гепатоуыттылық жағдайларында жалпы тәуліктік дозамен, емдеу ұзақтығымен, пациенттің жынысымен немесе жасымен нақты байланыс байқалған жоқ. Флуконазолды қабылдау аясындағы гепатоуыттылық, әдетте, ем тоқтатылғаннан кейін қайтымды болады.

Флуконазолмен емдеу аясында бауырдың функционалдық сынамаларында ауытқулар пайда болатын пациенттер бауырдың неғұрлым ауыр зақымдануының дамуын болдырмау үшін қатаң бақылауда болуы тиіс. Пациентке бауырдың ауыр зақымдануын көрсететін белгілер туралы ескерту қажет (астения, тәбеттің болмауы, жүректің тұрақты айнуы, құсу және сарғаю). Флуконазолмен емдеуді дереу тоқтатып, дәрігермен кеңесу керек.

Жүрек-қантамыр жүйесі

Кейбір азолдар, соның ішінде флуконазол, электрокардиограммада QT аралығының ұзаруына әкеледі. Флуконазол түзеткіш калий тогын (Ikr) тежеу арқылы QT аралығының ұзаруын тудырады. Басқа дәрілік препараттарды (амиодарон сияқты) қабылдау кезінде QT аралығының ұзаруы P450 (CYP)3A4 цитохромының изоферментін тежеу кезінде күшеюі мүмкін. Тіркеуден кейінгі бақылау барысында флуконазол қабылдайтын пациенттерде QT аралығының ұзаруының және «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның өте сирек жағдайлары байқалды. Бұл хабарламаларда ауыр аурулары бар пациенттер және органикалық жүрек аурулары, электролиттердің бұзылуы және осы жағымсыз құбылыстың дамуына ықпал ететін препараттарды бір уақытта қабылдау сияқты көптеген қауіп факторлары сипатталған. Гипокалиемиясы және үдемелі жүрек жеткіліксіздігі бар пациенттер өмірге қауіп төндіретін қарыншалық аритмиялардың, оның ішінде «пируэт» типті полиморфты қарыншалық тахикардияның даму қаупі жоғары.

Микосист препаратын аритмияның дамуына ықпал ететін жай-күйдегі пациенттерге сақтықпен тағайындау керек.

QT аралығын ұзартатын және P450 (CYP) 3A4 цитохромымен метаболизденетін басқа дәрілік препараттарды бір мезгілде қолдануға болмайды.

Галофантрин

Галофантрин ұсынылған емдік дозада қолданған кезде QTc аралығын ұзартатыны және CYP3A4 изоферментінің субстраты болып табылатыны анықталды. Осылайша, флуконазол мен галофантринді бір мезгілде қолдану ұсынылмайды.

Тері реакциялары

Флуконазолмен емдеу кезінде пациенттерде сирек жағдайларда Стивенс-Джонсон синдромы және уытты эпидермальді некролиз сияқты эксфолиативті тері реакциялары дамыды. АИТВ-мен ауыратын пациенттер көптеген препараттарды қолданғанда ауыр тері реакцияларының дамуына бейім. Егер пациентте флуконазолды қолданумен байланысты бөртпе пайда болса, Үстірт зең инфекциясын емдеу кезінде осы препаратпен одан әрі емдеуді тоқтату керек. Инвазивтік / жүйелі зең инфекциялары бар пациенттерде бөртпе дамыса, мұқият бақылау жүргізу және буллездік зақымданулар немесе мультиформалық эритема дамыған кезде флуконазолбен емдеу курсын тоқтату қажет.

Флуконазолды қолданғанда эозинофилиямен және жүйелік көріністермен жүретін дәрілік реакциялар (DRESS) туралы хабарламалар алынды.

Аса жоғары сезімталдық реакциялары

Анафилаксиялық реакциялардың дамуы туралы бірлі-жарым хабарламалар алынды.

P450 цитохромы

Флуконазол CYP2C9 және CYP3A4 изоферменттерінің орташа тежегіші болып табылады. Флуконазол сонымен қатар CYP2C19 изоферментінің қуатты тежегіші болып табылады. Микосист препаратын және CYP2C9, CYP2C19 және CYP3A4 изоферменттерімен метаболизденетін тар емдік ауқымы бар дәрілік препараттарды бір мезгілде қабылдаған кезде пациенттер мұқият қадағалауда болуы тиіс.

Терфенадин

Флуконазолды тәулігіне кемінде 400 мг дозада және терфенадинді бір мезгілде қолдануды қатаң бақылаумен жүргізу қажет.

Қосымша заттар

Капсуланың құрамында лактоза жақпаушылықта ескерілуі қажет сусыз лактоза бар:

50 мг Микосист капсулалары - бір капсулада 49,5 мг,

150 мг Микосист капсулалары - бір капсулада 148,5 мг.

Тұқым қуалайтын лактозаны, галактозаны көтере алмаушылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы синдромы бар пациенттерге препаратты қолдануға болмайды.

Дозалау режимі

Тәуліктік доза зең инфекциясының сипаты мен ауырлығына байланысты.

Ересектердегі дозалары

This document was truncated here because it was created in the Evaluation Mode.