Уральске қаласындағы Репаглид Таблеткалары 2 Мг №30 | Абди Ибрахим Глобал Фарм ТОО

Бір таблетканың құрамында

белсенді зат - 1.0 мг, 2.0 мг репаглинид,

қосымша заттар: микрокристалды целлюлоза, картоп крахмалы, кальций гидрофосфаты, полакрилин, повидон К-30, глицерин, полоксамер 188, магний стеараты, темірдің сары тотығы (Е 172) 1 мг доза үшін, темірдің қызыл тотығы (Е 172) 2 мг доза үшін.

Сыртқы түрінің, иісінің, дәмінің сипаттамасы

Ашық сарыдан сары түске дейінгі (1.0 мг доза үшін), ашық қызғылттан қызғылт түске дейінгі (2.0 мг доза үшін), екі жақ беті дөңес, дөңгелек пішінді таблеткалар.

- 2 типті қант диабетінде диетотерапия, дене салмағын және дене жүктемесін төмендету тиімсіз болғанда

- 2 типті қант диабетінде метформинмен монотерапия көмегімен гликемияны қанағаттанарлықтай бақылауға қол жеткізу мүмкін болмаған жағдайларда метформинмен біріктіріп.

Емді қандағы глюкоза деңгейін төмендету үшін диетотерапияға және дене жүктемесіне қосымша дәрі ретінде тағайындаған жөн.

- репаглинидке немесе препараттың қосымша заттарының

кез келгеніне аса жоғары сезімталдық

- 1 типті қант диабеті, жағымсыз С-пептид

- команың дамуымен немесе онсыз диабеттік кетоацидоз

- бауыр функциясының ауыр бұзылулары

- гемфиброзилді қатарластыра қабылдау

- 18 жасқа дейінгі балалар мен жасөспірімдер

- жүктілік және лактация кезеңі

Қолдану кезіндегі қажетті сақтандыру шаралары

Репаглинид гликемияны бақылау қанағаттанарлық болмағанда және диетамен емдеу, дене жаттығулары және дене салмағын азайту аясында қант диабетінің симптомдары сақталғанда қолданылады.

Қандай да болсын гипогликемиялық препараттың жәрдемімен қалпына келтірілген қант диабеті бар пациенттерде әртүрлі стресс факторының, мысалы, қызбаның, жарақаттардың, инфекциялардың, немесе хирургиялық араласымдардың әсері гликемияны бақылаудың нашарлауына әкелуі мүмкін. Мұндай жағдайларда репаглинидті тоқтату және инсулинмен емдеуді уақытша тағайындау қажет болуы мүмкін.

Гипогликемия

Репаглинид, инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын басқа да препараттар сияқты, гипогликемияны туындатуға қабілетті.

Инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын басқа препараттармен біріктірілімі

Көптеген пациенттерде пероральді гипогликемиялық препараттардың гипогликемиялық әсері уақыты өте келе бәсеңдейді. Бұл қант диабеті барысының үдеуімен де, сонымен қатар препаратқа жауабының бәсеңдеуімен де жүзеге асырылуы мүмкін. Бұл феномен «салдарлық резистенттілік» ретінде белгілі, және оны препарат нақты пациентке алғаш тағайындағанда-ақ тиімсіз болып шыққан «алғашқы резистенттіліктен» айыра білген жөн. Пациентте «салдарлық резистенттілік» жағдайына баға берер алдында дозаға түзету жүргізу, сондай-ақ пациенттің диета және дене жүктемелері бойынша нұсқауларын анық орындап жүргенін де тексеру керек.

Репаглинид β-жасушалардың әртүрлі жерлеріне қысқа әсер ету арқылы ықпалын тигізеді. Клиникалық зерттеулерде инсулин сөлінісіне стимуляторлардың әсер етуіне салдарлық резистенттілік дамыған жағдайда репаглинидті қолдануға зерттеу жүргізілген жоқ. Инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын препараттармен басқа біріктірілімдерді білуге зерттеулер жүргізілмеді.

НПХ-инсулинмен (Хагедорн бейтарап протамині) немесе тиазолидиндиондармен біріктірілімі

НПХ-инсулинмен немесе тиазолидиндиондармен біріктірілген емге зерттеулер жүргізілді. Алайда, басқа препараттармен біріктірілімін қолданғанда пайда-қаупіне баға берген жөн.

Метформинмен біріктірілімі

Метформинмен біріктірілген ем гипогликемияның дамуының жоғары қаупімен байланысты.

Жедел коронарлық синдром

Репаглинидті қолдану жедел коронарлық синдромның (мысалы, миокард инфарктісі) даму қаупінің жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін.

Қатарластыра қолдану

Репаглинидті сақтықпен қолданған немесе репаглинидтің метаболизміне ықпалын тигізетін препараттарды қабылдауға жол бермеген жөн. Егер бірге қабылдауға жол бермеуге мүмкіндік болмаса, глюкоза деңгейіне және клиникалық жағдайына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Репаглинидтің метаболизміне ықпалын тигізетін бірқатар препараттар бар. Келесілерге байланысты дәрігер ықтимал өзара әрекеттесулерді ескеруі тиіс:

In vitro: Репаглинид көбіне CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің әсер етуімен метаболизденеді. Репаглинидтің метаболизміне қатысатын өте маңызды изофермент CYP2С8 болып табылады, ал CYP3А4 аз рөл атқарады, алайда оның біршама үлес қосуы CYP2С8 изоферменті тежелген жағдайларда жоғарылауы мүмкін. Демек, репаглинидтің метаболизмі де, және осылайша, репаглинидтің клиренсі де Р-450 цитохромының изоферменттерін тежей немесе индукциялай отырып, ықпал ететін препараттардың әсер етуімен өзгеруі мүмкін. Репаглинидпен бірге CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда айрықша сақтық танытқан жөн.

Іn vitro деректерін негізге алсақ, репаглинид бауырға (анион-тасымалдаушы ақуыз ОАТР1В1) белсенді түрде сіңеді. OATP1B1 тежейтін заттар, сонымен қатар, циклоспорин үшін көрсетілгендей, репаглинидтің плазмалық концентрациясын потенциалды жоғарылатуы мүмкін (Төменге қараңыз).

Келесі дәрілік заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін күшейтуі және/немесе ұзартуы мүмкін:

Гемфиброзил, кларитромицин, итраконазол, кетоконазол, триметоприм, циклоспорин, деферазирокс, клопидогрел, басқа да гипогликемиялық препараттар, моноаминооксидаза тежегіштері, іріктелмеген бета-адреноблокаторлар, ангиотензин-өзгертші фермент тежегіштері, салицилаттар, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, октреотид, алкоголь және анаболиялық стероидтар.

Дәрілік өзара әрекеттесулер бойынша деректер гемфиброзилді (тәулігіне 2 рет 600 мг-ден) – CYP2С8 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1, және репаглинидті (бір реттік 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолдану репаглинидтің AUC мәндерінің 8.1 есе, Cmax мәндерінің 2.4 есе артуына әкелгенін, сондай-ақ t½ мәнінің 1.3-тен 3.7 сағатқа дейін артатындығын көрсетті, бұл репаглинидтің гипогликемиялық әсерінің күшеюіне және ұзаққа созылуына әкелуі мүмкін. Осыған байланысты, қан плазмасындағы репаглинид концентрациясы едәуір жоғарылайтын болғандықтан, гемфиброзил мен репаглинидті бір мезгілде қолдануға болмайды.

Триметопримді (тәулігіне 2 рет 160 мг-ден) - CYP2С8 изоферментінің әлсіз тежегішін, және репаглинидті (бір реттік, 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолданғанда AUC, Cmax және t½ мәндерінің аздап жоғарылағаны (сәйкесінше, 1.6 есе, 1.4 есе және 1.2 есе) білінді, бірақ мұндайда қандағы глюкоза концентрациясына статистикалық тұрғыдан маңызды әсері тіркелген жоқ. Алайда фармакодинамикалық әсерінің осыған ұқсас болмауы репаглинидтің субтерапиялық дозаларында байқалды. Репаглинидтің 0.25 мг-ден және триметопримнің 320 мг-ден асатын дозаларында осындай біріктірілімнің қауіпсіздік бейініне баға берілмегендіктен, осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн. Егер осы препараттарды бәрібір бір мезгілде қолдану қажеттілігі туындаса, қандағы гюкоза концентрациясына мұқият бақылау жүргізуді, сондай-ақ клиникалық бақылауды жүзеге асыру керек.

CYP3А4 изоферментінің күшті индукторы, сондай-ақ CYP2С8 изоферментінің индукторы болып табылатын рифампицин бір мезгілде репаглинид метаболизмінің индукторы және тежегіші болып табылады. Зерттеулер барысында пациенттер алдымен 7 күн ішінде рифампицин (600 мг) қабылдаған, ал содан кейін 7-ші күні емге репаглинид (4 мг бір рет) қосқан кезде AUC мәнінің 50%-ға төмендегені тіркелді (индукциясы мен тежелуінің бірігуі салдарынан). Репаглинид рифампициннің соңғы дозасынан кейін 24 сағаттан соң тағайындалған жағдайда, репаглинидтің AUC мәнінің 80%-ға төмендегені тіркелді (яғни тек индукциялайтын ықпалын көрсеткен).

Рифампицинді және репаглинидті бір мезгілде қолданғанда репаглинидтің дозасын түзету қажет болуы мүмкін, ол қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау нәтижелеріне негізделуі тиіс; бақылау рифампицинмен емдеудің басында (жедел тежелу); дозаны енгізгеннен кейін (аралас әсер – тежеу және индукция); содан кейін рифампицинді тоқтатқанда (тек индукция), және, соңында, шамамен рифампициннің индукциялайтын әсері көрініс бермейтін кезде рифампицинді тоқтатқаннан кейін бір аптадан соң жүргізілуі тиіс. Басқа индукторлардың, мысалы, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шілтерлі шайқурайдың осыған ұқсас әсер көрсетуі мүмкін екендігі жоққа шығарылған жоқ.

CYP3А4 изоферментінің күшті тежегішінің прототипі болып табылатын кетоконазолдың репаглинидтің фармакокинетикасына ықпалы. Кетоконазолды (тәулігіне 200 мг-ден) репаглинидпен (бір рет 4 мг дозада) бір мезгілде тағайындағанда репаглинидтің орташа жүйелі әсерінің (AUC және Cmax) 1,2 есе артқаны тіркелді, мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы 8%-дан азға өзгерді.

100 мг дозадағы итраконазолмен (CYP3А4 изоферментінің тежегішімен) өзара әрекеттесуі, және AUC мәнінің 1.4 есе артқаны көрсетілді. Мұндайда дені сау субъектілерде глюкозаның концентрациясына айтарлықтай әсері байқалған жоқ.

Әсер ету механизмі салдарынан CYP3А4 изоферментінің күшті тежегіші болып табылатын кларитромицинді 250 мг дозада бірге қолданғанда репаглинидтің жүйелі әсерінің аздаған артуы байқалды (AUC 1.4 есеге, ал Cmax 1.7 есеге артты), мұндайда сарысудағы инсулиннің AUC орташа мәні 1.5 есеге, ал Cmax 1.6 есеге артты. Осы өзара әрекеттесулердің дәл механизмі анық емес.

Циклоспорин (100 мг), CYP3А4 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1 күшті тежегіші дені сау субъектілерде репаглинидтің Cmax мәнін (0.25 мг бір рет) 1.8 есеге және AUC мәнін 2.5 есеге арттырды.

Препараттардың өзара әрекеттесуінде 0.25 мг-ден аспайтын дозалардағы репаглинид үшін баға берілмегендіктен, циклоспорин мен репаглинидті бір мезгілде тағайындауға жол бермеу ұсынылады. Егер бәрібір осы препараттарды бір мезгілде қолдануға қажеттілік туындаса, қандағы глюкоза концентрацияларын мұқият бақылауды, сондай-ақ пациенттерді клиникалық бақылауды жүзеге асырған жөн.

CYP2C8 және CYP3A4 әлсіз тежегіші болып табылатын деферазироксті (күніне 30 мг/кг, 4 күн) және репаглинидті (бір рет, 0.5 мг) бірге тағайындау репаглинидтің жүйелі әсерінің артуына әкелді (AUC 2.3 есеге, ал Cmax 62%-ға артты); мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы аздап, бірақ маңызды түрде төмендеді. 0,5 мг-ден жоғары репаглинид дозалары кезінде өзара әрекеттесу анықталмағандықтан, деферасироксты репаглинидпен бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек.

CYP2C8 тежегіші клопидогрелді (300 мг) бірге қолдануда репаглинид экспозициясы (AUC0 – ∞) 5,1 есе ұлғайды және енгізуді жалғастыру (тәуліктік доза 75 мг) репаглинидтің экспозициясын (AUC0– ∞) 3,9 есе ұлғайтты. Қандағы глюкоза деңгейінің аздаған елеулі төмендеуі байқалды. Осы препараттармен бірге емдеудің қауіпсіздік бейіні анықталмағандықтан, клопидогрел мен репаглинидті бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек

β-Адреноблокаторлар гипогликемияның симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.

Циметидинді, нифедипті, эстрогендерді немесе симвастатинді (осы препараттардың барлығы CYP3А4 изоферментінің субстраттары болып табылады) репаглинидпен бір мезгілде қолдану репаглинидтің фармакокинетикалық параметрлеріне маңызды ықпалын тигізген жоқ.

Қолданған кезде тұрақты жағдайда репаглинид дигоксиннің, теофиллиннің немесе варфариннің фармакокинетикалық қасиеттеріне клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалын тигізбейді. Осылайша, оларды репаглинидпен бірге қолданғанда осы дәрілік препараттардың дозаларын түзетудің қажеттілігі жоқ.

Келесі заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін бәсеңдетуі мүмкін:

пероральді контрацептивтер, рифампицин, барбитуратар, карбамазепин, тиазид туындылары, глюкокортикостероидтар, даназол, қалқанша без гормондары және симпатомиметиктер.

Осы препараттарды қолдану немесе тоқтату кезеңінде репаглинид алатын пациенттер гликемиялық бақылаудың бұзылуын уақытылы анықтау үшін мұқият бақылауда болуы тиіс.

Репаглинид сияқты негізінен өтпен бөлінетін басқа дәрілік заттармен бірге репаглинид қолданылған кезде, кез-келген болуы мүмкін өзара әрекеттесуді ескеру қажет.

Арнайы сақтандырулар

Балалар

18 жасқа толмаған адамдарда репаглинидтің тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталған жоқ. Деректер жоқ.

Егде жастағы пациенттер

75 жастан асқан пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Репаглинид бүйрек функциясының бұзылуына әсер етпейді

Репаглинидтің бір дозасының сегіз пайызы бүйрек арқылы шығарылады және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде препараттың қан плазмасындағы жалпы клиренсі төмендейді. Бүйрек функциясы бұзылған қант диабеті бар науқастарда инсулинге сезімталдық жоғарылағандықтан, мұндай пациенттерде дозаны таңдағанда сақ болу керек.

Әлсізденген және жүдеген пациенттер

Әлсізденген және жүдеген пациенттерде бастапқы және демеуші дозалар консервативтік болуы тиіс. Гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін дозаларды таңдаған кезде сақтық таныту қажет.

Бұрын басқа да пероральді гипогликемиялық препараттарды қабылдаған пациенттер

Пациенттерді басқа пероральді гипогликемиялық препараттармен емдеуден репаглинидмен емдеуге ауыстыруды бірден жүзеге асыруға болады. Сонымен бірге, репаглинидтің дозасы мен басқа гипогликемиялық препараттар арасындағы дәл арақатынас анықталған жоқ. Репаглинидке ауысатын пациенттер үшін ұсынылатын ең жоғары бастапқы доза әрбір негізгі тамақты қабылдар алдында қабылданатын 1 мг құрайды.

Репаглинид метформинмен монотерапияда қандағы глюкоза деңгейі жеткіліксіз бақыланған жағдайда метформинмен біріктіріп тағайындалуы мүмкін. Мұндай жағдайда метформиннің дозасы сақталады, ал репаглинид қатар қолданылатын препарат ретінде қосылады. Репаглинидтің бастапқы дозасы тамақ ішкенге дейін қабылданатын 0,5 мг құрайды. Дозаны таңдауды монотерапия кезіндегідей қандағы глюкоза деңгейіне сәйкес жүргізген жөн.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүкті әйелдерде және баланы емізу кезінде әйелдерде репаглинидті қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.

Репаглид® препаратын жүктілік және бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Репаглид® көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер етпейді, бірақ гипогликемияны тудыруы мүмкін.

Пациенттерге көлік құралдарын басқарған және механизмдермен жұмыс істеген кезде гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін шаралар қолдануды ұсыну қажет. Бұл гипогликемияның дамуының ізашар симптомдары айқындылығы жоқ немесе төмендеген немесе гипогликемияның жиі көріністері бар пациенттер үшін аса маңызды. Мұндай жағдайларда осыған ұқсас жұмыстарды орындаудың мақсатқа сай болуын қарастырған жөн.

Репаглинид гликемияны бақылау қанағаттанарлық болмағанда және диетамен емдеу, дене жаттығулары және дене салмағын азайту аясында қант диабетінің симптомдары сақталғанда қолданылады.

Қандай да болсын гипогликемиялық препараттың жәрдемімен қалпына келтірілген қант диабеті бар пациенттерде әртүрлі стресс факторының, мысалы, қызбаның, жарақаттардың, инфекциялардың, немесе хирургиялық араласымдардың әсері гликемияны бақылаудың нашарлауына әкелуі мүмкін. Мұндай жағдайларда репаглинидті тоқтату және инсулинмен емдеуді уақытша тағайындау қажет болуы мүмкін.

Гипогликемия

Репаглинид, инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын басқа да препараттар сияқты, гипогликемияны туындатуға қабілетті.

Инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын басқа препараттармен біріктірілімі

Көптеген пациенттерде пероральді гипогликемиялық препараттардың гипогликемиялық әсері уақыты өте келе бәсеңдейді. Бұл қант диабеті барысының үдеуімен де, сонымен қатар препаратқа жауабының бәсеңдеуімен де жүзеге асырылуы мүмкін. Бұл феномен «салдарлық резистенттілік» ретінде белгілі, және оны препарат нақты пациентке алғаш тағайындағанда-ақ тиімсіз болып шыққан «алғашқы резистенттіліктен» айыра білген жөн. Пациентте «салдарлық резистенттілік» жағдайына баға берер алдында дозаға түзету жүргізу, сондай-ақ пациенттің диета және дене жүктемелері бойынша нұсқауларын анық орындап жүргенін де тексеру керек.

Репаглинид β-жасушалардың әртүрлі жерлеріне қысқа әсер ету арқылы ықпалын тигізеді. Клиникалық зерттеулерде инсулин сөлінісіне стимуляторлардың әсер етуіне салдарлық резистенттілік дамыған жағдайда репаглинидті қолдануға зерттеу жүргізілген жоқ. Инсулиннің сөлінісін стимуляциялайтын препараттармен басқа біріктірілімдерді білуге зерттеулер жүргізілмеді.

НПХ-инсулинмен (Хагедорн бейтарап протамині) немесе тиазолидиндиондармен біріктірілімі

НПХ-инсулинмен немесе тиазолидиндиондармен біріктірілген емге зерттеулер жүргізілді. Алайда, басқа препараттармен біріктірілімін қолданғанда пайда-қаупіне баға берген жөн.

Метформинмен біріктірілімі

Метформинмен біріктірілген ем гипогликемияның дамуының жоғары қаупімен байланысты.

Жедел коронарлық синдром

Репаглинидті қолдану жедел коронарлық синдромның (мысалы, миокард инфарктісі) даму қаупінің жоғарылауымен байланысты болуы мүмкін.

Қатарластыра қолдану

Репаглинидті сақтықпен қолданған немесе репаглинидтің метаболизміне ықпалын тигізетін препараттарды қабылдауға жол бермеген жөн. Егер бірге қабылдауға жол бермеуге мүмкіндік болмаса, глюкоза деңгейіне және клиникалық жағдайына мұқият мониторинг жүргізу қажет.

Басқа дәрілік препараттармен өзара әрекеттесуі

Репаглинидтің метаболизміне ықпалын тигізетін бірқатар препараттар бар. Келесілерге байланысты дәрігер ықтимал өзара әрекеттесулерді ескеруі тиіс:

In vitro: Репаглинид көбіне CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің әсер етуімен метаболизденеді. Репаглинидтің метаболизміне қатысатын өте маңызды изофермент CYP2С8 болып табылады, ал CYP3А4 аз рөл атқарады, алайда оның біршама үлес қосуы CYP2С8 изоферменті тежелген жағдайларда жоғарылауы мүмкін. Демек, репаглинидтің метаболизмі де, және осылайша, репаглинидтің клиренсі де Р-450 цитохромының изоферменттерін тежей немесе индукциялай отырып, ықпал ететін препараттардың әсер етуімен өзгеруі мүмкін. Репаглинидпен бірге CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда айрықша сақтық танытқан жөн.

Іn vitro деректерін негізге алсақ, репаглинид бауырға (анион-тасымалдаушы ақуыз ОАТР1В1) белсенді түрде сіңеді. OATP1B1 тежейтін заттар, сонымен қатар, циклоспорин үшін көрсетілгендей, репаглинидтің плазмалық концентрациясын потенциалды жоғарылатуы мүмкін (Төменге қараңыз).

Келесі дәрілік заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін күшейтуі және/немесе ұзартуы мүмкін:

Гемфиброзил, кларитромицин, итраконазол, кетоконазол, триметоприм, циклоспорин, деферазирокс, клопидогрел, басқа да гипогликемиялық препараттар, моноаминооксидаза тежегіштері, іріктелмеген бета-адреноблокаторлар, ангиотензин-өзгертші фермент тежегіштері, салицилаттар, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, октреотид, алкоголь және анаболиялық стероидтар.

Дәрілік өзара әрекеттесулер бойынша деректер гемфиброзилді (тәулігіне 2 рет 600 мг-ден) – CYP2С8 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1, және репаглинидті (бір реттік 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолдану репаглинидтің AUC мәндерінің 8.1 есе, Cmax мәндерінің 2.4 есе артуына әкелгенін, сондай-ақ t½ мәнінің 1.3-тен 3.7 сағатқа дейін артатындығын көрсетті, бұл репаглинидтің гипогликемиялық әсерінің күшеюіне және ұзаққа созылуына әкелуі мүмкін. Осыған байланысты, қан плазмасындағы репаглинид концентрациясы едәуір жоғарылайтын болғандықтан, гемфиброзил мен репаглинидті бір мезгілде қолдануға болмайды.

Триметопримді (тәулігіне 2 рет 160 мг-ден) - CYP2С8 изоферментінің әлсіз тежегішін, және репаглинидті (бір реттік, 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолданғанда AUC, Cmax және t½ мәндерінің аздап жоғарылағаны (сәйкесінше, 1.6 есе, 1.4 есе және 1.2 есе) білінді, бірақ мұндайда қандағы глюкоза концентрациясына статистикалық тұрғыдан маңызды әсері тіркелген жоқ. Алайда фармакодинамикалық әсерінің осыған ұқсас болмауы репаглинидтің субтерапиялық дозаларында байқалды. Репаглинидтің 0.25 мг-ден және триметопримнің 320 мг-ден асатын дозаларында осындай біріктірілімнің қауіпсіздік бейініне баға берілмегендіктен, осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн. Егер осы препараттарды бәрібір бір мезгілде қолдану қажеттілігі туындаса, қандағы гюкоза концентрациясына мұқият бақылау жүргізуді, сондай-ақ клиникалық бақылауды жүзеге асыру керек.

CYP3А4 изоферментінің күшті индукторы, сондай-ақ CYP2С8 изоферментінің индукторы болып табылатын рифампицин бір мезгілде репаглинид метаболизмінің индукторы және тежегіші болып табылады. Зерттеулер барысында пациенттер алдымен 7 күн ішінде рифампицин (600 мг) қабылдаған, ал содан кейін 7-ші күні емге репаглинид (4 мг бір рет) қосқан кезде AUC мәнінің 50%-ға төмендегені тіркелді (индукциясы мен тежелуінің бірігуі салдарынан). Репаглинид рифампициннің соңғы дозасынан кейін 24 сағаттан соң тағайындалған жағдайда, репаглинидтің AUC мәнінің 80%-ға төмендегені тіркелді (яғни тек индукциялайтын ықпалын көрсеткен).

Рифампицинді және репаглинидті бір мезгілде қолданғанда репаглинидтің дозасын түзету қажет болуы мүмкін, ол қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау нәтижелеріне негізделуі тиіс; бақылау рифампицинмен емдеудің басында (жедел тежелу); дозаны енгізгеннен кейін (аралас әсер – тежеу және индукция); содан кейін рифампицинді тоқтатқанда (тек индукция), және, соңында, шамамен рифампициннің индукциялайтын әсері көрініс бермейтін кезде рифампицинді тоқтатқаннан кейін бір аптадан соң жүргізілуі тиіс. Басқа индукторлардың, мысалы, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шілтерлі шайқурайдың осыған ұқсас әсер көрсетуі мүмкін екендігі жоққа шығарылған жоқ.

CYP3А4 изоферментінің күшті тежегішінің прототипі болып табылатын кетоконазолдың репаглинидтің фармакокинетикасына ықпалы. Кетоконазолды (тәулігіне 200 мг-ден) репаглинидпен (бір рет 4 мг дозада) бір мезгілде тағайындағанда репаглинидтің орташа жүйелі әсерінің (AUC және Cmax) 1,2 есе артқаны тіркелді, мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы 8%-дан азға өзгерді.

100 мг дозадағы итраконазолмен (CYP3А4 изоферментінің тежегішімен) өзара әрекеттесуі, және AUC мәнінің 1.4 есе артқаны көрсетілді. Мұндайда дені сау субъектілерде глюкозаның концентрациясына айтарлықтай әсері байқалған жоқ.

Әсер ету механизмі салдарынан CYP3А4 изоферментінің күшті тежегіші болып табылатын кларитромицинді 250 мг дозада бірге қолданғанда репаглинидтің жүйелі әсерінің аздаған артуы байқалды (AUC 1.4 есеге, ал Cmax 1.7 есеге артты), мұндайда сарысудағы инсулиннің AUC орташа мәні 1.5 есеге, ал Cmax 1.6 есеге артты. Осы өзара әрекеттесулердің дәл механизмі анық емес.

Циклоспорин (100 мг), CYP3А4 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1 күшті тежегіші дені сау субъектілерде репаглинидтің Cmax мәнін (0.25 мг бір рет) 1.8 есеге және AUC мәнін 2.5 есеге арттырды.

Препараттардың өзара әрекеттесуінде 0.25 мг-ден аспайтын дозалардағы репаглинид үшін баға берілмегендіктен, циклоспорин мен репаглинидті бір мезгілде тағайындауға жол бермеу ұсынылады. Егер бәрібір осы препараттарды бір мезгілде қолдануға қажеттілік туындаса, қандағы глюкоза концентрацияларын мұқият бақылауды, сондай-ақ пациенттерді клиникалық бақылауды жүзеге асырған жөн.

CYP2C8 және CYP3A4 әлсіз тежегіші болып табылатын деферазироксті (күніне 30 мг/кг, 4 күн) және репаглинидті (бір рет, 0.5 мг) бірге тағайындау репаглинидтің жүйелі әсерінің артуына әкелді (AUC 2.3 есеге, ал Cmax 62%-ға артты); мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы аздап, бірақ маңызды түрде төмендеді. 0,5 мг-ден жоғары репаглинид дозалары кезінде өзара әрекеттесу анықталмағандықтан, деферасироксты репаглинидпен бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек.

CYP2C8 тежегіші клопидогрелді (300 мг) бірге қолдануда репаглинид экспозициясы (AUC0 – ∞) 5,1 есе ұлғайды және енгізуді жалғастыру (тәуліктік доза 75 мг) репаглинидтің экспозициясын (AUC0– ∞) 3,9 есе ұлғайтты. Қандағы глюкоза деңгейінің аздаған елеулі төмендеуі байқалды. Осы препараттармен бірге емдеудің қауіпсіздік бейіні анықталмағандықтан, клопидогрел мен репаглинидті бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек

β-Адреноблокаторлар гипогликемияның симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.

Циметидинді, нифедипті, эстрогендерді немесе симвастатинді (осы препараттардың барлығы CYP3А4 изоферментінің субстраттары болып табылады) репаглинидпен бір мезгілде қолдану репаглинидтің фармакокинетикалық параметрлеріне маңызды ықпалын тигізген жоқ.

Қолданған кезде тұрақты жағдайда репаглинид дигоксиннің, теофиллиннің немесе варфариннің фармакокинетикалық қасиеттеріне клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалын тигізбейді. Осылайша, оларды репаглинидпен бірге қолданғанда осы дәрілік препараттардың дозаларын түзетудің қажеттілігі жоқ.

Келесі заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін бәсеңдетуі мүмкін:

пероральді контрацептивтер, рифампицин, барбитуратар, карбамазепин, тиазид туындылары, глюкокортикостероидтар, даназол, қалқанша без гормондары және симпатомиметиктер.

Осы препараттарды қолдану немесе тоқтату кезеңінде репаглинид алатын пациенттер гликемиялық бақылаудың бұзылуын уақытылы анықтау үшін мұқият бақылауда болуы тиіс.

Репаглинид сияқты негізінен өтпен бөлінетін басқа дәрілік заттармен бірге репаглинид қолданылған кезде, кез-келген болуы мүмкін өзара әрекеттесуді ескеру қажет.

Арнайы сақтандырулар

Балалар

18 жасқа толмаған адамдарда репаглинидтің тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталған жоқ. Деректер жоқ.

Егде жастағы пациенттер

75 жастан асқан пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Репаглинид бүйрек функциясының бұзылуына әсер етпейді

Репаглинидтің бір дозасының сегіз пайызы бүйрек арқылы шығарылады және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде препараттың қан плазмасындағы жалпы клиренсі төмендейді. Бүйрек функциясы бұзылған қант диабеті бар науқастарда инсулинге сезімталдық жоғарылағандықтан, мұндай пациенттерде дозаны таңдағанда сақ болу керек.

Әлсізденген және жүдеген пациенттер

Әлсізденген және жүдеген пациенттерде бастапқы және демеуші дозалар консервативтік болуы тиіс. Гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін дозаларды таңдаған кезде сақтық таныту қажет.

Бұрын басқа да пероральді гипогликемиялық препараттарды қабылдаған пациенттер

Пациенттерді басқа пероральді гипогликемиялық препараттармен емдеуден репаглинидмен емдеуге ауыстыруды бірден жүзеге асыруға болады. Сонымен бірге, репаглинидтің дозасы мен басқа гипогликемиялық препараттар арасындағы дәл арақатынас анықталған жоқ. Репаглинидке ауысатын пациенттер үшін ұсынылатын ең жоғары бастапқы доза әрбір негізгі тамақты қабылдар алдында қабылданатын 1 мг құрайды.

Репаглинид метформинмен монотерапияда қандағы глюкоза деңгейі жеткіліксіз бақыланған жағдайда метформинмен біріктіріп тағайындалуы мүмкін. Мұндай жағдайда метформиннің дозасы сақталады, ал репаглинид қатар қолданылатын препарат ретінде қосылады. Репаглинидтің бастапқы дозасы тамақ ішкенге дейін қабылданатын 0,5 мг құрайды. Дозаны таңдауды монотерапия кезіндегідей қандағы глюкоза деңгейіне сәйкес жүргізген жөн.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүкті әйелдерде және баланы емізу кезінде әйелдерде репаглинидті қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.

Репаглид® препаратын жүктілік және бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Репаглид® көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер етпейді, бірақ гипогликемияны тудыруы мүмкін.

Пациенттерге көлік құралдарын басқарған және механизмдермен жұмыс істеген кезде гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін шаралар қолдануды ұсыну қажет. Бұл гипогликемияның дамуының ізашар симптомдары айқындылығы жоқ немесе төмендеген немесе гипогликемияның жиі көріністері бар пациенттер үшін аса маңызды. Мұндай жағдайларда осыған ұқсас жұмыстарды орындаудың мақсатқа сай болуын қарастырған жөн.

Репаглинидтің метаболизміне ықпалын тигізетін бірқатар препараттар бар. Келесілерге байланысты дәрігер ықтимал өзара әрекеттесулерді ескеруі тиіс:

In vitro: Репаглинид көбіне CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің әсер етуімен метаболизденеді. Репаглинидтің метаболизміне қатысатын өте маңызды изофермент CYP2С8 болып табылады, ал CYP3А4 аз рөл атқарады, алайда оның біршама үлес қосуы CYP2С8 изоферменті тежелген жағдайларда жоғарылауы мүмкін. Демек, репаглинидтің метаболизмі де, және осылайша, репаглинидтің клиренсі де Р-450 цитохромының изоферменттерін тежей немесе индукциялай отырып, ықпал ететін препараттардың әсер етуімен өзгеруі мүмкін. Репаглинидпен бірге CYP2С8 және CYP3А4 изоферменттерінің тежегіштерін бір мезгілде қолданғанда айрықша сақтық танытқан жөн.

Іn vitro деректерін негізге алсақ, репаглинид бауырға (анион-тасымалдаушы ақуыз ОАТР1В1) белсенді түрде сіңеді. OATP1B1 тежейтін заттар, сонымен қатар, циклоспорин үшін көрсетілгендей, репаглинидтің плазмалық концентрациясын потенциалды жоғарылатуы мүмкін (Төменге қараңыз).

Келесі дәрілік заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін күшейтуі және/немесе ұзартуы мүмкін:

Гемфиброзил, кларитромицин, итраконазол, кетоконазол, триметоприм, циклоспорин, деферазирокс, клопидогрел, басқа да гипогликемиялық препараттар, моноаминооксидаза тежегіштері, іріктелмеген бета-адреноблокаторлар, ангиотензин-өзгертші фермент тежегіштері, салицилаттар, қабынуға қарсы стероидты емес препараттар, октреотид, алкоголь және анаболиялық стероидтар.

Дәрілік өзара әрекеттесулер бойынша деректер гемфиброзилді (тәулігіне 2 рет 600 мг-ден) – CYP2С8 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1, және репаглинидті (бір реттік 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолдану репаглинидтің AUC мәндерінің 8.1 есе, Cmax мәндерінің 2.4 есе артуына әкелгенін, сондай-ақ t½ мәнінің 1.3-тен 3.7 сағатқа дейін артатындығын көрсетті, бұл репаглинидтің гипогликемиялық әсерінің күшеюіне және ұзаққа созылуына әкелуі мүмкін. Осыған байланысты, қан плазмасындағы репаглинид концентрациясы едәуір жоғарылайтын болғандықтан, гемфиброзил мен репаглинидті бір мезгілде қолдануға болмайды.

Триметопримді (тәулігіне 2 рет 160 мг-ден) - CYP2С8 изоферментінің әлсіз тежегішін, және репаглинидті (бір реттік, 0.25 мг дозада) бір мезгілде қолданғанда AUC, Cmax және t½ мәндерінің аздап жоғарылағаны (сәйкесінше, 1.6 есе, 1.4 есе және 1.2 есе) білінді, бірақ мұндайда қандағы глюкоза концентрациясына статистикалық тұрғыдан маңызды әсері тіркелген жоқ. Алайда фармакодинамикалық әсерінің осыған ұқсас болмауы репаглинидтің субтерапиялық дозаларында байқалды. Репаглинидтің 0.25 мг-ден және триметопримнің 320 мг-ден асатын дозаларында осындай біріктірілімнің қауіпсіздік бейініне баға берілмегендіктен, осы препараттарды бір мезгілде қолданғанда сақтық танытқан жөн. Егер осы препараттарды бәрібір бір мезгілде қолдану қажеттілігі туындаса, қандағы гюкоза концентрациясына мұқият бақылау жүргізуді, сондай-ақ клиникалық бақылауды жүзеге асыру керек.

CYP3А4 изоферментінің күшті индукторы, сондай-ақ CYP2С8 изоферментінің индукторы болып табылатын рифампицин бір мезгілде репаглинид метаболизмінің индукторы және тежегіші болып табылады. Зерттеулер барысында пациенттер алдымен 7 күн ішінде рифампицин (600 мг) қабылдаған, ал содан кейін 7-ші күні емге репаглинид (4 мг бір рет) қосқан кезде AUC мәнінің 50%-ға төмендегені тіркелді (индукциясы мен тежелуінің бірігуі салдарынан). Репаглинид рифампициннің соңғы дозасынан кейін 24 сағаттан соң тағайындалған жағдайда, репаглинидтің AUC мәнінің 80%-ға төмендегені тіркелді (яғни тек индукциялайтын ықпалын көрсеткен).

Рифампицинді және репаглинидті бір мезгілде қолданғанда репаглинидтің дозасын түзету қажет болуы мүмкін, ол қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау нәтижелеріне негізделуі тиіс; бақылау рифампицинмен емдеудің басында (жедел тежелу); дозаны енгізгеннен кейін (аралас әсер – тежеу және индукция); содан кейін рифампицинді тоқтатқанда (тек индукция), және, соңында, шамамен рифампициннің индукциялайтын әсері көрініс бермейтін кезде рифампицинді тоқтатқаннан кейін бір аптадан соң жүргізілуі тиіс. Басқа индукторлардың, мысалы, фенитоин, карбамазепин, фенобарбитал, шілтерлі шайқурайдың осыған ұқсас әсер көрсетуі мүмкін екендігі жоққа шығарылған жоқ.

CYP3А4 изоферментінің күшті тежегішінің прототипі болып табылатын кетоконазолдың репаглинидтің фармакокинетикасына ықпалы. Кетоконазолды (тәулігіне 200 мг-ден) репаглинидпен (бір рет 4 мг дозада) бір мезгілде тағайындағанда репаглинидтің орташа жүйелі әсерінің (AUC және Cmax) 1,2 есе артқаны тіркелді, мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы 8%-дан азға өзгерді.

100 мг дозадағы итраконазолмен (CYP3А4 изоферментінің тежегішімен) өзара әрекеттесуі, және AUC мәнінің 1.4 есе артқаны көрсетілді. Мұндайда дені сау субъектілерде глюкозаның концентрациясына айтарлықтай әсері байқалған жоқ.

Әсер ету механизмі салдарынан CYP3А4 изоферментінің күшті тежегіші болып табылатын кларитромицинді 250 мг дозада бірге қолданғанда репаглинидтің жүйелі әсерінің аздаған артуы байқалды (AUC 1.4 есеге, ал Cmax 1.7 есеге артты), мұндайда сарысудағы инсулиннің AUC орташа мәні 1.5 есеге, ал Cmax 1.6 есеге артты. Осы өзара әрекеттесулердің дәл механизмі анық емес.

Циклоспорин (100 мг), CYP3А4 изоферментінің тежегіші және ОАТР1В1 күшті тежегіші дені сау субъектілерде репаглинидтің Cmax мәнін (0.25 мг бір рет) 1.8 есеге және AUC мәнін 2.5 есеге арттырды.

Препараттардың өзара әрекеттесуінде 0.25 мг-ден аспайтын дозалардағы репаглинид үшін баға берілмегендіктен, циклоспорин мен репаглинидті бір мезгілде тағайындауға жол бермеу ұсынылады. Егер бәрібір осы препараттарды бір мезгілде қолдануға қажеттілік туындаса, қандағы глюкоза концентрацияларын мұқият бақылауды, сондай-ақ пациенттерді клиникалық бақылауды жүзеге асырған жөн.

CYP2C8 және CYP3A4 әлсіз тежегіші болып табылатын деферазироксті (күніне 30 мг/кг, 4 күн) және репаглинидті (бір рет, 0.5 мг) бірге тағайындау репаглинидтің жүйелі әсерінің артуына әкелді (AUC 2.3 есеге, ал Cmax 62%-ға артты); мұндайда қандағы глюкоза концентрациясы аздап, бірақ маңызды түрде төмендеді. 0,5 мг-ден жоғары репаглинид дозалары кезінде өзара әрекеттесу анықталмағандықтан, деферасироксты репаглинидпен бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек.

CYP2C8 тежегіші клопидогрелді (300 мг) бірге қолдануда репаглинид экспозициясы (AUC0 – ∞) 5,1 есе ұлғайды және енгізуді жалғастыру (тәуліктік доза 75 мг) репаглинидтің экспозициясын (AUC0– ∞) 3,9 есе ұлғайтты. Қандағы глюкоза деңгейінің аздаған елеулі төмендеуі байқалды. Осы препараттармен бірге емдеудің қауіпсіздік бейіні анықталмағандықтан, клопидогрел мен репаглинидті бір мезгілде қолданудан аулақ болу керек. Егер бір мезгілде қолдану қажет болса, қандағы глюкоза концентрациясын мұқият бақылау керек

β-Адреноблокаторлар гипогликемияның симптомдарын бүркемелеуі мүмкін.

Циметидинді, нифедипті, эстрогендерді немесе симвастатинді (осы препараттардың барлығы CYP3А4 изоферментінің субстраттары болып табылады) репаглинидпен бір мезгілде қолдану репаглинидтің фармакокинетикалық параметрлеріне маңызды ықпалын тигізген жоқ.

Қолданған кезде тұрақты жағдайда репаглинид дигоксиннің, теофиллиннің немесе варфариннің фармакокинетикалық қасиеттеріне клиникалық тұрғыдан маңызды ықпалын тигізбейді. Осылайша, оларды репаглинидпен бірге қолданғанда осы дәрілік препараттардың дозаларын түзетудің қажеттілігі жоқ.

Келесі заттар репаглинидтің гипогликемиялық әсерін бәсеңдетуі мүмкін:

пероральді контрацептивтер, рифампицин, барбитуратар, карбамазепин, тиазид туындылары, глюкокортикостероидтар, даназол, қалқанша без гормондары және симпатомиметиктер.

Осы препараттарды қолдану немесе тоқтату кезеңінде репаглинид алатын пациенттер гликемиялық бақылаудың бұзылуын уақытылы анықтау үшін мұқият бақылауда болуы тиіс.

Репаглинид сияқты негізінен өтпен бөлінетін басқа дәрілік заттармен бірге репаглинид қолданылған кезде, кез-келген болуы мүмкін өзара әрекеттесуді ескеру қажет.

Арнайы сақтандырулар

Балалар

18 жасқа толмаған адамдарда репаглинидтің тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталған жоқ. Деректер жоқ.

Егде жастағы пациенттер

75 жастан асқан пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Репаглинид бүйрек функциясының бұзылуына әсер етпейді

Репаглинидтің бір дозасының сегіз пайызы бүйрек арқылы шығарылады және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде препараттың қан плазмасындағы жалпы клиренсі төмендейді. Бүйрек функциясы бұзылған қант диабеті бар науқастарда инсулинге сезімталдық жоғарылағандықтан, мұндай пациенттерде дозаны таңдағанда сақ болу керек.

Әлсізденген және жүдеген пациенттер

Әлсізденген және жүдеген пациенттерде бастапқы және демеуші дозалар консервативтік болуы тиіс. Гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін дозаларды таңдаған кезде сақтық таныту қажет.

Бұрын басқа да пероральді гипогликемиялық препараттарды қабылдаған пациенттер

Пациенттерді басқа пероральді гипогликемиялық препараттармен емдеуден репаглинидмен емдеуге ауыстыруды бірден жүзеге асыруға болады. Сонымен бірге, репаглинидтің дозасы мен басқа гипогликемиялық препараттар арасындағы дәл арақатынас анықталған жоқ. Репаглинидке ауысатын пациенттер үшін ұсынылатын ең жоғары бастапқы доза әрбір негізгі тамақты қабылдар алдында қабылданатын 1 мг құрайды.

Репаглинид метформинмен монотерапияда қандағы глюкоза деңгейі жеткіліксіз бақыланған жағдайда метформинмен біріктіріп тағайындалуы мүмкін. Мұндай жағдайда метформиннің дозасы сақталады, ал репаглинид қатар қолданылатын препарат ретінде қосылады. Репаглинидтің бастапқы дозасы тамақ ішкенге дейін қабылданатын 0,5 мг құрайды. Дозаны таңдауды монотерапия кезіндегідей қандағы глюкоза деңгейіне сәйкес жүргізген жөн.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүкті әйелдерде және баланы емізу кезінде әйелдерде репаглинидті қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.

Репаглид® препаратын жүктілік және бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Репаглид® көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер етпейді, бірақ гипогликемияны тудыруы мүмкін.

Пациенттерге көлік құралдарын басқарған және механизмдермен жұмыс істеген кезде гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін шаралар қолдануды ұсыну қажет. Бұл гипогликемияның дамуының ізашар симптомдары айқындылығы жоқ немесе төмендеген немесе гипогликемияның жиі көріністері бар пациенттер үшін аса маңызды. Мұндай жағдайларда осыған ұқсас жұмыстарды орындаудың мақсатқа сай болуын қарастырған жөн.

Балалар

18 жасқа толмаған адамдарда репаглинидтің тиімділігі мен қауіпсіздігі анықталған жоқ. Деректер жоқ.

Егде жастағы пациенттер

75 жастан асқан пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттер

Бауыр жеткіліксіздігі бар пациенттерде клиникалық зерттеулер жүргізілген жоқ.

Бүйрек жеткіліксіздігі бар пациенттер

Репаглинид бүйрек функциясының бұзылуына әсер етпейді

Репаглинидтің бір дозасының сегіз пайызы бүйрек арқылы шығарылады және бүйрек функциясы бұзылған пациенттерде препараттың қан плазмасындағы жалпы клиренсі төмендейді. Бүйрек функциясы бұзылған қант диабеті бар науқастарда инсулинге сезімталдық жоғарылағандықтан, мұндай пациенттерде дозаны таңдағанда сақ болу керек.

Әлсізденген және жүдеген пациенттер

Әлсізденген және жүдеген пациенттерде бастапқы және демеуші дозалар консервативтік болуы тиіс. Гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін дозаларды таңдаған кезде сақтық таныту қажет.

Бұрын басқа да пероральді гипогликемиялық препараттарды қабылдаған пациенттер

Пациенттерді басқа пероральді гипогликемиялық препараттармен емдеуден репаглинидмен емдеуге ауыстыруды бірден жүзеге асыруға болады. Сонымен бірге, репаглинидтің дозасы мен басқа гипогликемиялық препараттар арасындағы дәл арақатынас анықталған жоқ. Репаглинидке ауысатын пациенттер үшін ұсынылатын ең жоғары бастапқы доза әрбір негізгі тамақты қабылдар алдында қабылданатын 1 мг құрайды.

Репаглинид метформинмен монотерапияда қандағы глюкоза деңгейі жеткіліксіз бақыланған жағдайда метформинмен біріктіріп тағайындалуы мүмкін. Мұндай жағдайда метформиннің дозасы сақталады, ал репаглинид қатар қолданылатын препарат ретінде қосылады. Репаглинидтің бастапқы дозасы тамақ ішкенге дейін қабылданатын 0,5 мг құрайды. Дозаны таңдауды монотерапия кезіндегідей қандағы глюкоза деңгейіне сәйкес жүргізген жөн.

Жүктілік немесе лактация кезінде

Жүкті әйелдерде және баланы емізу кезінде әйелдерде репаглинидті қолдану қауіпсіздігі зерттелмеген.

Репаглид® препаратын жүктілік және бала емізу кезінде қолдану ұсынылмайды.

Препараттың көлік құралын немесе қауіптілігі зор механизмдерді басқару қабілетіне әсер ету ерекшеліктері

Репаглид® көлік құралдарын басқару немесе механизмдермен жұмыс істеу қабілетіне әсер етпейді, бірақ гипогликемияны тудыруы мүмкін.

Пациенттерге көлік құралдарын басқарған және механизмдермен жұмыс істеген кезде гипогликемияның дамуына жол бермеу үшін шаралар қолдануды ұсыну қажет. Бұл гипогликемияның дамуының ізашар симптомдары айқындылығы жоқ немесе төмендеген немесе гипогликемияның жиі көріністері бар пациенттер үшін аса маңызды. Мұндай жағдайларда осыған ұқсас жұмыстарды орындаудың мақсатқа сай болуын қарастырған жөн.

Дозалау режимі

Репаглинид қабылдағанға дейін тағайындалады және дозаны таңдау гликемиялық бақылауды оңтайландыру үшін жекелей негізде жүзеге асырылады. Пациенттің қандағы және несептегі глюкоза деңгейіне әдеттегідей өздігінен мониторингісіне қосымша, глюкоза деңгейін бақылауды дәрігер пациент үшін тиімді ең төмен дозаны анықтау үшін жүргізуі тиіс. Гликозилденген гемоглобиннің концентрациясы да пациенттің емге жауабының көрсеткіші болып табылады. Глюкозаның концентрациясын мезгіл-мезгіл бақылау репаглинидті ұсынылған ең жоғары дозада (яғни пациентте «алғашқы резистенттілік» бар болғанда), сондай-ақ бұрын жүргізілген тиімді емнен кейін гипогликемиялық жауабының бәсеңдегенін (яғни пациентте «салдарлық резистенттіліктің» бар екендігін) анықтау мақсатында алғаш тағайындағанда қанда глюкоза концентрациясының талапқа сай емес төмендегенін анықтау қажет.

Репаглинидті қысқа мерзімдік қолдану әдетте жақсы бақыланатын диетадағы, 2 типті қант диабеті бар пациенттерде бақылауды өткінші жоғалту кезеңі кезінде жеткілікті болуы мүмкін.

Бастапқы доза

Препараттың дозасын қандағы глюкоза деңгейіне байланысты дәрігер анықтайды.

Ұсынылатын бастапқы бір реттік доза 0.5 мг құрайды. Дозаны түзету арасында 1-ден 2 аптаға дейін уақыт өту керек (мұндайда емге жауабының көрсеткіші ретінде қандағы глюкоза концентрациясына бағдар жасалады). Егер пациент басқа пероральді гипогликемиялық дәріден Репаглид® препаратымен емдеуге ауысса, онда негізгі тамақты ішер алдында қабылдауға ұсынылатын бастапқы доза 1 мг болуы тиіс.

Демеуші ем

Негізгі тамақты ішу кезіндегі қабылдауға ұсынылатын ең жоғары бір реттік доза 4 мг құрайды.

Ең жоғары жиынтық тәуліктік доза 16 мг-ден аспауы тиіс.

Енгізу әдісі және жолы

Репаглид® препаратын негізгі тамақ ішуге дейін қабылдау керек (яғни алдын ала).

Қабылдау уақыты көрсетілген қолдану жиілігі

Дозаны әдетте тамақтан кейін 15 минут ішінде қабылдайды, алайда бұл уақыт тамақтануға дейінгі 30 минуттан бастап (оның ішінде күніне 2, 3 және 4 қабылдау) өзгеріп тұруы мүмкін.

Артық дозалану жағдайында қабылдау қажет болатын шаралар

Репаглинид апталық аралықпен 6 апта бойы тәулігіне 4 рет 4-20 мг ауқымда тағайындалды. Препараттың қауіпсіздігіне қатысты себептер туындаған жоқ. Осы зерттеуде гипогликемия құбылысының калорияны үлкен мөлшерде қабылдаумен байланыстылығы күмәнді болғандықтан, осыған ұқсас артық дозалану глюкозаның күшті төмендеу әсеріне әкеліп, гипогликемиялық симптомдарды (бас айналу, тершеңдік, тремор, бас ауыру және т.б.) дамытуы мүмкін. Осындай симптомдар дамыған кезде глюкоза деңгейі төмен болғанда тиісті шараларды қолдану (көмірсуларды пероральді түрде қабылдау) қажет. Құрысу, естен тану немесе кома дамитын өте күрделі симптомдарда глюкозаны вена ішіне енгізген жөн.

Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар

Тамақ қабылдауды (немесе қосымша тамақ ішу кезінде) өткізіп алған пациенттерді осы тамақтануға қатысты дозаны өткізіп алғаны (немесе қосқаны) туралы хабардар ету керек.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі ұсыныстар

Егер сізде осы препаратты қолдану туралы қосымша сұрақтар туындаса, дәрігермен немесе фармацевтпен кеңесіңіз.

Репаглинид апталық аралықпен 6 апта бойы тәулігіне 4 рет 4-20 мг ауқымда тағайындалды. Препараттың қауіпсіздігіне қатысты себептер туындаған жоқ. Осы зерттеуде гипогликемия құбылысының калорияны үлкен мөлшерде қабылдаумен байланыстылығы күмәнді болғандықтан, осыған ұқсас артық дозалану глюкозаның күшті төмендеу әсеріне әкеліп, гипогликемиялық симптомдарды (бас айналу, тершеңдік, тремор, бас ауыру және т.б.) дамытуы мүмкін. Осындай симптомдар дамыған кезде глюкоза деңгейі төмен болғанда тиісті шараларды қолдану (көмірсуларды пероральді түрде қабылдау) қажет. Құрысу, естен тану немесе кома дамитын өте күрделі симптомдарда глюкозаны вена ішіне енгізген жөн.

Дәрілік препараттың бір немесе бірнеше дозасын өткізіп алу кезіндегі қажетті шаралар

Тамақ қабылдауды (немесе қосымша тамақ ішу кезінде) өткізіп алған пациенттерді осы тамақтануға қатысты дозаны өткізіп алғаны (немесе қосқаны) туралы хабардар ету керек.

Дәрілік препаратты қолдану тәсілін түсіндіру үшін медициналық қызметкер кеңесіне жүгіну жөніндегі ұсыныстар

Егер сізде осы препаратты қолдану туралы қосымша сұрақтар туындаса, дәрігермен немесе фармацевтпен кеңесіңіз.

10 таблеткадан поливинилхлоридті үлбірден және баспалы лакталған алюминий фольгадан жасалған пішінді ұяшықты қаптамаға салады.

Медициналық қолдану жөніндегі мемлекеттік және орыс тілдеріндегі нұсқаулықпен бірге 3 пішінді ұяшықты қаптамадан картон немесе қораптық картоннан жасалған қорапшаға салынады.

Түпнұсқалық қаптамасында 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!

З жыл

Жарамдылық мерзімі өткеннен кейін қолдануға болмайды!

Сақтау шарттары

Түпнұсқалық қаптамасында 25 °С-ден аспайтын температурада сақтау керек.

Балалардың қолы жетпейтін жерде сақтау керек!