Уральске қаласындағы Морфин Сульфаты VIC Таблеткалары 5 Мг №50 | ВИВА ФАРМ

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - морфин сульфат пентагидраты 5 мг немесе 10 мг;

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, магний стеараты, старлак (85% лактоза моногидраты мен 15% жүгері крахмалының қоспасы) немесе лактоза моногидраты, жүгері крахмалы.

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Ақ түсті, жалпақ цилиндр пішінді, ойығы бар таблеткалар. Бір жақ бетіне логотип түсірілген (5 мг доза үшін).

Ақ түсті, жалпақ цилиндр пішінді, ойығы бар таблеткалар. Бір жақ бетінде сызығы және екінші бетінде логотипі бар (10 мг доза үшін).

ауыр қарқындылықтағы ауырсыну синдромы

белсенді затқа немесе қосымша заттардың кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

тыныс алу орталығының тежелуі салдарынан тыныс алудың бұзылуы

бассүйек-ми жарақаты

тыныс алу жолдарының обструктивті аурулары

параличтік ішек өтімсіздігі

іштің этиологиясы белгісіз ауыруы (іш теспесі)

асқазанның босауының кідіруі

бауырдың жедел аурулары

МАО тежегіштерін қатар қабылдау

жүктілік және бала емізу кезеңі

6 жасқа дейінгі балалар

галактозаның тұқым қуалайтын жақпаушылығы, Lapp (ЛАПП)-лактаза ферментінің тапшылығы, глюкоза-галактоза мальабсорбциясы бар адамдар

Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары

Морфина сульфат VIC препаратын қабылдағанға дейін дәрігерге хабарлаңыз, егер:

Сіз әлсіздік, шаршау, тәбеттің болмауы, жүрек айну, құсу немесе төмен артериялық қысымды сезінсеңіз

Сіз бір кездері есірткіге немесе алкогольге тәуелді болған болсаңыз

Сіз өттүтіктің ауруымен ауырсаңыз

Сізде панкреатит болса (ұйқы безінің қабынуы және ісінуі)

Сізде несеп шығару тарапынан қиындықтар болса

Сізде эпилепсия болса немесе ұстамалардан (құрысу) зардап шексеңіз

Егер сіз жоғарыда айтылғандардың сізге қатысты екендігіне сенімді болмасаңыз, Морфина сульфат VIC қабылдамас бұрын дәрігермен кеңесіңіз.

Басқа дәрілік  препараттармен өзара әрекеттесуі

Апиындарды бензодиазепиндер немесе олармен байланысты препараттар сияқты седативті препараттармен бір мезгілде қолдану ОЖЖ қосымша тежеуші әсер етуі салдарынан седативті әсер, тыныс алудың нашарлауы, кома және өлім қаупін арттырады. Доза және бір мезгілде қолдану ұзақтығы шектелуі тиіс.

ОЖЖ тежейтін дәрілік заттарға: басқа апиындар, анксиолитиктер, седативті немесе ұйықтататын дәрілер (бензодиазепиндерді қоса), нейролептиктер, антидепрессанттар, жалпы анестетиктер, фенотиазиндер, транквилизаторлар, миорелаксанттар, гипотензивті дәрілер, габапентин және алкоголь жатады.

Апиынды рецепторлардың агонист/антагонистерін (мысалы, бупренорфин, налбуфин, пентазоцин) апиынды агонистермен емдеу курсын алған пациенттерге қолдануға болмайды.

Циметидин морфиннің метаболизмін тежейді.

МАО тежегіштері есірткі анальгетиктерімен әрекеттесетіні белгілі, бұл гипер- немесе гипотензивті дағдарыстармен ОЖЖ қозуын немесе тежелуін тудырады. Препаратты МАО тежегіштерімен бір мезгілде немесе оларды қолдануды тоқтатқаннан кейін 2 апта ішінде қабылдауға болмайды.

Плазмадағы морфин концентрациясын рифампицин төмендетуі мүмкін.

Морфин қабылдаған жедел коронарлық синдромы бар пациенттерде P2Y12 пероральді тежегіштері экспозициясының баяулауы және төмендеуі байқалды. Бұл өзара әрекеттесу асқазан-ішек жолы моторикасының төмендеуімен байланысты болуы мүмкін және басқа апиындарға да қатысты. Оның клиникалық маңыздылығы белгісіз, бірақ қолда бар деректер P2Y12 тежегіші мен морфинді бірге қабылдайтын пациенттерде P2Y12 тежегішінің тиімділігін төмендету мүмкіндігін көрсетеді. Морфинді енгізуді қажет ететін және P2Y12 жылдам тежелуі шекті болып көрінетін жіті коронарлық синдромы бар пациенттерде P2Y12 парентеральді тежегішін қолдануды қарастыруға болады.

Ритонавирді морфинмен бір мезгілде қолдану туралы фармакокинетикалық деректер болмаса да, ритонавир морфиннің глюкуронизациясына жауап беретін бауыр ферменттерін индукциялайды және плазмадағы морфин концентрациясын төмендетуі мүмкін.

Арнайы сақтандырулар

Апиындармен артық дозалану кезіндегі негізгі қауіп - тыныс алудың нашарлауы.

Пациенттердің жағдайын тыныс алудың нашарлауы мен седация белгілерінің және симптомдарының пайда болуына мұқият бақылау қажет. Осыған байланысты пациенттер мен оларға күтім жасайтын адамдар осы симптомдар туралы хабардар болуы керек

Барлық есірткі дәрілерін қолданғандағыдай, гипотиреоз, бүйрек аурулары және бауырдың созылмалы аурулары жағдайында егде жастағы пациенттер үшін дозаны азайту қажет. Тыныс алу функциясының бұзылулары, бронх демікпесінің ауыр түрі, құрысу бұзылыстары, жіті алкоголизм, алкогольді делирия, бассүйекішілік қысымның жоғарылауы, гиповолемиямен артериялық гипотензия, өкпелік жүректің ауыр түрі, апиынға тәуелділігі бар пациенттер, анамнезінде есірткіге тәуелділігі бар науқастар, өт шығару жолдарының аурулары, панкреатит, ішектің қабыну аурулары, қуық асты безінің гипертрофиясы, бүйрек үсті бездерінің жеткіліксіздігі кезінде сақтықпен қолдану керек.

Егер параличтік ішек өтімсіздігінің пайда болу ықтималдығы болса, препаратты қолдануға болмайды. Егер препаратты қолдану барысында ішек өтімсіздігі күдік туғызса немесе пайда болса, препаратты қабылдауды дереу тоқтату керек.

Морфин анамнезінде эпилепсиясы бар пациенттерде құрысу шегін төмендетуі мүмкін.
Бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативтік дәрілік заттарды бір мезгілде қолданумен байланысты қауіп

Морфинді және бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативті дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану седативті әсерге, тыныс алудың нашарлауына, комаға және өлімге әкелуі мүмкін. Сондықтан морфинді құрамында бензодиазепиндер немесе ОЖЖ басқа депрессанттары бар дәрілік заттармен бірге тағайындау емдеудің балама нұсқалары болмаған жағдайларда ғана мүмкін болады. Егер морфин мен седативті дәрілерді бір мезгілде қолдану қажет болса, ең төменгі тиімді дозаларды қолдану керек, ал емдеу ұзақтығы мүмкіндігінше қысқа болуы керек.

Пациенттер тыныс алудың нашарлауы белгілері мен симптомдарын және седативті әсерді мұқият қадағалап отыруы керек. Осыған байланысты пациенттер мен күтім жасайтын адамдарды осы симптомдар туралы хабардар ету ұсынылады.

Орақ тәрізді-жасушалы анемиясы (ОЖА) бар пациенттерде жедел кеуде синдромы (ЖКС, Acute chest syndrome (ACS))

Вазоокклюзиялық криз кезінде морфин алған ОЖА бар пациенттерде ЖКС мен морфинді қолдану арасындағы ықтимал байланысқа байланысты ЖКС симптомдарына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Қосымша ауырсынуды басу шараларынан (атап айтқанда, хирургиялық араласу, жүйке блокадасы) өтуге тура келетін пациенттерге араласуға дейін 4 сағат бұрын қолдануға болмайды. Препаратпен емдеуді жалғастыру қажет болған жағдайда дозаны пациенттің операциядан кейінгі жағдайын ескере отырып түзету керек. Препаратты операция алдындағы кезеңде және операциядан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде сақтықпен қолдану керек. Абдоминалдық операциялық араласулардан кейін пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені морфин ішек перистальтикасын нашарлатады және дәрігер ішектің қалыпты функциясына көз жеткізгенге дейін оларды пайдаланбау керек.

Гиперальгезия

Апиындарды ұзақ уақыт қолданғанда кейбір пациенттерде гипералгезия (ауырсынуға жоғары сезімталдық) дамуы мүмкін. Ауырсыну аурудың өршуіне байланысты ауырсынудан немесе апиындарға төзімділіктің дамуы нәтижесінде пайда болатын ауырсынудан сапалық және анатомиялық түрде ерекшеленуі мүмкін. Бұл симптомдар апиындардың дозасын біртіндеп төмендеткенде жоғалуы мүмкін.

Төзімділік, тәуелділік және дағдылану

Морфиннің басқа күшті апиынды агонистер сияқты теріс пайдалану қаупі бар. Морфинді анамнезінде алкогольге және есірткіге тәуелділігі бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Жасырын немесе белгілі тәуелділігі бар адамдар морфинді теріс пайдалануы мүмкін. Морфинді қоса, апиынды анальгетиктерге физикалық және / немесе психологиялық тәуелділікті (аддикция) немесе төзімділікті дамыту мүмкіндігі бар. Қауіп дозаны арттырумен және емдеу ұзақтығымен артады. Морфиннің немесе дәрілік түрдің дозасын таңдау арқылы және морфинді қолдануды біртіндеп тоқтату арқылы ықтимал қауіпті азайтуға болады.

Ұзақ уақыт қолданған кезде тиімділіктің төмендеуі немесе пациенттің ауырсынуды бақылаудың бастапқы деңгейіне жету үшін дозаны жоғарылатуға деген қажеттілігі пациентте толеранттылық пен тәуелділіктің дамығандығын көрсетуі мүмкін.

Апиындарды ұзақ уақыт қолдану дәрі-дәрмекке тәуелділікке әкелуі мүмкін (және кейбір пациенттерде - апиындарды қолдануға байланысты тәуелділік / бұзылыс), тіпті емдік дозаларда да.

Анамнезінде немесе бұрын психобелсенді заттарды қолданумен байланысты бұзылуы бар (алкогольді теріс пайдалануды қоса) немесе психиканың бұзылуы бар (мысалы, депрессия) пациенттерде қауіптер артады.

Апиынды тәуелділікке тән белгілер:

• жалпы денсаулық жағдайына жағымсыз әсер етсе де, препаратты қолдануға құмарлық,

• препараттың жоғары дозаларын қабылдауды қажетсіну немесе басқа ауырсынуды басатын дәрілерді қосымша қолдану,

• препаратты ауырсынуды басумен байланыссыз себептермен қабылдау,

• апиындарды қабылдауды кенеттен тоқтатқан кезде тоқтату синдромының дамуы.

Тоқтату синдромы

Апиындарға тәуелділік пен дағдылану емдеуді кенеттен тоқтатқан кезде пайда болатын тоқтату реакциясымен байланысты, бұл осы дәрілерді қабылдауды тоқтатуды қиындатады. Сондықтан апиындармен емдеуді тағайындамас бұрын пациентке апиынды препараттармен емдеуді тоқтату стратегиясын түсіндіру ұсынылады.

Тоқтату реакциясы қалтырау, диарея, ұйқының бұзылуы (ұйқысыздық), терлеу, дененің ауыруы (миалгия), жайылған немесе қарқынды ауырсыну, тітіркену және қозу, сондай-ақ жүрек айну және құсумен сипатталады. Басқа белгілер мен симптомдарға мазасыздық, көзжас ағу, ринорея, есінеу, мидриаз, жүрек соғуы, мазасыздық, гиперкинез, тремор, әлсіздік, анорексия, іштің спазмы, сондай-ақ артериялық қысымның жоғарылауы, тыныс алу мен пульстің жиілеуі жатады.

Дозаны азайту

Тоқтату синдромының даму қаупін барынша азайту үшін апиындардың дозасын біртіндеп төмендетіп, содан кейін тоқтату керек. Бұған жеке реакцияға және қабылданған дозаға байланысты бірнеше апта немесе ай қажет болуы мүмкін. Пациентке препаратты қабылдауды кенеттен тоқтатпау және тоқтату синдромын жеңу үшін өзін-өзі емдеуге тырыспауы керектігі туралы хабарлау керек. Апиындармен өзін-өзі емдеу артық дозалануға және өлімге әкелуі мүмкін.

Бүйрек үсті безі функциясының жеткіліксіздігі

Апиынды анальгетиктер глюкокортикоидтармен алмастырушы емді және бақылауды қажет ететін бүйрек үсті безі функциясының қайтымды жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін. Бүйрек үсті безі функциясы жеткіліксіздігінің симптомдары: жүрек айну, құсу, тәбеттің жоғалуы, шаршау, әлсіздік, бас айналу немесе артериялық қысымның төмендеуі.

Жыныстық гормондар деңгейінің төмендеуі және пролактиннің жоғарылауы

Апиынды анальгетиктерді ұзақ уақыт қолдану АКТГ, ЛГ немесе ФСГ сәйкес келмейтін төмен немесе қалыпты деңгейімен үйлесімде жыныстық гормондар (кортизол, эстроген және тестестерон) деңгейінің төмендеуіне және сарысулық пролактин деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Симптомдар гормондық өзгерістер нәтижесінде әйгіленетін либидоның төмендеуін, импотенция немесе аменореяны қамтуы мүмкін.

Рифампицин бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы морфин деңгейін төмендетеді. Сондықтан морфиннің анальгетикалық әсерін бақылап, рифампицинмен емдеу кезінде және одан кейін морфин дозасын түзету керек.

P2Y12 пероральді тежегішімен антиагрегантты ем

P2Y12 тежегіштері мен морфинді бір мезгілде қолданғанда P2Y12 тежегіштерімен емдеу тиімділігінің төмендегені байқалды.

Пероральді қолдануға арналған дәрілік формаларды парентеральді енгізу өлімге әкелуі мүмкін.

Галактоза жақпаушылықтың, лактаза тапшылығының немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясының сирек тұқым қуалайтын түрлері бар пациенттерге құрамында лактоза моногидратының болуына байланысты осы препаратты қолдануға болмайды.

Жүктілік және лактация

Жаңа туған нәрестелерде тыныс алудың нашарлауы (жаңа туған нәрестелердің респираторлық депрессиясы) қаупіне байланысты жүктілік пен босану кезінде қолдану ұсынылмайды.

Аналарына босану кезінде есірткі анальгетиктері енгізілген жаңа туған нәрестелерді тыныс алудың бәсеңдеуі және тоқтату синдромының дамуы тұрғысынан қосымша бақылау керек, қажет болған жағдайда тиісті емдеу қамтамасыз етілуі тиіс (апиынды рецепторлардың антагонистерін енгізу).

Балалар

6 жасқа дейінгі балаларға ұсынылмайды.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді  басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Препаратпен емдеу седацияға әкелуі мүмкін, сондықтан препаратты қолдану кезінде автокөлікті басқарудан немесе басқа механизмдермен жұмыс істеуден бас тарту ұсынылады.

Морфина сульфат VIC препаратын қабылдағанға дейін дәрігерге хабарлаңыз, егер:

Сіз әлсіздік, шаршау, тәбеттің болмауы, жүрек айну, құсу немесе төмен артериялық қысымды сезінсеңіз

Сіз бір кездері есірткіге немесе алкогольге тәуелді болған болсаңыз

Сіз өттүтіктің ауруымен ауырсаңыз

Сізде панкреатит болса (ұйқы безінің қабынуы және ісінуі)

Сізде несеп шығару тарапынан қиындықтар болса

Сізде эпилепсия болса немесе ұстамалардан (құрысу) зардап шексеңіз

Егер сіз жоғарыда айтылғандардың сізге қатысты екендігіне сенімді болмасаңыз, Морфина сульфат VIC қабылдамас бұрын дәрігермен кеңесіңіз.

Басқа дәрілік  препараттармен өзара әрекеттесуі

Апиындарды бензодиазепиндер немесе олармен байланысты препараттар сияқты седативті препараттармен бір мезгілде қолдану ОЖЖ қосымша тежеуші әсер етуі салдарынан седативті әсер, тыныс алудың нашарлауы, кома және өлім қаупін арттырады. Доза және бір мезгілде қолдану ұзақтығы шектелуі тиіс.

ОЖЖ тежейтін дәрілік заттарға: басқа апиындар, анксиолитиктер, седативті немесе ұйықтататын дәрілер (бензодиазепиндерді қоса), нейролептиктер, антидепрессанттар, жалпы анестетиктер, фенотиазиндер, транквилизаторлар, миорелаксанттар, гипотензивті дәрілер, габапентин және алкоголь жатады.

Апиынды рецепторлардың агонист/антагонистерін (мысалы, бупренорфин, налбуфин, пентазоцин) апиынды агонистермен емдеу курсын алған пациенттерге қолдануға болмайды.

Циметидин морфиннің метаболизмін тежейді.

МАО тежегіштері есірткі анальгетиктерімен әрекеттесетіні белгілі, бұл гипер- немесе гипотензивті дағдарыстармен ОЖЖ қозуын немесе тежелуін тудырады. Препаратты МАО тежегіштерімен бір мезгілде немесе оларды қолдануды тоқтатқаннан кейін 2 апта ішінде қабылдауға болмайды.

Плазмадағы морфин концентрациясын рифампицин төмендетуі мүмкін.

Морфин қабылдаған жедел коронарлық синдромы бар пациенттерде P2Y12 пероральді тежегіштері экспозициясының баяулауы және төмендеуі байқалды. Бұл өзара әрекеттесу асқазан-ішек жолы моторикасының төмендеуімен байланысты болуы мүмкін және басқа апиындарға да қатысты. Оның клиникалық маңыздылығы белгісіз, бірақ қолда бар деректер P2Y12 тежегіші мен морфинді бірге қабылдайтын пациенттерде P2Y12 тежегішінің тиімділігін төмендету мүмкіндігін көрсетеді. Морфинді енгізуді қажет ететін және P2Y12 жылдам тежелуі шекті болып көрінетін жіті коронарлық синдромы бар пациенттерде P2Y12 парентеральді тежегішін қолдануды қарастыруға болады.

Ритонавирді морфинмен бір мезгілде қолдану туралы фармакокинетикалық деректер болмаса да, ритонавир морфиннің глюкуронизациясына жауап беретін бауыр ферменттерін индукциялайды және плазмадағы морфин концентрациясын төмендетуі мүмкін.

Арнайы сақтандырулар

Апиындармен артық дозалану кезіндегі негізгі қауіп - тыныс алудың нашарлауы.

Пациенттердің жағдайын тыныс алудың нашарлауы мен седация белгілерінің және симптомдарының пайда болуына мұқият бақылау қажет. Осыған байланысты пациенттер мен оларға күтім жасайтын адамдар осы симптомдар туралы хабардар болуы керек

Барлық есірткі дәрілерін қолданғандағыдай, гипотиреоз, бүйрек аурулары және бауырдың созылмалы аурулары жағдайында егде жастағы пациенттер үшін дозаны азайту қажет. Тыныс алу функциясының бұзылулары, бронх демікпесінің ауыр түрі, құрысу бұзылыстары, жіті алкоголизм, алкогольді делирия, бассүйекішілік қысымның жоғарылауы, гиповолемиямен артериялық гипотензия, өкпелік жүректің ауыр түрі, апиынға тәуелділігі бар пациенттер, анамнезінде есірткіге тәуелділігі бар науқастар, өт шығару жолдарының аурулары, панкреатит, ішектің қабыну аурулары, қуық асты безінің гипертрофиясы, бүйрек үсті бездерінің жеткіліксіздігі кезінде сақтықпен қолдану керек.

Егер параличтік ішек өтімсіздігінің пайда болу ықтималдығы болса, препаратты қолдануға болмайды. Егер препаратты қолдану барысында ішек өтімсіздігі күдік туғызса немесе пайда болса, препаратты қабылдауды дереу тоқтату керек.

Морфин анамнезінде эпилепсиясы бар пациенттерде құрысу шегін төмендетуі мүмкін.
Бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативтік дәрілік заттарды бір мезгілде қолданумен байланысты қауіп

Морфинді және бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативті дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану седативті әсерге, тыныс алудың нашарлауына, комаға және өлімге әкелуі мүмкін. Сондықтан морфинді құрамында бензодиазепиндер немесе ОЖЖ басқа депрессанттары бар дәрілік заттармен бірге тағайындау емдеудің балама нұсқалары болмаған жағдайларда ғана мүмкін болады. Егер морфин мен седативті дәрілерді бір мезгілде қолдану қажет болса, ең төменгі тиімді дозаларды қолдану керек, ал емдеу ұзақтығы мүмкіндігінше қысқа болуы керек.

Пациенттер тыныс алудың нашарлауы белгілері мен симптомдарын және седативті әсерді мұқият қадағалап отыруы керек. Осыған байланысты пациенттер мен күтім жасайтын адамдарды осы симптомдар туралы хабардар ету ұсынылады.

Орақ тәрізді-жасушалы анемиясы (ОЖА) бар пациенттерде жедел кеуде синдромы (ЖКС, Acute chest syndrome (ACS))

Вазоокклюзиялық криз кезінде морфин алған ОЖА бар пациенттерде ЖКС мен морфинді қолдану арасындағы ықтимал байланысқа байланысты ЖКС симптомдарына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Қосымша ауырсынуды басу шараларынан (атап айтқанда, хирургиялық араласу, жүйке блокадасы) өтуге тура келетін пациенттерге араласуға дейін 4 сағат бұрын қолдануға болмайды. Препаратпен емдеуді жалғастыру қажет болған жағдайда дозаны пациенттің операциядан кейінгі жағдайын ескере отырып түзету керек. Препаратты операция алдындағы кезеңде және операциядан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде сақтықпен қолдану керек. Абдоминалдық операциялық араласулардан кейін пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені морфин ішек перистальтикасын нашарлатады және дәрігер ішектің қалыпты функциясына көз жеткізгенге дейін оларды пайдаланбау керек.

Гиперальгезия

Апиындарды ұзақ уақыт қолданғанда кейбір пациенттерде гипералгезия (ауырсынуға жоғары сезімталдық) дамуы мүмкін. Ауырсыну аурудың өршуіне байланысты ауырсынудан немесе апиындарға төзімділіктің дамуы нәтижесінде пайда болатын ауырсынудан сапалық және анатомиялық түрде ерекшеленуі мүмкін. Бұл симптомдар апиындардың дозасын біртіндеп төмендеткенде жоғалуы мүмкін.

Төзімділік, тәуелділік және дағдылану

Морфиннің басқа күшті апиынды агонистер сияқты теріс пайдалану қаупі бар. Морфинді анамнезінде алкогольге және есірткіге тәуелділігі бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Жасырын немесе белгілі тәуелділігі бар адамдар морфинді теріс пайдалануы мүмкін. Морфинді қоса, апиынды анальгетиктерге физикалық және / немесе психологиялық тәуелділікті (аддикция) немесе төзімділікті дамыту мүмкіндігі бар. Қауіп дозаны арттырумен және емдеу ұзақтығымен артады. Морфиннің немесе дәрілік түрдің дозасын таңдау арқылы және морфинді қолдануды біртіндеп тоқтату арқылы ықтимал қауіпті азайтуға болады.

Ұзақ уақыт қолданған кезде тиімділіктің төмендеуі немесе пациенттің ауырсынуды бақылаудың бастапқы деңгейіне жету үшін дозаны жоғарылатуға деген қажеттілігі пациентте толеранттылық пен тәуелділіктің дамығандығын көрсетуі мүмкін.

Апиындарды ұзақ уақыт қолдану дәрі-дәрмекке тәуелділікке әкелуі мүмкін (және кейбір пациенттерде - апиындарды қолдануға байланысты тәуелділік / бұзылыс), тіпті емдік дозаларда да.

Анамнезінде немесе бұрын психобелсенді заттарды қолданумен байланысты бұзылуы бар (алкогольді теріс пайдалануды қоса) немесе психиканың бұзылуы бар (мысалы, депрессия) пациенттерде қауіптер артады.

Апиынды тәуелділікке тән белгілер:

• жалпы денсаулық жағдайына жағымсыз әсер етсе де, препаратты қолдануға құмарлық,

• препараттың жоғары дозаларын қабылдауды қажетсіну немесе басқа ауырсынуды басатын дәрілерді қосымша қолдану,

• препаратты ауырсынуды басумен байланыссыз себептермен қабылдау,

• апиындарды қабылдауды кенеттен тоқтатқан кезде тоқтату синдромының дамуы.

Тоқтату синдромы

Апиындарға тәуелділік пен дағдылану емдеуді кенеттен тоқтатқан кезде пайда болатын тоқтату реакциясымен байланысты, бұл осы дәрілерді қабылдауды тоқтатуды қиындатады. Сондықтан апиындармен емдеуді тағайындамас бұрын пациентке апиынды препараттармен емдеуді тоқтату стратегиясын түсіндіру ұсынылады.

Тоқтату реакциясы қалтырау, диарея, ұйқының бұзылуы (ұйқысыздық), терлеу, дененің ауыруы (миалгия), жайылған немесе қарқынды ауырсыну, тітіркену және қозу, сондай-ақ жүрек айну және құсумен сипатталады. Басқа белгілер мен симптомдарға мазасыздық, көзжас ағу, ринорея, есінеу, мидриаз, жүрек соғуы, мазасыздық, гиперкинез, тремор, әлсіздік, анорексия, іштің спазмы, сондай-ақ артериялық қысымның жоғарылауы, тыныс алу мен пульстің жиілеуі жатады.

Дозаны азайту

Тоқтату синдромының даму қаупін барынша азайту үшін апиындардың дозасын біртіндеп төмендетіп, содан кейін тоқтату керек. Бұған жеке реакцияға және қабылданған дозаға байланысты бірнеше апта немесе ай қажет болуы мүмкін. Пациентке препаратты қабылдауды кенеттен тоқтатпау және тоқтату синдромын жеңу үшін өзін-өзі емдеуге тырыспауы керектігі туралы хабарлау керек. Апиындармен өзін-өзі емдеу артық дозалануға және өлімге әкелуі мүмкін.

Бүйрек үсті безі функциясының жеткіліксіздігі

Апиынды анальгетиктер глюкокортикоидтармен алмастырушы емді және бақылауды қажет ететін бүйрек үсті безі функциясының қайтымды жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін. Бүйрек үсті безі функциясы жеткіліксіздігінің симптомдары: жүрек айну, құсу, тәбеттің жоғалуы, шаршау, әлсіздік, бас айналу немесе артериялық қысымның төмендеуі.

Жыныстық гормондар деңгейінің төмендеуі және пролактиннің жоғарылауы

Апиынды анальгетиктерді ұзақ уақыт қолдану АКТГ, ЛГ немесе ФСГ сәйкес келмейтін төмен немесе қалыпты деңгейімен үйлесімде жыныстық гормондар (кортизол, эстроген және тестестерон) деңгейінің төмендеуіне және сарысулық пролактин деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Симптомдар гормондық өзгерістер нәтижесінде әйгіленетін либидоның төмендеуін, импотенция немесе аменореяны қамтуы мүмкін.

Рифампицин бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы морфин деңгейін төмендетеді. Сондықтан морфиннің анальгетикалық әсерін бақылап, рифампицинмен емдеу кезінде және одан кейін морфин дозасын түзету керек.

P2Y12 пероральді тежегішімен антиагрегантты ем

P2Y12 тежегіштері мен морфинді бір мезгілде қолданғанда P2Y12 тежегіштерімен емдеу тиімділігінің төмендегені байқалды.

Пероральді қолдануға арналған дәрілік формаларды парентеральді енгізу өлімге әкелуі мүмкін.

Галактоза жақпаушылықтың, лактаза тапшылығының немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясының сирек тұқым қуалайтын түрлері бар пациенттерге құрамында лактоза моногидратының болуына байланысты осы препаратты қолдануға болмайды.

Жүктілік және лактация

Жаңа туған нәрестелерде тыныс алудың нашарлауы (жаңа туған нәрестелердің респираторлық депрессиясы) қаупіне байланысты жүктілік пен босану кезінде қолдану ұсынылмайды.

Аналарына босану кезінде есірткі анальгетиктері енгізілген жаңа туған нәрестелерді тыныс алудың бәсеңдеуі және тоқтату синдромының дамуы тұрғысынан қосымша бақылау керек, қажет болған жағдайда тиісті емдеу қамтамасыз етілуі тиіс (апиынды рецепторлардың антагонистерін енгізу).

Балалар

6 жасқа дейінгі балаларға ұсынылмайды.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді  басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Препаратпен емдеу седацияға әкелуі мүмкін, сондықтан препаратты қолдану кезінде автокөлікті басқарудан немесе басқа механизмдермен жұмыс істеуден бас тарту ұсынылады.

Апиындармен артық дозалану кезіндегі негізгі қауіп - тыныс алудың нашарлауы.

Пациенттердің жағдайын тыныс алудың нашарлауы мен седация белгілерінің және симптомдарының пайда болуына мұқият бақылау қажет. Осыған байланысты пациенттер мен оларға күтім жасайтын адамдар осы симптомдар туралы хабардар болуы керек

Барлық есірткі дәрілерін қолданғандағыдай, гипотиреоз, бүйрек аурулары және бауырдың созылмалы аурулары жағдайында егде жастағы пациенттер үшін дозаны азайту қажет. Тыныс алу функциясының бұзылулары, бронх демікпесінің ауыр түрі, құрысу бұзылыстары, жіті алкоголизм, алкогольді делирия, бассүйекішілік қысымның жоғарылауы, гиповолемиямен артериялық гипотензия, өкпелік жүректің ауыр түрі, апиынға тәуелділігі бар пациенттер, анамнезінде есірткіге тәуелділігі бар науқастар, өт шығару жолдарының аурулары, панкреатит, ішектің қабыну аурулары, қуық асты безінің гипертрофиясы, бүйрек үсті бездерінің жеткіліксіздігі кезінде сақтықпен қолдану керек.

Егер параличтік ішек өтімсіздігінің пайда болу ықтималдығы болса, препаратты қолдануға болмайды. Егер препаратты қолдану барысында ішек өтімсіздігі күдік туғызса немесе пайда болса, препаратты қабылдауды дереу тоқтату керек.

Морфин анамнезінде эпилепсиясы бар пациенттерде құрысу шегін төмендетуі мүмкін.
Бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативтік дәрілік заттарды бір мезгілде қолданумен байланысты қауіп

Морфинді және бензодиазепиндер немесе бензодиазепиндерге ұқсас әсері бар дәрілік заттар сияқты седативті дәрілік заттарды бір мезгілде қолдану седативті әсерге, тыныс алудың нашарлауына, комаға және өлімге әкелуі мүмкін. Сондықтан морфинді құрамында бензодиазепиндер немесе ОЖЖ басқа депрессанттары бар дәрілік заттармен бірге тағайындау емдеудің балама нұсқалары болмаған жағдайларда ғана мүмкін болады. Егер морфин мен седативті дәрілерді бір мезгілде қолдану қажет болса, ең төменгі тиімді дозаларды қолдану керек, ал емдеу ұзақтығы мүмкіндігінше қысқа болуы керек.

Пациенттер тыныс алудың нашарлауы белгілері мен симптомдарын және седативті әсерді мұқият қадағалап отыруы керек. Осыған байланысты пациенттер мен күтім жасайтын адамдарды осы симптомдар туралы хабардар ету ұсынылады.

Орақ тәрізді-жасушалы анемиясы (ОЖА) бар пациенттерде жедел кеуде синдромы (ЖКС, Acute chest syndrome (ACS))

Вазоокклюзиялық криз кезінде морфин алған ОЖА бар пациенттерде ЖКС мен морфинді қолдану арасындағы ықтимал байланысқа байланысты ЖКС симптомдарына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Қосымша ауырсынуды басу шараларынан (атап айтқанда, хирургиялық араласу, жүйке блокадасы) өтуге тура келетін пациенттерге араласуға дейін 4 сағат бұрын қолдануға болмайды. Препаратпен емдеуді жалғастыру қажет болған жағдайда дозаны пациенттің операциядан кейінгі жағдайын ескере отырып түзету керек. Препаратты операция алдындағы кезеңде және операциядан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде сақтықпен қолдану керек. Абдоминалдық операциялық араласулардан кейін пациенттерге сақтықпен қолдану керек, өйткені морфин ішек перистальтикасын нашарлатады және дәрігер ішектің қалыпты функциясына көз жеткізгенге дейін оларды пайдаланбау керек.

Гиперальгезия

Апиындарды ұзақ уақыт қолданғанда кейбір пациенттерде гипералгезия (ауырсынуға жоғары сезімталдық) дамуы мүмкін. Ауырсыну аурудың өршуіне байланысты ауырсынудан немесе апиындарға төзімділіктің дамуы нәтижесінде пайда болатын ауырсынудан сапалық және анатомиялық түрде ерекшеленуі мүмкін. Бұл симптомдар апиындардың дозасын біртіндеп төмендеткенде жоғалуы мүмкін.

Төзімділік, тәуелділік және дағдылану

Морфиннің басқа күшті апиынды агонистер сияқты теріс пайдалану қаупі бар. Морфинді анамнезінде алкогольге және есірткіге тәуелділігі бар пациенттерге сақтықпен қолдану керек. Жасырын немесе белгілі тәуелділігі бар адамдар морфинді теріс пайдалануы мүмкін. Морфинді қоса, апиынды анальгетиктерге физикалық және / немесе психологиялық тәуелділікті (аддикция) немесе төзімділікті дамыту мүмкіндігі бар. Қауіп дозаны арттырумен және емдеу ұзақтығымен артады. Морфиннің немесе дәрілік түрдің дозасын таңдау арқылы және морфинді қолдануды біртіндеп тоқтату арқылы ықтимал қауіпті азайтуға болады.

Ұзақ уақыт қолданған кезде тиімділіктің төмендеуі немесе пациенттің ауырсынуды бақылаудың бастапқы деңгейіне жету үшін дозаны жоғарылатуға деген қажеттілігі пациентте толеранттылық пен тәуелділіктің дамығандығын көрсетуі мүмкін.

Апиындарды ұзақ уақыт қолдану дәрі-дәрмекке тәуелділікке әкелуі мүмкін (және кейбір пациенттерде - апиындарды қолдануға байланысты тәуелділік / бұзылыс), тіпті емдік дозаларда да.

Анамнезінде немесе бұрын психобелсенді заттарды қолданумен байланысты бұзылуы бар (алкогольді теріс пайдалануды қоса) немесе психиканың бұзылуы бар (мысалы, депрессия) пациенттерде қауіптер артады.

Апиынды тәуелділікке тән белгілер:

• жалпы денсаулық жағдайына жағымсыз әсер етсе де, препаратты қолдануға құмарлық,

• препараттың жоғары дозаларын қабылдауды қажетсіну немесе басқа ауырсынуды басатын дәрілерді қосымша қолдану,

• препаратты ауырсынуды басумен байланыссыз себептермен қабылдау,

• апиындарды қабылдауды кенеттен тоқтатқан кезде тоқтату синдромының дамуы.

Тоқтату синдромы

Апиындарға тәуелділік пен дағдылану емдеуді кенеттен тоқтатқан кезде пайда болатын тоқтату реакциясымен байланысты, бұл осы дәрілерді қабылдауды тоқтатуды қиындатады. Сондықтан апиындармен емдеуді тағайындамас бұрын пациентке апиынды препараттармен емдеуді тоқтату стратегиясын түсіндіру ұсынылады.

Тоқтату реакциясы қалтырау, диарея, ұйқының бұзылуы (ұйқысыздық), терлеу, дененің ауыруы (миалгия), жайылған немесе қарқынды ауырсыну, тітіркену және қозу, сондай-ақ жүрек айну және құсумен сипатталады. Басқа белгілер мен симптомдарға мазасыздық, көзжас ағу, ринорея, есінеу, мидриаз, жүрек соғуы, мазасыздық, гиперкинез, тремор, әлсіздік, анорексия, іштің спазмы, сондай-ақ артериялық қысымның жоғарылауы, тыныс алу мен пульстің жиілеуі жатады.

Дозаны азайту

Тоқтату синдромының даму қаупін барынша азайту үшін апиындардың дозасын біртіндеп төмендетіп, содан кейін тоқтату керек. Бұған жеке реакцияға және қабылданған дозаға байланысты бірнеше апта немесе ай қажет болуы мүмкін. Пациентке препаратты қабылдауды кенеттен тоқтатпау және тоқтату синдромын жеңу үшін өзін-өзі емдеуге тырыспауы керектігі туралы хабарлау керек. Апиындармен өзін-өзі емдеу артық дозалануға және өлімге әкелуі мүмкін.

Бүйрек үсті безі функциясының жеткіліксіздігі

Апиынды анальгетиктер глюкокортикоидтармен алмастырушы емді және бақылауды қажет ететін бүйрек үсті безі функциясының қайтымды жеткіліксіздігін тудыруы мүмкін. Бүйрек үсті безі функциясы жеткіліксіздігінің симптомдары: жүрек айну, құсу, тәбеттің жоғалуы, шаршау, әлсіздік, бас айналу немесе артериялық қысымның төмендеуі.

Жыныстық гормондар деңгейінің төмендеуі және пролактиннің жоғарылауы

Апиынды анальгетиктерді ұзақ уақыт қолдану АКТГ, ЛГ немесе ФСГ сәйкес келмейтін төмен немесе қалыпты деңгейімен үйлесімде жыныстық гормондар (кортизол, эстроген және тестестерон) деңгейінің төмендеуіне және сарысулық пролактин деңгейінің жоғарылауына әкелуі мүмкін. Симптомдар гормондық өзгерістер нәтижесінде әйгіленетін либидоның төмендеуін, импотенция немесе аменореяны қамтуы мүмкін.

Рифампицин бір мезгілде қолданғанда қан плазмасындағы морфин деңгейін төмендетеді. Сондықтан морфиннің анальгетикалық әсерін бақылап, рифампицинмен емдеу кезінде және одан кейін морфин дозасын түзету керек.

P2Y12 пероральді тежегішімен антиагрегантты ем

P2Y12 тежегіштері мен морфинді бір мезгілде қолданғанда P2Y12 тежегіштерімен емдеу тиімділігінің төмендегені байқалды.

Пероральді қолдануға арналған дәрілік формаларды парентеральді енгізу өлімге әкелуі мүмкін.

Галактоза жақпаушылықтың, лактаза тапшылығының немесе глюкоза-галактоза мальабсорбциясының сирек тұқым қуалайтын түрлері бар пациенттерге құрамында лактоза моногидратының болуына байланысты осы препаратты қолдануға болмайды.

Жүктілік және лактация

Жаңа туған нәрестелерде тыныс алудың нашарлауы (жаңа туған нәрестелердің респираторлық депрессиясы) қаупіне байланысты жүктілік пен босану кезінде қолдану ұсынылмайды.

Аналарына босану кезінде есірткі анальгетиктері енгізілген жаңа туған нәрестелерді тыныс алудың бәсеңдеуі және тоқтату синдромының дамуы тұрғысынан қосымша бақылау керек, қажет болған жағдайда тиісті емдеу қамтамасыз етілуі тиіс (апиынды рецепторлардың антагонистерін енгізу).

Балалар

6 жасқа дейінгі балаларға ұсынылмайды.

Дәрілік заттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді  басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Препаратпен емдеу седацияға әкелуі мүмкін, сондықтан препаратты қолдану кезінде автокөлікті басқарудан немесе басқа механизмдермен жұмыс істеуден бас тарту ұсынылады.

Дозалау режимі

Ішке қабылдайды. Дозалау режимі жеке белгіленеді.

Дозаны емдеуші дәрігер ауырсыну синдромының айқындылығына, пациенттің жасына, жағдайына және апиынды анальгетиктерді алдыңғы қолдануға байланысты жеке таңдайды.

Препаратты дәрігер белгілеген дозада әр 4 сағат сайын қабылдау керек. Ауыру күшейген немесе морфинге толеранттылық дамыған жағдайда препараттың 5 мг және 10 мг дозаларды қолдана отырып, оның дозасын арттыру қажет.

Егде жастағы пациенттер үшін ересектерге қолданылатын дозаларды азайту орынды болуы мүмкін.

Морфинді парентеральді қолданудан пероральді қолдануға ауысатын пациенттерге морфинді ауыз арқылы қолдану әдісімен байланысты анальгетикалық әсердің азаюын өтеу үшін дозаны арттыру қажет. Әдетте мұндай дозаны арттыру қажеттілігі 100%-ды құрайды; мұндай пациенттер үшін дозаны жеке түзету қажет.

Апиындарды қолданбаған ересектер мен 12 жастан асқан жасөспірімдер үшін морфиннің бастапқы дозалары әр 4 сағат сайын 5-10 мг құрайды. Әлсіз апиындармен басқарылмайтын ауруы бар пациенттер үшін морфиннің бастапқы дозасы әдетте әр 4 сағат сайын 10 мг құрайды.

6-12 жастағы балаларға әр 4 сағат сайын 5-10 мг тағайындалады.

Операциядан кейінгі ауырсыну жағдайында дене салмағы 70 кг дейінгі пациенттерге әр 4 сағат сайын 5 мг, дене салмағы 70 кг жоғары пациенттерге әр 4 сағат сайын 10 мг тағайындалады. Морфиннің пероральді формалары ішек функциясының қалпына келу динамикасын ескере отырып, операциядан кейінгі алғашқы 24 сағат ішінде сақтықпен қолданылады.

Емді тоқтату

Емді тоқтатқан кезде, егер апиындарды қабылдау кенеттен тоқтатылса, абстиненция синдромы жеделдетілуі мүмкін. Сондықтан дозаны қабылдау толық тоқтатылғанға дейін біртіндеп төмендету керек

Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар

Симптомдары: ұйқышылдық, нүктелі қарашық, қаңқа бұлшықеттерінің әлсіздігі, брадикардия, гипотензия, тыныс алудың нашарлауы, аспирациялық пневмония, ступор немесе комаға дейін өршуі мүмкін ОЖЖ тежелуі. Өлім тыныс алу жеткіліксіздігінен болуы мүмкін. Ауыр жағдайларда қанайналымның бұзылуы және команың тереңдеуі мүмкін. Артық дозалану өлімге әкелуі мүмкін. Апиындардың артық дозалануында бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне дейін дамитын рабдомиолиз жағдайлары туралы хабарланды.

Емі: алғашқы көмек қосымша немесе жасанды желдетуді ұйымдастыру арқылы өкпені желдетуді қамтамасыз етуден тұрады.

Апиындармен уланғанда апиын антагонистері спецификалы антидот болып табылады. Қажет болса, басқа демеуші шараларды қолдануға болады.

Морфинмен ауыр дозаланғанда вена ішіне 0,8 мг налоксон енгізу керек. Қажет болған жағдайда налоксонды 2-3 минуттық аралықпен не 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде 2 мг дозада инфузиялық немесе декстрозаның 5% ерітіндісінде қайта енгізеді. Инфузия оның алдыңғы сорғалатып енгізу дозасымен анықталатын жылдамдықпен және пациенттің жауап реакциясына сәйкес орындалуы тиіс. Налоксонның әсер ету мерзімі салыстырмалы түрде қысқа, сондықтан пациенттің жағдайын тыныс алу функциясы толық қалпына келгенше мұқият бақылау қажет.

Шамалы артық дозаланғанда налоксонды вена ішіне 0,2 мг дозада сорғалатып енгізеді, кейіннен қажет болғанда дозаны әрбір 2 минут сайын 0,1 мг-ға арттырады.

Налоксонды тыныс алудың клиникалық маңызды нашарлауы немесе морфиннің артық дозалануынан туындаған циркуляторлық депрессия болмаған кезде қолдануға болмайды. Налоксонды морфинге физикалық тәуелділігі белгілі немесе күдікті адамдарға сақтықпен енгізу керек. Мұндай жағдайларда апиындардың күрт немесе толық тоқтатылуы жедел тоқтату синдромын тудыруы мүмкін.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне консультацияға жүгіну бойынша ұсынымдар

Егер Сізге дәрілік препаратты қолдану тәсілі түсініксіз болса, кеңес алу үшін медицина қызметкеріне жүгінуді ұсынамыз.

Симптомдары: ұйқышылдық, нүктелі қарашық, қаңқа бұлшықеттерінің әлсіздігі, брадикардия, гипотензия, тыныс алудың нашарлауы, аспирациялық пневмония, ступор немесе комаға дейін өршуі мүмкін ОЖЖ тежелуі. Өлім тыныс алу жеткіліксіздігінен болуы мүмкін. Ауыр жағдайларда қанайналымның бұзылуы және команың тереңдеуі мүмкін. Артық дозалану өлімге әкелуі мүмкін. Апиындардың артық дозалануында бүйрек функциясының жеткіліксіздігіне дейін дамитын рабдомиолиз жағдайлары туралы хабарланды.

Емі: алғашқы көмек қосымша немесе жасанды желдетуді ұйымдастыру арқылы өкпені желдетуді қамтамасыз етуден тұрады.

Апиындармен уланғанда апиын антагонистері спецификалы антидот болып табылады. Қажет болса, басқа демеуші шараларды қолдануға болады.

Морфинмен ауыр дозаланғанда вена ішіне 0,8 мг налоксон енгізу керек. Қажет болған жағдайда налоксонды 2-3 минуттық аралықпен не 500 мл 0,9% натрий хлориді ерітіндісінде 2 мг дозада инфузиялық немесе декстрозаның 5% ерітіндісінде қайта енгізеді. Инфузия оның алдыңғы сорғалатып енгізу дозасымен анықталатын жылдамдықпен және пациенттің жауап реакциясына сәйкес орындалуы тиіс. Налоксонның әсер ету мерзімі салыстырмалы түрде қысқа, сондықтан пациенттің жағдайын тыныс алу функциясы толық қалпына келгенше мұқият бақылау қажет.

Шамалы артық дозаланғанда налоксонды вена ішіне 0,2 мг дозада сорғалатып енгізеді, кейіннен қажет болғанда дозаны әрбір 2 минут сайын 0,1 мг-ға арттырады.

Налоксонды тыныс алудың клиникалық маңызды нашарлауы немесе морфиннің артық дозалануынан туындаған циркуляторлық депрессия болмаған кезде қолдануға болмайды. Налоксонды морфинге физикалық тәуелділігі белгілі немесе күдікті адамдарға сақтықпен енгізу керек. Мұндай жағдайларда апиындардың күрт немесе толық тоқтатылуы жедел тоқтату синдромын тудыруы мүмкін.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медицина қызметкеріне консультацияға жүгіну бойынша ұсынымдар

Егер Сізге дәрілік препаратты қолдану тәсілі түсініксіз болса, кеңес алу үшін медицина қызметкеріне жүгінуді ұсынамыз.

Жағымсыз құбылыстардың жиілігін анықтау келесі критерийлерге сәйкес жүргізіледі: өте жиі (≥1/10), жиі (≥1/100 <1/10 дейін), жиі емес (≥1/1000 <1/100 дейін), сирек (≥1/10000 <1/1000 дейін), өте сирек (<1/10000), белгісіз (қолда бар деректер негізінде бағалау мүмкін емес)

Өте жиі

жүрек айнуы, іш қату

Жиі

сананың шатасуы, ұйқысыздық

бас айналу, бас ауыруы, бұлшықеттің еріксіз жыбырлауы, ұйқышылдық

іштің ауыруы, анорексия, ауыз қуысының шырышты қабығының құрғауы, құсу

бөртпе

астения, шаршау, әлсіздік, қышу

Жиі емес

аса жоғары сезімталдық

қозу, эйфория, галлюцинация, көңіл-күйдің өзгеруі

құрысулы ұстамалар, бассүйекішілік қысымның жоғарылауы, парестезия, есін жоғалту, миоклонус

көру қабілетінің бұзылуы

вертиго (вестибулалық бас айналу)

жүрек соғу сезімі (пальпитация)

бетке ыстық тебу, артериялық гипотензия

өкпе ісінуі, тыныс алудың тежелуі, бронхоспазм

диспепсия, ішек өтімсіздігі, дәмнің бұзылуы

есекжем

несепағардың спазмы

перифериялық ісіну

Белгісіз

анафилаксиялық реакция, анафилактоидтық реакция

ойлаудың бұзылуы, дәріге тәуелділік, дисфория (тітіркену)

аллодиния, гипералгезия, гипергидроз

миоз

брадикардия, тахикардия

артериялық гипертензия

жөтелдің азаюы

өт шаншуы, панкреатиттің өршуі

несепағардың спазмы

аменорея, либидоның төмендеуі, эректильді дисфункция

препаратқа төзімділіктің дамуы, тоқтату синдромы (абстиненттік синдром), жаңа туған нәрестелердегі тоқтату синдромы

Апиынды анальгетиктерді қолдану физикалық және/немесе психологиялық тәуелділіктің немесе төзімділіктің дамуымен байланысты болуы мүмкін. Абстиненттік синдром апиындарды қабылдауды кенеттен тоқтату немесе апиынды антагонистерді енгізу арқылы туындауы немесе кейде дозалар арасында пайда болуы мүмкін.

Абстиненцияның физиологиялық симптомдары: дененің ауыруы, тремор, тынымсыз аяқ синдромы, диарея, іш қуысындағы шаншу, жүрек айну, тұмауға ұқсас симптомдар, тахикардия және мидриаз.

Психологиялық симптомдарға дисфориялық көңіл-күй, мазасыздық және ашуланшақтық жатады. Есірткіге тәуелділікте «есірткіге құмарлық» жиі туындайды.

10 таблеткадан поливинилхлорид үлбірінен және алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға қаптайды.

1 (10 мг доза үшін) немесе 5 (5 мг және 10 мг доза үшін) пішінді ұяшықты қаптаманы қазақ және орыс тілдеріндегі медициналық қолдану жөніндегі нұсқаулықпен бірге картон қорапшаға салады.

25°C-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

2 жыл.

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!

Сақтау шарттары

25°C-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!